دیگران و دشمنانِ «حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه» چقدر پول خرج کردند و اتّهامات زدند که مثلاً حضرت خلیفه قبلی را کشته‌اند و الآن نستجیربالله دروغ می‌گوید که من نکشته‌ام، چقدر حرف‌های عجیب و غریب زدند و پول خرج کردند که عدّه‌ای بر علیهِ حضرت حدیث بسازند؛ وقتی حضرت پیروز شدند… حال کسی که پیروز می‌شود، و حق هم با حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه بود، و بعداً بازمانده‌های هر دو سپاه اقرار کردند که حق با حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه بود، جالب است! یعنی وقتی جنگ جمل تمام شد بینِ مسلمین هیچ اختلافی نیست که حق با حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه است، بازمانده‌های جنگ جمل هم که شکست خورده بودند (در منابع هست که) اعتراف کردند حق با حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه است و ما اشتباه کردیم.

آیا الآن وقتِ این است که حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه انتقام بگیرند؟! نه! اینطور نیست! در نهج البلاغه ببینید که حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه چگونه نسبت به همسرِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم مؤدّبانه فرمودند: «وَلَهَا بَعْدُ حُرْمَتُهَا الْأُولَى»[۱] ایشان با همان احترامی که همسران حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم دارند برگردد و در مدینه زندگی کند، جنگی بود و تمام شد، «وَالْحِسَابُ عَلَى اللَّهِ تَعَالَى» یک حساب و کتابی بینِ ما هست که برای قیامت است، اینجا ایشان همسرِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم بوده‌اند و با همان احترام زندگی کند؛ کار به جایی رسید که این همسرِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم گفت: آیا می‌شود من شفاعت کنم و شما مروان و عبدالله بن زبیر را نکشید؟ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه فرمودند: بله! من می‌پذیرم؛ یعنی حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه حتّی شفاعتِ او را هم پذیرفتند!

یعنی حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه هم تلاش می‌کنند خونریزی صورت نگیرد، هم وقتی مجبور می‌شوند جنگ کنند تا می‌توانند می‌خواهند از خونریزی جلوگیری کنند و بعد هم دیگر با اینکه حضرت می‌توانستند به روایتِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم استناد کنند که «یَا عَلِیُّ حَرْبُکَ حَرْبِی»[۲] جنگِ با تو جنگِ با من است و جنگِ با حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم… حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه می‌توانستند با این روایات چه کنند! به استنادِ روایتِ قطعی‌الصّدور از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم! باز هم این کار را نکردند، فرمودند: حساب و کتابی در این میان هست که بماند برای روز قیامت، احترامِ ایشان سرِ جای خود.

زبیر کشته شد، بالاخره زبیر در یک جنگی که در مقابلِ حضرت هزاران نفر کشته شده بودند شرکت کرده بود، زبیر از جنگ بیرون رفت، وقتی حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه شنیدند که زبیر کشته شده است گریه کردند!

ان شاء الله فدای وفای حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه بشوم! فرمودند: زبیر قبلاً برای ما زحمت کشیده بود… هیچ کسی در دنیا مانندِ اهل بیت علیهم السلام باوفا و قدرشناس نیست.

زبیر هم در ماجرای سقیفه از حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه طرفداری کرد، هم حدودِ پانزده سالِ اول بعد از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم خیلی تلاش کرد که نامِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه گُم نشود، این طرف و آن طرف از فضائلِ حضرت می‌گفت، بعد اتّفاقاتی افتاد و جنگی شد، حضرت فرمودند: قاتلِ او هم در جهنّم است، او خطا کرد ولی حال که از جنگ بیرون رفته بود شاید می‌شد کاری کرد، برای چه او که از جنگ بیرون رفته بود را بی‌جهت کشتید؟ بعد حضرت گریه کردند و فرمودند: زبیر قبلاً به ما خدمت کرده بود.

شما انصاف را ببینید! حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه که می‌توانستند به این موضوع استناد کنند که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند «ای علی! منکرِ تو منکرِ من است و جنگِ با تو جنگِ با من است و دشمنِ تو دشمنِ من است» و صد جمله‌ی دیگر که همه‌ی مسلمین هم نقل کرده‌اند، حتّی حضرت می‌توانستند این‌ها را نسبت به معاویه و یارانِ او هم بفرمایند، اما حضرت فرمودند: این حساب‌ها در قیامت، برادرانِ ما بر ما ظلم کردند و بغی کردند و ما مجبور شدیم بجنگیم…

و وقتی کار تمام می‌شد حضرت دیگر صحبتی نمی‌کردند.

شما ببینید در منابع تاریخی هست که مغیره ملعون کسی است که پس از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم با حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها چه‌ها کرده است، به خود اجازه می‌دهد که بیاید و با حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه صحبت کند! اگر ما بودیم چه می‌کردیم؟ یعنی می‌دانند که اگر الآن بیایند حضرت با آن‌ها برخورد نمی‌کنند، می‌دانند که حضرت بسیار خوددار هستند، می‌دانند که حضرت صبر و بردباریِ حیرت‌انگیزی دارند، همینطور می‌دانند که حضرت برای اینکه به چیزی برسند به چیزی چنگ نمی‌زنند.

[۱] نهج البلاغه، خطبه ۱۵۶

[۲] تفسیر فرات الکوفی، جلد ۱، صفحه ۴۷۷ (فُرَاتٌ قَالَ حَدَّثَنِی اَلْحُسَیْنُ بْنُ سَعِیدٍ مُعَنْعَناً عَنْ أَبِی سَعِیدٍ اَلْخُدْرِیِّ رَضِیَ اَللَّهُ عَنْهُ قَالَ : تَلاَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ هَذِهِ اَلْآیَهَ « لاٰ یَسْتَوِی أَصْحٰابُ اَلنّٰارِ وَ أَصْحٰابُ اَلْجَنَّهِ أَصْحٰابُ اَلْجَنَّهِ هُمُ اَلْفٰائِزُونَ » ثُمَّ قَالَ أَصْحَابُ اَلْجَنَّهِ مَنْ أَطَاعَنِی وَ سَلَّمَ لِعَلِیٍّ اَلْوَلاَیَهَ بَعْدِی وَ أَصْحَابُ اَلنَّارِ مَنْ نَقَضَ اَلْبَیْعَهَ وَ اَلْعَهْدَ وَ قَاتَلَ عَلِیّاً بَعْدِی أَلاَ إِنَّ عَلِیّاً بَضْعَهٌ مِنِّی فَمَنْ حَارَبَهُ فَقَدْ حَارَبَنِی ثُمَّ دَعَا عَلِیّاً فَقَالَ یَا عَلِیُّ حَرْبُکَ حَرْبِی وَ سِلْمُکَ سِلْمِی وَ أَنْتَ اَلْعَلَمُ فِیمَا بَیْنِی وَ بَیْنَ أُمَّتِی .)