یک نفر آمد و از امام صادق صلوات الله علیه پرسید که آیا عیدی بزرگ‌تر از فطر و قربان داریم؟ حضرت فرمودند: بله! هم عظیم‌تر و هم شریف‌تر! آن شخص پرسید: چه روزی است؟ حضرت در پاسخ فرمودند: روزی که خدای متعال حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را عَلَم، شاخص و امام قرار داد.

آن شخص پرسید: آن روز چکار کنیم؟ (در نظر داشته باشید که الآن تا عید غدیر فرصت داریم)، حضرت فرمودند: روزه بگیرید و زیاد صلوات بفرستید و اعلامِ بیزاری از دشمنانِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه کنید.

چون یک عدّه دشمن کاری کردند که دیگران نفهمند چه شده است، مکر کردند که دیگران حق را نفهمند، لذا خیلی‌ها روز قیامت با بعضی از مجرمین دعوا می‌کنند که شما چکار کردید که ما نفهمیدیم چه شد!

یکی از مهم‌ترین کارهایی که باید انجام داد این است که روز عید غدیر باید کاری کرد که کسی در خانه‌ی خود غذا درست نکند.

سال ۳۹ روز غدیر جمعه شد، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه خطبه خواندند و بعد فرمودند: به خانه‌ی امام حسن مجتبی صلوات الله علیه برویم که همگی برای نهار میهمانِ امام حسن مجتبی صلوات الله علیه هستید.

حال ببینید امام حسن مجتبی صلوات الله علیه چه سفره‌ای انداخته‌اند که اهلِ مسجد کوفه که جمعیّتِ عظیمی بودند، یعنی چند ده هزار نفر بودند، یعنی یک سفره‌ی از پیش طراحی شده بوده است، این برای ما هم درس است، دو روز قبل از عید غدیر برای این عید کار نکنیم…

در «مصباح» شیخ طوسی آمده است که وقتی همه غذا خوردند به فقیر و غنی ظرف‌های بزرگِ غذا داده بودند که این‌ها را برای اهل و عیالِ خود به خانه ببرند، ان شاء الله امسال کاری کنیم که کسی نیاز نداشته باشد در خانه‌ی خود غذا درست کند.