«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏»

الحَمدُللهِ رَبِّ العَالَمِین وَ صَلَّی الله عَلَی سَیّدِنا وَ نَبیّنَا مُحَمَّدٍ وَ أهلِ بَیتِهِ الطّاهِرین

یکی از موانع مهم عملی و رفتاری انسان در مسیر تربیت و تزکیه و تهذیب نفس، گناه است. خداوند متعال در قرآن کریم می فرمایند: «ثُمَّ کَانَ عَاقِبَهَ الَّذِینَ أَسَاءُوا السُّوأَى أَنْ کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ وَکَانُوا بِهَا یَسْتَهْزِئُونَ»[۱]؛ نتیجه گناه و ارتکاب معصیت، تکذیب الهی و تمسخر آیات الهی خواهد شد. بسیار نکته ی مهمی است. یعنی اگر انسانی که در مسیر الهی اهل عبادت و اهل پاکی باشد دچار گناه شود، آرام آرام سقوط می کند و به تکذیب خداوند متعال و آیات الهی بلکه حتی به تمسخر آیات الهی منتهی خواهد شد. خداوند تبارک و تعالی در آیه ی دیگری از قرآن کریم می فرمایند: «وَجَعَلْنَا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لَا یُبْصِرُونَ»[۲]؛ راجه با انسان های گنهکار می فرماید که در پیش روی آنها سدّی است و در پشت سرِ آنها نیز سدّی قرار دارد. سد را در بین دو کوه ایجاد می کنند؛ یعنی سمت راست و سمت چپِ او نیز بسته است؛ چشمان شان را هم پوشانده ایم و دیگر نمی بینند. این ها چه کسانی هستند؟ هنگامی که انسان گناه می کند، دیگر راه پیشرفت او بسته خواهد شد و این همان سدّ پیش رو است؛ اگر به گناه ادامه دهد، راه بازگشت و جبرانِ آن نیز بسته و کور خواهد شد و دیگر چیزی را هم نمی بیند و این همان سدّ پشت سر انسان است؛ پس مراقب باشیم.

در روایتی از امام جعفر صادق علیه السلام داریم که می فرمایند: «إنَّ الرَّجُلَ یُذنِبُ الذَّنبَ فَیُحرَمُ صلاهَ اللَّیلِ»[۳]؛ یعنی گاهی اوقات انسان که دچار گناه می شود، توفیقاتی مانند نماز شب از او سَلب خواهد شد. در استدلال این بیان فرموده اند که تأثیر عملِ زشت و گناه بر انسان از تأثیر چاقو در گوشت سریع تر است؛ همان گونه که چاقو گوشت را تکه تکه می کند، گناه جان آدمی و روح و روان او را چاک چاک خواهد کرد؛ پس مراقب باشیم که دچار گناه نشویم.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

[۱] سوره روم، آیه ۱۰٫

[۲] سوره یس، آیه ۹٫

[۳] الکافی : ۲/۲۷۲/۱۶٫