روایاتِ فراوانی داریم که حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه «مع القرآن» هستند، «مع الحق»  هستند، «مبیّن» هستند، این‌ها را شب‌های قبل گفته‌ایم، یکی از آن‌ها این است: وقتی آیات ابتداییِ سوره مبارکه توبه (برائت) نازل شد حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم یکی از اصحابِ خود را فرستادند تا او برود و این آیات را ابلاغ کند، بعد او را پس‌فرستادند، او گفت: یا رسول الله! آیا بر علیهِ من آیه‌ای نازل شده است؟ حضرت فرمودند: نه! ولی «لاَ یُؤَدِّی عَنِّی إِلاَّ أَنَا أو رَجُلٌ مِن أهلی»[۱] اداء آیاتِ الهی و دعوتِ به الله برای مرتبه‌ی اول یا باید توسّطِ من بیان بشود یا یک نفر از اهلِ من.

این موضوع را همه‌ی شیعیان و برادران اهل سنّت قبول دارند و صحیح می‌دانند، در جای دیگری فرمودند: «لاَ یُؤَدِّی عَنِّی إِلاَّ أَنَا أَوْ عَلِیٌّ»[۲]، اداء آیاتِ الهی و دعوتِ به الله برای مرتبه‌ی اول یا باید توسّطِ من بیان بشود یا علی (صلوات الله علیه). یعنی من عبدِ مخلَص هستم، داعی باذن الله هستم، علی بن ابیطالب (صلوات الله علیه) هم داعی باذن الله است!

اصلاً به سراغِ شخصِ دیگری نروید. ما در زیارت آل یاسین به حضرت حجّت ارواحنا فداه عرض می‌کنیم که «سَلامٌ عَلَى آلِ یس السَّلامُ عَلَیْکَ یَا دَاعِیَ اللَّهِ وَ رَبَّانِیَّ آیَاتِهِ» شما هم «داعی الی الله» هستید. این همان معرفتِ واضحِ توحیدی است که در معارفِ ما فراوان است، «بِنَا عُرِفَ اَللَّهُ»[۳]، یا مثلاً حدیث سلسله الذّهب که حضرت رضا علیه السلام فرمودند: آن توحید و لا اله الا الله به شروطی پذیرفته است و «أنا مِن شروطِها»[۴]، یا فرموده‌اند که بگویید «شما ارکانِ توحید هستید» (به همین معنا)، یا روایاتِ فراوانی که در این زمینه داریم. لذا باید دقّت کرد.

خوب است که در این فضاها، مخصوصاً ماه مبارک رمضان دقّت کنیم وقتی مطلبی منتشر می‌شود… الآن که ارتباط‌گیری آسان شده است، ببینیم اصلِ بحث چه بوده است و ان شاء الله خدای متعال به همه‌ی ما خیر و توفیق بدهد که در راهِ او غیرتِ خود را خرج کنیم، و ان شاء الله به ما هم توفیق بدهد که حرف‌های خود را دقیق‌تر بگوییم.

[۱] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۳۵، صفحه ۲۹۹

[۲] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۳۸، صفحه ۱۵۰

[۳] الکافی، جلد ۱، صفحه ۱۴۵ (اَلْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ اَلصَّلْتِ عَنِ اَلْحَکَمِ وَ إِسْمَاعِیلَ اِبْنَیْ حَبِیبٍ عَنْ بُرَیْدٍ اَلْعِجْلِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ یَقُولُ: بِنَا عُبِدَ اَللَّهُ وَ بِنَا عُرِفَ اَللَّهُ وَ بِنَا وُحِّدَ اَللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَ مُحَمَّدٌ حِجَابُ اَللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى .)

[۴] کَلِمَهُ لا إلهَ إلّا اللّهُ حِصنی فَمَن دَخَلَ حِصنی اَمِنَ مِن عَذابی بِشُروطِها وَ أنَا مِن شُروطِها