«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏»

الحَمدُللهِ رَبِّ العَالَمِین وَ صَلَّی الله عَلَی سَیّدِنا وَ نَبیّنَا مُحَمَّدٍ وَ أهلِ بَیتِهِ الطّاهِرین

یکی از سنن و قوانینِ حاکمِ در زندگیِ ما انسان‌ها تأثیرِ رفتارِ مثبت یا منفیِ ما در سرنوشت و زندگیِ ماست، به این معنا که اگر ما باعثِ شادی و سرورِ انسان‌ها بشویم تأثیرِ بسیار مهم و شگرفی در زندگی و سرنوشتِ ما در دنیا و آخرت دارد، برعکس اگر دلی را شکستیم و دیگران را ناراحت کردیم آن هم تأثیرِ بسیار شگرف و البته منفی در زندگیِ ما خواهد داشت.

یکی از صحنه‌های بسیار سختِ ما روزِ قیامت است، روایت داریم وقتی که مؤمن از قبرِ خود برانگیخته می‌شود «خَرَجَ مَعَهُ مِثَالٌ یَقْدُمُ أَمَامَهُ»[۱] یک چهره‌ی زیبایی با انسان از قبر خارج می‌شود، «کُلَّمَا رَأَى اَلْمُؤْمِنُ هَوْلاً مِنْ أَهْوَالِ یَوْمِ اَلْقِیَامَهِ قَالَ لَهُ اَلْمِثَالُ لاَ تَفْزَعْ وَ لاَ تَحْزَنْ» هر وقتی یک صحنه‌ی بسیار دردناک و وحشتناکی از احوالِ روز قیامت را می‌بیند، این مثال و این چهره‌ی زیبا به او آرامش می‌دهد و به او می‌گوید: نگران و غمگین نباش و نترس، مؤمن می‌پرسد: «مَنْ أَنْتَ؟» ای چهره‌ی زیبا و دلنشین! تو چه کسی هستی که در این ترسی که در قیامت هست به من آرامش می‌دهی؟ این چهره‌ی زیبا پاسخ می‌دهد: «أَنَا اَلسُّرُورُ اَلَّذِی کُنْتَ أَدْخَلْتَ عَلَى أَخِیکَ اَلْمُؤْمِنِ» من همان شادی هستم که در دلِ انسانِ مؤمن ایجاد کردی.

آن شادی در روز قیامت که روزِ سختی هست کنارِ ما خواهد بود.

در بعضی از روایات داریم که «اَلْقَلْبُ حَرَمُ اَللَّهِ»[۲] قلبِ انسان‌ها حرمِ الهی است.

در بعضی از روایات داریم که «قَلْبُ الْمُؤْمِنِ عَرْشُ الرَّحْمَنِ»[۳] قلبِ مؤمن محلِ اجلالِ ذاتِ باری تعالی است.

حال اگر قلب حرمِ الهی است، اگر قلب خانه‌ی الهی است، اگر قلب محلِ اجلال و حلولِ ذاتِ باری تعالی است، اگر ما این دل را که حرمِ الهی است بشکنیم چه اتّفاقی می‌افتد؟ خداوندی باغیرت از این خانه‌ی خود دفاع می‌کند.

مگر در جریانِ اصحاب فیل که سپاه ابرهه آمده بود تا خانه خدا را تخریب کند خدای متعال آن‌ها را نابود نکرد؟ او با سپاهِ ظاهری آمد تا خانه‌ی ظاهریِ خدای متعال را تخریب کند، خدای متعال هم با أبابیلِ ظاهری او را نابود کرد.

اگر دل که حرمِ باطنیِ خدای متعال است توسّطِ آزار و اذیّت و زخمِ زبانِ ما شکسته بشود خدای متعال هم ابابیلِ نامرئیِ خود را می‌فرستد و ما را جزاء و تنبیه می‌کند، پس مراقب باشیم دلِ کسی را نشکنیم.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

[۱] الکافی، جلد ۲، صفحه ۱۹۰ (مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ سَدِیرٍ اَلصَّیْرَفِیِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ : فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ إِذَا بَعَثَ اَللَّهُ اَلْمُؤْمِنَ مِنْ قَبْرِهِ خَرَجَ مَعَهُ مِثَالٌ یَقْدُمُ أَمَامَهُ کُلَّمَا رَأَى اَلْمُؤْمِنُ هَوْلاً مِنْ أَهْوَالِ یَوْمِ اَلْقِیَامَهِ قَالَ لَهُ اَلْمِثَالُ لاَ تَفْزَعْ وَ لاَ تَحْزَنْ وَ أَبْشِرْ بِالسُّرُورِ وَ اَلْکَرَامَهِ مِنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَتَّى یَقِفَ بَیْنَ یَدَیِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَیُحَاسِبُهُ «حِسٰاباً یَسِیراً» وَ یَأْمُرُ بِهِ إِلَى اَلْجَنَّهِ وَ اَلْمِثَالُ أَمَامَهُ فَیَقُولُ لَهُ اَلْمُؤْمِنُ یَرْحَمُکَ اَللَّهُ نِعْمَ اَلْخَارِجُ خَرَجْتَ مَعِی مِنْ قَبْرِی وَ مَا زِلْتَ تُبَشِّرُنِی بِالسُّرُورِ وَ اَلْکَرَامَهِ مِنَ اَللَّهِ حَتَّى رَأَیْتُ ذَلِکَ فَیَقُولُ مَنْ أَنْتَ فَیَقُولُ أَنَا اَلسُّرُورُ اَلَّذِی کُنْتَ أَدْخَلْتَ عَلَى أَخِیکَ اَلْمُؤْمِنِ فِی اَلدُّنْیَا خَلَقَنِی اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْهُ لِأُبَشِّرَکَ .)

[۲] جامع الأخبار، جلد ۱، صفحه ۱۸۵ (وَ عَنِ اَلصَّادِقِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ : اَلْقَلْبُ حَرَمُ اَللَّهِ فَلاَ تُسْکِنْ حَرَمَ اَللَّهِ غَیْرَ اَللَّهِ .)

[۳] طبحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۵۵، صفحه ۳۹