برای وحدت بین جامعه‌ی اسلامی چکار کنیم؟ الحمدلله ما شیعیان که بخاطرِ اینکه می‌گوییم هر کسی شهادتین می‌گوید جان و مال و ناموسِ او محترم است و امنیتِ او واجب است؛ ما چقدر در فلسطین برای عقیده‌ی خود آسیب خوردیم؟ این جوان‌های عزیزِ ما که امروز گریه‌ی ما را درآوردند حاصلِ شهادتِ شهیدی است که جای دیگری رفته است، آن‌ها که شیعه نبودند، اما تا زمانی که به حرفِ خدای متعال گوش ندهیم… شیعیان زحمات را می‌کشند اما اتّفاقِ کامل نمی‌افتد.

ببینید در جنگ جمل و صفّین حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه یک طرف بودند، مسلمین یک طرف بودند، قرآن را قبول داشتند، ولی وحدت رُخ نداد.

وقتی آیه نازل شد «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا»[۱] یک نفر گفت: یا رسول الله! آن «حبل الله» چه چیزی است که ما دچارِ تفرّق نشویم؟ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه اشاره کردند و فرمودند: «هذا حَبلُ الله»[۲]، این حبل الله است که اگر به او چنگ بزنید و اعتصام پیدا کنید ان شاء الله تفرّق پیدا نمی‌کنید.

ان شاء الله روزیِ همه‌ی عالَم بشود که همه بر سرِ سفره‌ی ولایتِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه یا حداقل بر سرِ سفره‌ی محبّتِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه بنشینند.

[۱] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۱۰۳ (وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا ۚ وَاذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَکُنْتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَهٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْهَا ۗ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ)

[۲] الغیبه (للنعمانی)، جلد ۱، صفحه ۴۱ (أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامِ بْنِ سُهَیْلٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ اَلْحَسَنِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو إِسْحَاقَ إِبْرَاهِیمُ بْنُ إِسْحَاقَ اَلْحِمْیَرِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ یَزِیدَ بْنِ عَبْدِ اَلرَّحْمَنِ اَلتَّیْمِیُّ عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ اَلْحُسَیْنِ اَلْأَنْصَارِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْحُسَیْنِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ قَالَ قَالَ عَلِیُّ بْنُ اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِمَا السَّلاَمُ : کَانَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ذَاتَ یَوْمٍ جَالِساً وَ مَعَهُ أَصْحَابُهُ فِی اَلْمَسْجِدِ فَقَالَ یَطْلُعُ عَلَیْکُمْ مِنْ هَذَا اَلْبَابِ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ اَلْجَنَّهِ یَسْأَلُ عَمَّا یَعْنِیهِ فَطَلَعَ رَجُلٌ طُوَالٌ یُشْبِهُ بِرِجَالِ مُضَرَ فَتَقَدَّمَ فَسَلَّمَ عَلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ جَلَسَ فَقَالَ یَا رَسُولَ اَللَّهِ إِنِّی سَمِعْتُ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ فِیمَا أَنْزَلَ- وَ اِعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اَللّٰهِ جَمِیعاً وَ لاٰ تَفَرَّقُوا فَمَا هَذَا اَلْحَبْلُ اَلَّذِی أَمَرَنَا اَللَّهُ بِالاِعْتِصَامِ بِهِ وَ أَلاَّ نَتَفَرَّقَ عَنْهُ فَأَطْرَقَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مَلِیّاً ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ أَشَارَ بِیَدِهِ إِلَى عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ قَالَ هَذَا حَبْلُ اَللَّهِ اَلَّذِی مَنْ تَمَسَّکَ بِهِ عُصِمَ بِهِ فِی دُنْیَاهُ وَ لَمْ یَضِلَّ بِهِ فِی آخِرَتِهِ فَوَثَبَ اَلرَّجُلُ إِلَى عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَاحْتَضَنَهُ مِنْ وَرَاءِ ظَهْرِهِ وَ هُوَ یَقُولُ اِعْتَصَمْتُ بِحَبْلِ اَللَّهِ وَ حَبْلِ رَسُولِهِ ثُمَّ قَامَ فَوَلَّى وَ خَرَجَ فَقَامَ رَجُلٌ مِنَ اَلنَّاسِ فَقَالَ یَا رَسُولَ اَللَّهِ أَلْحَقُهُ فَأَسْأَلُهُ أَنْ یَسْتَغْفِرَ لِی فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ إِذاً تَجِدُهُ مُوَفَّقاً فَقَالَ فَلَحِقَهُ اَلرَّجُلُ فَسَأَلَهُ أَنْ یَسْتَغْفِرَ اَللَّهَ لَهُ فَقَالَ لَهُ أَ فَهِمْتَ مَا قَالَ لِی رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ مَا قُلْتُ لَهُ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَإِنْ کُنْتَ مُتَمَسِّکاً بِذَلِکَ اَلْحَبْلِ یَغْفِرُ اَللَّهُ لَکَ وَ إِلاَّ فَلاَ یَغْفِرُ اَللَّهُ لَکَ .)