«ابن اثیر» از مورخان برجسته اهل سنت می نویسد:

در سال ۴۴۳ هـ ق جمعیت انبوهی از حنابله گرد آمدند و افعال شنیع و زشتی انجام دادند که مانند آن در دنیا رخ نداده است؛ از جمله آنکه ضریح «موسی بن جعفرعلیه السلام» و نوه ی او «محمد بن علی علیه السلام» را آتش زدند و دو قبر مطهر را کندند تا  نبش قبرکنند و پیکر ایشان را به مقبره «احمد بن حنبل»  انتقال دهند؛ اما علویون و هاشمیان مانع آنها شدند.