در واقعه حرّه (که جان و ناموس مسلمین مدینه به فرمان یزید مباح شد) «عبدالله بن عمر»(فرزند خلیفه دوم)  ـ که  به عنوان مرجع تقلید مردم مدینه ـ خطاب به «عبدالله بن مطیع» که بنای به ناسازگاری با یزید را داشت،  با یادآوری روایت مرگ جاهلی او را بیم داد که در صورت عدم تبعیت از خلیفه وقت خود یزید بن معاویه  به مرگ جاهلیت خواهی مُرد.