«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم‏»

«أُفَوِّضُ أَمْری إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ».[۱]

«رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْری * وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی‏».[۲]

«اللَّهُمَّ وَ أَنْطِقْنِی بِالْهُدَى وَ أَلْهِمْنِی التَّقْوَى».[۳]

مقدّمه

هدیه به پیشگاه بافضیلت زهرای مرضیه سلام الله علیها و روحی له الفداه صلواتی هدیه بفرمایید.

اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم

ان شاء الله خدای متعال این نشست و برخواستِ ناقابل و گفت و شنیدِ ناچیز را به کَرَمِ خودش از همه‌ی ما قبول کند، اجرِ ما را تعجیل در فرجِ حضرت بقیّه الله الاعظم روحی و ارواح العالمین له الفداه و عجّل الله تعالی فرجه الشّریف قرار دهد، ان شاء الله دیدارِ روی پُربرکتِ حضرت، نوکری در آستانِ با کرامتِ ایشان و شهادت در راهِ ایشان را روزیِ همه‌ی ما، خانواده‌های ما، نسل و ذریّه‌ی ما تا قیامت مقدّر بفرماید صلواتِ دیگری محبّت بفرمایید.

اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم

عرض کردیم که «دینداری» برای نجات کافی نیست، بی‌دینی برای سقوط کافی است ولی دینداری برای نجات کافی نیست، دینداری باید با یک معیار و تراز و محکی سنجیده بشود تا نجات‌بخش باشد، و اگر این معیار و محک شناخته بشود وحدت و وفاق ایجاد می‌شود، اما اگر نباشد تفرقه همه جا را پُر می‌کند.

برای اینکه بحث سخت پیش نرود فعلاً قسمتی از بحث را عرض می‌کنم که خیلی بیش از حد نیاز به دقّت نداشته باشد، ولی این مطلب را اجمالاً عرض می‌کنم که موضوع فاطمیّه رکنِ مهم اعتقادی ماست، هم با غدیر تفاوت دارد، هم با محرّم تفاوت دارد، و هم تاریخ مصرفِ آن اصلاً نگذشته است و مسئله‌ی امروز است، بنده در بعضی از مجالس بیش از پانزده جلسه مفصل توضیح داده‌ام که آن لگدی که به در خورد هر لحظه در حالِ اصابت کردن است، این مطلب را برای مجاز یا اینکه بخواهم شما را منفعل کنم تا اشک شما در بیاید نمی‌گویم، در مجلسی بطور مفصل شرح داده‌ام، به هویت و شخصیتِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها لحظه به لحظه آسیب می‌زنند، چرا؟ چون مادامی که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها آن شخصیتی باشند که بوده‌اند مسلّماً عرصه را برای دیگران تنگ می‌کنند، دشمنان هم از جهت حسادت و هم از جهت رقابت و هم برای حفظِ کیان سلطنت خودشان در مسائلِ فکری باید حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را بزنند، و آنچه به این شخصیت می‌زنند بسیار بیشتر از آن چیزی است که آن روز زده‌اند، یعنی هزار و چهارصد سال است که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در هجمه هستند.

جایگاه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله

مطلب را به این سؤال برمی‌گردانم که آن حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها که، مسلّماً ما توانِ شناخت ایشان را نداریم، شناختِ ایشان محال است، «إِنَّمَا سُمِّیَتْ فَاطِمَهَ لِأَنَّ اَلْخَلْقَ فُطِمُوا عَنْ مَعْرِفَتِهَا»[۴]، برای چه نام ایشان را فاطمه گذاشتند؟ برای اینکه خلایق نمی‌توانند ایشان را بشناسند، اما همینقدر که در ذهنِ ما یک وهم و صورت کوچکی از شخصیتِ ایشان است، چرا حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها محبوبِ همه‌ی جهان اسلام نیستند؟ توقع این بود که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها مصدر و مرجع اخلاق و احکام و عقاید مسلمین باشند، چرا نیستند؟ اگر من بتوانم این مطلب را بگویم می‌توانم به بحث قبلیِ خودم هم برگردم.

چرا حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها به اندازه‌ی کافی محبوب نیستند؟ البته مسلّم است که شما به هر کجای جهان اسلام با هر فرقه‌ای رجوع کنید همه می‌گویند که دخترِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را دوست داریم، در بعضی جاها مانند مصر حتّی تا حدود چهل سال قبل در بعضی از مساجد اگر منبری فضائل حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را می‌گفت یک مشت سکّه در دهانِ او می‌گذاشتند، مسلّماً فرزندِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را دوست دارند، اما بحثِ من این نیست که دوست بدارند یا دوست ندارند، بلکه عمده‌ی مسلمین بجز برخی از عالمان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را دوست دارند، اما جایگاه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها از این فراتر نرفته‌اند که بشود فکرمان و عقایدمان و سبک زندگی‌مان و شیوه‌ی زندگی‌مان را از ایشان بگیریم، در بیرون از تشیّع هر چهار مورد نیست و در بین ما هم خبری از سبک زندگی فاطمی نیست، حال اجازه بدهید که من در ابتدا بیرون را توضیح بدهم.

چرا اینطور شده است؟ چرا حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها مرجع و مصدر نیستند؟

اجازه بدهید تا من ابتدا این روایتی را که همه‌ی شما می‌دانید را یک مرتبه برای نورانیّتِ آن بگویم… واقعاً عجیب است، یعنی اگر در قرآن کریم هیچ آیه‌ای در مورد حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها نداشتیم… چون می‌دانید هیچ مسلمانی بجز چند نفر از خوارج که مُرده‌اند شک ندارد که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها جزوِ کسانی هستند که آیه تطهیر در موردِ ایشان نازل شده است، مثلاً در مورد اینکه آیا فلان همسر هست یا نیست اختلاف است، ولی هیچ اختلافی در این باب نیست که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها جزوِ کسانی هستند که آیه تطهیر در موردشان نازل شده است، اصلاً فرض کنید هیچ آیه‌ای هم نداشتیم، این یک روایتی که همه‌ی مسلمین نقل کرده‌اند را ببینید، واقعاً عجیب است، بعد انسان تعجب می‌کند که جامعه اسلامی اینقدر نسبت به این شخصیت بی‌توجّه است، الآن اگر یک نفر وارد بشود و بنده این میکروفن را کنار بزنم و به سمت او بدوم و دستِ او را ببوسم و او را بالای منبر بنشانم، مسلّماً انصافاً شما به آن فرد به نحوِ دیگری می‌نگرید، با اینکه من هیچ کسی نیستم، اگر این اتفاق در هر چهار شب رخ بدهد شما شگفت‌زده می‌شوید، حال بگویند: «کَانَتْ إِذَا دَخَلَتْ عَلَیْهِ رَحَّبَ بِهَا وَ قَامَ إِلَیْهَا»[۵]، هر مرتبه که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها وارد می‌شدند حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به سمتِ ایشان می‌دویدند؛ یعنی یک مرتبه رخ نداده است که یک نفر بگوید پدر و دختری بود و دخترِ خود را دوست داشت و … بلکه هر مرتبه همین بود، خاتم انبیاء «کَانَتْ إِذَا دَخَلَتْ عَلَیْهِ رَحَّبَ بِهَا وَ قَامَ إِلَیْهَا وَ قَبَّلَ یَدَهَا وَ أَجْلَسَهَا فِی مَجْلِسِهِ وَ کَانَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ إِذَا دَخَلَ عَلَیْهَا رَحَّبَتْ بِهِ»، خوش‌آمد می‌گفتند.

مثلاً اگر انسان یک نفر را بعد از پنج سال ببیند او را تحویل می‌گیرد، مثلاً وقتی شما به خانه‌ی خودتان می‌روید فرزندِ خودتان را چطور تحویل می‌گیرید؟ مسئله ماورای این حرف‌هاست، «وَ قَبَّلَ یَدَهَا»، حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم جلوی در دستِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را می‌بوسیدند، «وَ أَجْلَسَهَا فِی مَجْلِسِهِ»، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را جای خودشان می‌نشاندند و خودشان مقابل حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها می‌نشستند.

انسان از این روایت چه می‌فهمد؟

حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به معراج رفتند و ملکوت همه‌ی آسمان‌ها و زمین‌ها را به ایشان نشان دادند، «مَا زَاغَ الْبَصَرُ»[۶]، چشم مبارک حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هیچ کجا پُر نشد و به هیچ کجایی گوشه‌ی چشم نینداختند، چیزی خبری نیست که بهتر از آن در نفسِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم نباشد، همه‌ی خبرها در این عالَم برای حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم خبر سوخته است، برای ما جدید است، وگرنه چیزی برای حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم جدید نیست، خبری نیست، تلألؤ همه‌ی گنج‌های عالَم از منشأ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است، وگرنه چیزی در عالَم نیست، ولی حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم می‌فرمایند: «فَاطِمَهَ شَجْنَهٌ مِنِّی»[۷] فاطمه ریشه‌ی من است «یَقْبِضُنِی مَا یَقْبِضُهَا وَ یَبْسُطُنِی مَا یَبْسُطُهَا»، نه اینکه بلند بفرمایند، اگر قلبِ فاطمه شاد بشود من بسط خاطر پیدا می‌کنم، و اگر فاطمه غمگین بشود ولو اینکه صدای او در نیاید من قبض پیدا می‌کنم.

سِرّ اینکه مردم مدینه در حال خفه شدن بودند و به حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه عرض کردند که به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بفرمایید که یا شب گریه کنند یا روز، اینطور نبود که صدای حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها مزاحم باشد، بلکه وقتی ایشان غمگین بودند عالَم غمگین بود، این مردم در حالِ خفه شدن بودند، وگرنه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دیگر توان نفس کشیدن هم نداشتند که صدای ایشان بخواهد بلند باشد، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دیگر بعد از آن حمله‌ای که رخ داد از جای خویش بلند نشدند، صدای ایشان جوهره‌ای نداشت که فکر کنیم حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها گریه می‌کردند و صدا مزاحم بود، بلکه حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرموده بودند «یَقْبِضُنِی مَا یَقْبِضُهَا وَ یَبْسُطُنِی مَا یَبْسُطُهَا»، اگر او مغموم باشد من هم ناراحت هستم، شما ببینید بقیه که ضعیف‌تر بودند چه می‌شدند.

چرا این حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در عقاید مسلمین جایگاهی ندارند؟ علّتِ آن این است که این حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بطوری تخریب شده‌اند که دیگر جذابیت ندارند، طوری به ایشان حمله کرده‌اند…

ما که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را ندیده‌ایم، ما از ایشان شنیده‌ایم، آن‌هایی که این حرف‌ها را به ما زده‌اند اگر چیزهای دیگری می‌گفتند… شما شمر ملعون و خولی ملعون را هم ندیده‌اید و فقط مطالبی از آن‌ها شنیده‌اید، اگر جای این افراد نعوذبالله در نقل تغییر پیدا کند، دیگر این شما هستید و این نقل‌ها، ما که هیچ کدام را از نزدیک ندیده‌ایم.

شخصیت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را به نحوی در اذهان تخریب کرده‌اند که اصلاً کسی نخواهد ایشان را مرجع و مصدر قرار بدهد.

چقدر در عمرتان در میان روضه در ذهن خودتان گفته‌اید که ای کاش من در آنجا بودم و خودم را سپر می‌کردم، چقدر انسان اذیت می‌شود؟ من به شما عرض می‌کنم که هزار و چهارصد سال است که شبانه‌روز به صورت شخصیتِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها سیلی می‌زنند، و ما آسوده و آرام و راحت و بی‌توجّه هستیم.

چرا ارتباط حاکمان کشورهای اسلامی با اسرائیل قبیح واقع نشد؟

الآن می‌دانید که در این جهان اسلام تابلوترین دشمنِ آرم‌دارِ مسلمین «اسرائیل» است، نه کتمان می‌کنند، نه نفاق دارند، صریحِ صریحِ صریحِ عریان می‌گویند، کافی است که فقط آثارشان را سطحی ببینید، خیلی عریان و صریح با اسلام جنگ دارند. بعضی از این حاکمان جهان اسلام صریحاً آن‌ها را در آغوش می‌کشند! اصلاً به دنبالِ این هستند که پرده‌برداری کنند تا قبحِ این عمل را بشکنند، چرا دین کسی در جهان اسلام تکان نمی‌خورد؟ چرا احساس تناقض نمی‌کنند؟ مگر قرآن کریم نمی‌خوانند؟ «وَلَنْ تَرْضَىٰ عَنْکَ الْیَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ»[۸]، مگر در جهان اسلام این همه حافظ قرآن نداریم؟ آیا آلزایمر گرفته‌اند؟ چرا هیچ تناقضی حس نمی‌کنند؟

چون حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها محور نیستند، ظلم‌ستیزی کجاست؟ بجای اینکه دین را از حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بگیرند دین را از عبدالله بن عمر گرفته‌اند که پای حجاج را بوسید، حجاج که بسیاری از غیرشیعیان می‌گویند او کافر بود! حجاج کسی بود که خاک بر سر شما که به دور خانه خدا می‌گردید، شما باید قصر عبدالملک مروان در شام را طواف کنید! اگر توان داشتند می‌خواستند آنجا یک قصر سبز درست کنند که مردم برای طواف به آنجا بروند، می‌گفت: خلیفه خدا از رسول خدا افضل است! چون رسول به معنای نامه‌بر و پستچی است اما خلیفه جانشین است! برای این چرندیات و کفریاتِ او بسیاری از غیرشیعیان در کفرِ او مطلب نوشته‌اند، ولی وقتی فقیه اسلام یعنی عبدالله بن عمر می‌رود و پای او را می‌بوسد… اگر امروز هم بروند و پای اسرائیل را ببوسند اتفاق عجیبی رخ نداده است! و وقتی بخواهد این اتفاق بیفتد نباید تناقض احساس کنند، پس حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها باید از مصدر توجّه خارج بشود.

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها یک بایکوتِ حیرت‌انگیزی هستند، مثال می‌زنم تا ببینید.

ابتدا یک مثالِ کوچکتر می‌زنم، اگر فرصت شد یک مثالِ عجیب‌تر هم عرض خواهم کرد، می‌خواهم قدم به قدم پیش بروم.

این دین ما باید شب‌ها بنشینیم و عقاید خودمان را… دست ما به امام زمان روحی فداه نمی‌رسد که بخواهیم عقاید خودمان را عرضه کنیم، یعنی ببینیم که این فکرهای ما از کجا آمده است، باید با کجا بسنجم که ببینم آیا درست است یا نه، این همه باور در سرِ من است، کدامیک از این‌ها درست است؟ وقتی قرار بر این باشد که عبدالله بن عمر حاکمِ فکر باشد مسلّماً حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دیگر نمی‌توانند حاکم فکر باشند، اسم عبدالله بن عمر را به این دلیل بردم که می‌خواهم روایتی را بگویم.

اولین قدم این بود که باید قبحِ ظلمِ ظالمان کم می‌شد، فکر نکنید امروز در جهان اسلام ناگهانی و دفعتاً به اسرائیل پیوستند، این کار هزار و چهارصد سال سابقه دارد.

وقتی فرانسوی‌ها با حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم توهین کردند بنده مختصر و مؤدبانه عرض کردم که چون صدر اسلام به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم توهین کردند و قبحِ این کار شکسته شد و مردم به پیغمبرِ تخریب‌شده عادت کردند و دیگر امروز در برابرِ فرانسوی‌ها هجوم نمی‌برند، عدّه‌ای گفتند که این شخص همه چیز را به صدر اسلام ربط می‌دهد! من چه کنم که آن کار سرچشمه‌ی این عمل است؟ با ناراحت شدنِ کسی واقعیت تغییر نمی‌کند، دیگر نرم‌تر و مؤدبانه‌تر از این هم نمی‌شود گفت، شما بگویید چطور کادوپیچ کنم و بگویم؟ چون واقعیت همین است!

بدتر از حرف‌هایی که آن جریانِ قاتلِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در صدر اسلام به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم گفته‌اند تابحال در این کتاب‌ها و نشریات و کاریکاتورها گفته نشده است، خدای متعال شاهد است که این‌ها هنوز نتوانسته‌اند به بدیِ آن‌ها بگویند، مسلّم است که ما ناراحت می‌شویم ولی جامعه را به این توهین‌ها عادت داده‌اند، وگرنه باید یک میلیارد و چندصد میلیون مسلمان نفسِ این‌ها را می‌بریدند، اما غیرت مُرده است، چون عادت کرده‌اند.

در یاد بیاورید آن روزی که شهید سلیمانی رضوان الله تعالی علیه را کشتند شما چطور بودید؟ می‌گفتیم انتقام بگیریم، اما حالا سرد شده‌ایم، صد سال بعد اصلاً دیگر خبری نیست! یعنی قدم به قدم ما را عادت می‌دهند.

جرمِ دشمنی با عمروعاص

در مکتبی که راجع به یک شخصیت اینطور نوشته‌اند… بنده در حالِ نوشتن یک مقاله با یکی از دوستان هستم که درباره‌ی این است که یک عالِمِ مهمّی به نام «ذهبی» در مورد افرادی واژه‌ی «سامحه الله»، این واژه بمعنی «خدا از او بگذرد» است.

می‌گوید «احمد بن شعیب نسائی» رأس المعه بود… اهل سنّت بحثی دارند که می‌گویند در هر یک قرن رئیس کلّ علما کیست؟ می‌گوید «احمد بن شعیب نسائی» رأس المعه بود، این شخص شیعه هم نیست، او از عمر سعد ملعون هم روایت دارد، یعنی بعنوان محدّث از او روایت گرفته است، مشکلِ این شخص چه بوده است؟ در نهایت می‌گویم… ذهبی راجع به او می‌گوید: حاذق‌تر از این شخص کسی نبود، بخاری و مسلم از او کم‌سوادتر بودند، کارِ او خیلی درست بود، خیلی زاهد بود، نزدِ سلطان نمی‌رفت که خودشیرینی کند، زاهد بود،…  بعد می‌گوید: «إلا»… این واژه یعنی همه‌ی خوبی‌ها بود و می‌خواهد یک خطا از او بگوید، می‌گوید: «إلّا أنَّ فِیهِ قَلیلِ تَشَیِّع»[۹]، کمی به شیعیان نزدیک بود. یعنی چه؟ «وَانحِرَافٍ» و انحراف داشت، انحرافِ او چه بود؟ عالِمِ تراز اول محدثین کدام حکمِ خدای متعال را کنار گذاشته است؟ می‌گوید: «إلَّا أَنَّ فِیْهِ قَلِیْلَ تَشَیُّعٍ وَانحِرَافٍ عَنْ خُصُومِ الإِمَامِ عَلِیٍّ» از دشمنان علی خوشش نمی‌آمد! یعنی طوری می‌گوید که انگار باید از آن‌ها خوشش می‌آمد!!! از چه کسانی؟ «کمُعَاوِیَهَ وَعَمْرو»، با معاویه و عمروعاص خوب نبود، بعد می‌گوید: «وَاللهِ یُسَامِحُهُ»، خدا از این گناهِ او بگذرد!

ذهبی که از او نقل می‌کنم، شما فکر کنید جایگاه اشخاصی مانند علامه حلی و خواجه نصیر و شیخ طوسی دارد.

این عالِم همینکه با عمروعاص، آن هم به جهت اینکه عمروعاص با حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه دشمنی می‌کرده است… انگار وظیفه این بوده است که همه باید با حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه دشمنی کنند! چون این شخص با عمروعاص خوب نیست «وَاللهِ یُسَامِحُهُ»! یعنی خدا از این گناه او بگذرد، یعنی ان شاء الله روزیِ او بشود که با عمروعاص رفیق بشود!

همین شخص کتابی به نام «تذهیب التهذیب» دارد، این کتاب هنوز در کتابخانه‌های ما رواج ندارد و تازه چاپ شده است، نسخه‌ی آن خطی بوده است، وقتی به نام یزید می‌رسد، اصلاً به روی خود نمی‌آورد که قاتلِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه است! می‌گوید: یزید خلیفه مسلمین و حاکم مسلمانان سه سال حکومت کرد، شرب خمر می‌کرد! یعنی اشکالِ او را شرب خمر می‌داند!!! اصلاً به روی خود نمی‌آورد که او حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه را کشته است! بعد می‌گوید: «وَاللهِ یُسَامِحُهُ» خدا از این لغزشِ او بگذرد!

یعنی دشمنی با عمروعاص، هم‌تراز با کارِ یزید است، برای هر دو می‌گوید «وَاللهِ یُسَامِحُهُ» خدا از این لغزش بگذرد.

در جامعه‌ای که کسی بخاطرِ حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه با عمروعاص که پدر و مادر و شخصیت و جایگاه و نوع اسلام آوردن و جایگاه او در بین مسلمین روشن است بد باشد، در حد یزید با او برخورد کنند، نظرِ او در مورد حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها که نه با عمروعاص بلکه با افرادی که تقدّسشان با عمروعاص برای او خیلی متفاوت است مقابله کرده است چه خواهد بود؟

یعنی جرمِ مخالفت با عمروعاص همترازی با یزید است، حال یک بانویی پیدا شده است که با کسانی به مبارزه برخواسته است که تقدّس و جایگاه آن‌ها… قائل هستند که اگر پیغمبر به نبوّت نمی‌رسید فلانی پیغمبر می‌شد، یعنی جایگاه این شخص با عمروعاص برای او قابل مقایسه نیست، جرمِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بالاتر است یا نسائی؟ نسائی با عمروعاص مبارزه کرده است اما حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها به چه کسانی درگیر شده‌اند؟

پس باید برای حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها یک برنامه‌ی ویژه‌ای بریزند که محبوبیتِ ایشان را بگیرند، و گرفتند.

تخریب چهره‌ی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در منابع

حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم برای حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها حرمت خاص قائل بوده‌اند، حال این روایت را ببینید، اگر حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها محبوب‌ترین، برترین، مؤمن‌ترین، عابدترین و زاهدترین باشند باید الگو باشند، پس باید تمامِ این «ترین‌ها» را بزنند و زده‌اند، حال خاطره تعریف کرده است، می‌گوید: هر وقت کنار عبدالله بن عمر می‌نشستیم این را اینطور می‌گفت، می‌گفت: وقتی از پیغمبر می‌پرسیدند محبوب‌ترین فرد نزدِ تو کیست؟ می‌گفت: «اسامه بن زید»، بعد بلافاصله می‌گفت: «ماحاشا فاطمه!»، فاطمه را هم استثناء نمی‌کرد؛ یعنی اسامه پسرِ فرزندخوانده‌ی پیغمبر محبوب‌ترین است نه فاطمه!!! او می‌گفت و محدّث در چاپ اخیر کتاب نوشته است «علی شرط البخاری و مسلم»، یعنی این روایت اعتبار زیادی دارد!

یعنی هزار و چهارصد سال قبل روایت را ساخته‌اند، امروز که در حالِ چاپ کردنِ آن هستند هم مُهرِ تأیید بر آن می‌زنند.

حال من نشانه‌ی دروغِ آن‌ها را به شما نشان خواهم داد.

البته اجازه بدهید تا در ابتدا یک نمونه‌ی دیگر هم بگویم، قصه‌ی آن مفصل است اما من خلاصه‌ی آن را می‌گویم، آن جریان هر کسی را که توانستند عَلَم کنند تا حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را به محاق ببرند، این کار را کردند، حضرت سجاد صلوات الله علیه که خیلی تقیّه و کتمان می‌کردند اینجا صلاح ندانسته‌اند کتمان کنند و به میدان آمده‌اند. آن جریان در این طرف و آن طرف می‌نشستند و می‌گفتند که پیغمبر فرمود: «خیرُ بَناتی زینب»، بهترین دخترانِ من زینب است!… می‌دانید که در بین دخترخوانده‌های حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم «رقیه» و «زینب» هم هستند، که آن‌ها فرزندانِ شوهر خواهر حضرت خدیجه سلام الله علیها هستند، وقتی پدر و مادرِ آن‌‌ها از دنیا رفتند حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم آن‌ها را بزرگ کردند. آن جریان می‌گویند که پیامبر فرموده است که بهترین دخترانِ من زینب است، برای چه این مطلب را می‌گویند؟ یعنی می‌خواهند بگویند که فاطمه نه استثناء بوده است و نه خاص بوده است، بلکه یک انسانِ عادی بوده است.

حضرت سجّاد صلوات الله علیه رفتند و یقه‌ی شاگردِ قدیمِ خود را که بعداً با امویان شد و «زهری» نام داشت گرفتند و فرمودند: برای چه به مادرِ ما اهانت می‌کنی؟

این موضوع برای حوالی سال ۹۰ است، یعنی حدود ۱۳۵۰ سال قبل! زُهری عرض کرد: بخاطرِ شما دیگر این مطلب را هیچ کجا نقل نمی‌کنم.

«حاکم نیشابوری» که سال ۴۰۵ مُرده است، یعنی ۳۰۰ سال بعد گفته است که با سلطان نشسته بودیم که سلطان گفت منبری به منبر برود، منبری بالای منبر چند حرف زد، و در بینِ آن‌ها گفت که پیغمبر فرموده است «خَیرُ بَناتِی زینب».

یعنی از همان روز اول برنامه‌ریزی کردند که بی‌نظیر بودنِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را از بین ببرند، چون اگر حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بی‌نظیر باشند مسلّماً باید الگو باشند، در این صورت باید رفتارِ ایشان را چگونه توجیه کنیم؟ پس می‌گوییم که بی‌نظیر هم نبوده است، اصلاً محبوب‌ترین هم نبوده است، مؤمن‌ترین هم نبوده است، عابدترین هم نبوده است، زاهدترین هم نبوده است، یعنی همه‌ی صفات را منکر شده‌اند!

نزدیک به پنج هزار روایت در تخریب حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها موجود است، نه اینکه بگویم هزار و سیصد سال قبل گفته‌اند.

اینکه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها برترین نبوده است مسئله بوده است، نه اینکه چه کسی برتر است، حتّی اگر بگویند زینب برترین بوده است، اصلاً همینکه مسئله اختلافی بشود کفایت می‌کند! اصلاً همین «اختلاف در مسئله» یک روش است، ذیلِ روایت فضائل حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه، این موضوع ذیل آیات زیاد است، آیاتی که واضح است راجع به حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه است، مثلاً چه کسی بود که انگشتر خود را در رکوع داد؟ آن‌ها سی و هفت قول می‌آورند، یعنی آنقدر اقوال را زیاد می‌کنند که بگویند یک روایت هم می‌گوید که علی بوده است! چون در این صورت از اهمیت می‌افتد.

یک جا می‌گویند زینب برترین است، اگر جا داشته باشد می‌گویند اسامه برترین است، بعد هم عبدالله بن عمر تأکید می‌کرد که پیغمبر فاطمه را استثناء نکرده است، یعنی اسامه از فاطمه هم برتر است.

وقتی می‌گویند اسامه برترین بوده است، پس از آن دو نفر هم برتر بوده است دیگر، محدث معاصر نوشته است که «صحیح علی شرط البخاری و مسلم»، اصلاً هم نگفته است که عیب ندارد که از آن دو نفر هم برتر بوده است، چون می‌توانستند با این حدیث حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را بزنند!

همین نویسنده که هیچ اعتراضی به این روایات ندارد، یک روایت دیگر هم در کتاب «مسند احمد» آمده است که «محبوب‌ترین زن نزد پیغمبر فاطمه بود، و از مردان هم علی»؛ بلافاصله زیرِ آن نوشته است که این درست نیست و متن نکارت دارد و منکر است، شیخین برترین هستند!!!

اگر متن منکر است، چرا وقتی به «اسامه برتر است» می‌رسی نمی‌گویی که متن منکر است؟ چون اینجا می‌توان با این حدیث حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را زد.

این مطلبی که می‌گویم در بیست سال اخیر در چند کتاب نوشته‌اند، یعنی مسئله فقط برای سال ۹۰ نیست، یک سیرِ ادامه‌دار است که به ما رسیده است.

اگر امروز یک مسلمان برود و آثار و منابع را بخواند اصلاً متوجه نمی‌شود که «محبوب‌ترین» حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بودند، یا اینکه «زاهدترین» حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بودند، بلکه می‌گوید فاطمه چند مرتبه دنیاخواهی کرد و پیغمبر او را نهی کرد! اصلاً اینطور نیست که بگوید «عابدترین» حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بودند، می‌گوید: نه نماز شب او قضاء می‌شد و نماز صبح او… یعنی همان چیزی که بخاری گفته است. هر فضیلتی را که شما بگویید آن جریان علیهِ آن را ساخته‌اند و هزار و چهارصد سال است که این محدثین تا به امروز یک به یک آورده‌اند.

حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه روزهای آخر عمر شریفشان می‌فرمایند: «لَعَهِدَ إِلَیَّ اَلنَّبِیُّ اَلْأُمِّیُّ»، حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به من عهد نمودند که «أنّی أمُوتُ عَلَی سُنَّتِه» من بر سنّتِ او می‌میرم، من مسلمان می‌میرم… این‌ها برای من روضه است… چرا حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه باید بفرمایند که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم با من عهد کرده است، نه دروغ می‌گویم و نه به من دروغ گفته‌اند، من بر سنّتِ پیغمبر می‌میرم… برای چه؟

چرا حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه باید بفرمایند «أَنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً»[۱۰]، من نه برای بازی و تفریح و ایجاد شرّ و «وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً» نه برای فساد و نه برای ظلم قیام نکرده‌ام، «إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّهِ جَدِّی»…

حال برگردید و زیارتنامه‌ها را ببینید که چقدر معنا دارد، «أَشْهَدُ أَنَّکَ‏ قَدْ أَقَمْتَ‏ الصَّلَاهَ» شهادت می‌دهم شما نماز برپا داشتید…

برای چه؟ مثلاً آیا منبری در ختم آقای بهجت اعلی الله مقامه الشّریف می‌گوید که من شهادت می‌دهم او نماز می‌خواند؟

این روایت که به شما می‌گویم در «کتاب السّنه» خلال است، من خیلی جستجو کردم تا سِرّ آن را پیدا کردم. «احمد حنبل» خیلی معاویه را دوست داشت، می‌گوید: من نمی‌خواهم این روایتی که زُهری از عُروه از عایشه نقل کرده است را راجع به علی و عباس بگویم… برای من جالب شد که آن چه روایتی است که زُهری که آخوند بنی‌امیّه از عُروه که خواهرزاده‌ی عایشه است از عایشه راجع به علی و عباس گفته است، احمد حنبل هم گفته است که من نمی‌خواهم آن روایت را بگوید.

یکی از اخلاقیات احمد حنبل این است که متن بعضی از روایاتی را که صلاح نمی‌داند را نمی‌گوید ولی سندِ آن را قید می‌کند، هم‌عصر احمد حنبل یک معتزلی به نام «ابوجعفر اسکافی» بوده است، او در کتاب خود آورده است، می‌گوید زُهری آخوند بنی‌امیه است یعنی این حرف‌ها زمان بنی امیّه گفته می‌شد که مردم حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه را معاذالله لعن کنند…

مردم چه کسانی را لعن می‌کنند؟ امروز شما چه کسانی را لعن می‌کنید؟ آیا مقدّسین و محترمین و خدّام شریعت و عاملِ هدایت مردم را لعن می‌کنید؟ یا کسانی را لعن می‌کنید که دشمنِ خدا هستند؟ مردم چه کسانی را لعن می‌کنند؟ باید برای مردم باور درست کنی تا مردم یکصدا لعن کنند.

اسکافی می‌گوید زُهری از عُروه از عایشه نقل کرده است، که وقتی حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه و عموی ایشان عباس سلام الله علیه آمدند، (این دروغ را بسته‌اند) پیغمبر اشاره کرد و گفت این‌ها نامسلمان از دنیا می‌روند!

معلوم است در سپاه جمل و صفین به این شایعات توجه می‌کردند، در صفین از دشمن پرسیدند که برای چه با ما می‌جنگید؟ گفت: برای اینکه امامِ شما نماز نمی‌خواند! این مطلب در کتاب «وقعه الصفین» هست، یعنی این شایعات زمان حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه بوده است، حال ببینید که حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه می‌فرمایند که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم با من عهد کردند که تو بر دینِ من از دنیا خواهی رفت… اصلاً ببینید کار به جایی می‌رسد که حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه برای مسلمان بودنِ خودشان باید استدلال کنند، و در نهایت هم خوارج به اتهام کفر با ایشان بجنگند!

اگر مسئله گذشته بود امروز من می‌گفتم کارِ من تاریخ است و من برای شما از هزار و چهارصد سال قبل قصه بگویم. اما باید بگویم که امروز روایت نقل می‌کنند…

چه چیزی از زندگی حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها باید الگو باشد؟ یک نفر یک مثال بگوید تا من روایت مقابلِ آن را بگویم، مثلاً این زندگی سراسر عشق بود، یک سال است که یک کتاب چاپ شده است و در آن کتاب هفتاد صفحه مطلب درباره‌ی این نوشته است که فاطمه از خشونت علی به پیغمبر شکایت می‌برد!

چیزی باقی نگذاشته‌اند که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بخواهند الگو باشند، دلِ من برای جوانی که در این حرف‌ها غرق است و خبر هم ندارد می‌سوزد، ببینید ما چقدر وظیفه داریم، بجای اینکه طرف را تحریک کنیم که او هم در مقابل گوشِ خود را ببندد و لجبازی کند، باید یک فضایی باز کنیم که به او بگوییم که با او چه کرده‌اند، حتّی یک هزارم از آن حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها که در ذهنِ من و شما هست در اخبارِ این‌ها نمانده است.

شما بگویید زندگی زناشویی، او می‌گوید از توهین و تندیِ علی به پیغمبر شکایت می‌کرد، نعوذبالله علی فاطمه را راستگو نمی‌دانست، با مابقی داستان هم کار نداشته باشید…

هنوز یک سال هم از چاپ این کتاب نگذشته است، آیا این فاطمه باید الگو باشد؟

وظیفه‌ی ما در برابرِ تخریب چهره‌ی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در منابع چیست؟

وظیفه‌ی ما چیست؟ چقدر جگرِ شما می‌سوزد؟ چقدر سؤال در ذهن است؟ نده چند روز قبل با چند تن از دوستان منبری در قم بودم، پرسیدند چرا مردمِ مدینه از حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دفاع نکردند؟ من گفتم: من هم الآن می‌گویم که چرا الآن از حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دفاع نمی‌کنید؟ چقدر حس می‌کنید که باید از حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دفاع کنید؟

مسلّم است که آن شخصیت حقیقی هر چه که بوده است عند الله است، ما و آن‌ها با روایت رسیده از حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها سر و کار داریم، اگر شما عشق دارید برای یک سری از روایات است، و اگر او… نمی‌گویم جهان بیرون از تشیّع با حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دشمن هستند، آن‌ها اصلاً این حرف‌هایی که در ذهن من و شماست را نشنیده‌اند و چیزهای دیگری را شنیده‌اند، می‌گویند دختر پیامبر است و محبوبِ ایشان، بالاخره هر پدری دخترِ خود را دوست دارد، اما ویژگی‌ای که بخواهد ایشان را الگو کند وجود ندارد. یعنی برای هر ویژگی الگوسازِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها مقابل‌سازی و تکثیر صورت گرفته است، و برای همین اصلاً کسی فکر نمی‌کند… چطور شما فکر نمی‌کنید که مثلاً مگر می‌شود آن علی بن ابیطالب سلام الله علیه که من به ایشان عشق می‌ورزم اوهام باشند، او هم فکر نمی‌کند هزار و چهارصد سال تلاش شده است تا این شخص با چنین چیزی مواجه بشود، ما خیلی وظیفه داریم، اصلاً ایامِ فاطمیّه ایامِ غبارروبی از شخصیتِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است، چقدر از این موضوع ناراحت می‌شوید که قرار بود چند نفر سر بتراشند و نتراشیدند، یعنی برای حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه مایه نگذاشتند، امروز هم همانطور است، ما چقدر در فضای مجازی وقت تلف می‌کنیم، اینقدر هم جگرمان برای حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها می‌سوزد، اما خیلی بد است که اصلاً حواسِ ما نیست، عدّه‌ای در این عالَم با یک فاطمه‌ای طرف هستند که آن فاطمه جذابیت ندارد و دوست‌داشتنی نیست، چقدر هم با حقیقتِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فاصله دارد! برای فضای تحریفیِ عالَم که کاری ندارد بخواهد اشخاص را اینطور عوض کند.

«سعد بن عباده» با خلیفه بیعت نکرد، اما حتّی یک کبریت هم به درِ خانه‌ی او نبردند، چون می‌گفتند قبیله‌ی خزرج پشتِ او هستند، یعنی هزینه‌ی مقابله با او بالاست، وقتی به شام سفر کرد او را با تیر از دور زدند، بعد هم گفتند جن زده است! که نگویند قاتل کیست. یعنی کسی نتوانست تا زیرِ بارِ قتلِ او برود.

بنده معتقد هستم که حدود چهل یا پنجاه روز طول کشید تا به خانه‌ی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها حمله شد، علّتِ این تحلیل هم در مجلسی مفصّل توضیح داده‌ام، یکی از دلایل این است: مگر حمله به خانه‌ی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها شوخی است؟ رصد کردند، ارزیابی کردند که باید برای این کار چقدر هزینه بدهند، وقتی که مطمئن شدند هزینه‌ی این کار بالا نیست این کار را کردند، وقتی مطمئن شدند که پایکارها نمی‌آیند، وقتی مطمئن شدند حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها شب‌ها به درِ خانه‌ی مردم رفته‌اند و رو زده‌اند و این مردم جواب نداده‌اند.

آن‌ها قبل از اینکه بخواهند حمله کنند مدّعیانِ دینداری راه را باز می‌کنند، یعنی هزینه‌ی این حمله را پایین آوردند.

روضه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

معاویه ملعون نامه‌ای به حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه نوشته است، پاسخِ نامه‌ی حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه به این نامه در نامه‌ی ۲۸ نهج البلاغه آمده است، خودِ حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه این حرفِ زشتِ معاویه را تکرار کرده‌اند، یعنی حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه می‌خواسته‌اند این مظلومیت در تاریخ ثبت بشود، جمله را خودِ حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه از آن ملعون نقل کرده است.

معاویه چیزهایی نوشته است و بعد نوشته است: وقتی شما بیعت نکردید… حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه این جمله را نقل کرده‌اند: تو به من گفتی «إِنِّی کُنْتُ أُقَادُ کَمَا یُقَادُ الْجَمَلُ الْمَخْشُوشُ»[۱۱]… من با تسامح اینطور ترجمه می‌کنم: نستجیربالله تو را مانندِ حیوان رام‌نشده که به زمین می‌کشند به زمین کشیدند…

بعد حضرت فرمودند: «وَ مَا عَلَى الْمُسْلِمِ مِنْ غَضَاضَهٍ فِی أَنْ یَکُونَ مَظْلُوماً»… مظلوم واقع شدم، این شد…

شما ببینید یک شخصِ مقدّسی را با سرِ برهنه و دستِ بسته روی زمین، کشان کشان… و بقیه ایستاده‌اند و نگاه می‌کنند…

من مجبور هستم که روضه را جابجا بگویم، اول انتهای داستان را بگویم، که وقتی حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه زمین خورده بودند حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فرمودند: الآن نفرین می‌کنم… عیّاشی اینطور نقل کرده است: حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه اشاره کردند و سلمان به سراغ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها رفت و عرض کرد: یا بنت رسول الله! پدرِ شما رحمه للعالمین هستند…

ببینید آقای ما در این عالم کیست، آن لحظه‌ای که ایشان را زیر لگدها می‌کشیدند فرمودند: نفرین نکن…

امام صادق صلوات الله علیه فرمودند: آیا می‌دانید که چرا آنجا قیام نکردند؟ چون دیدند اگر آنجا کشته بشوند عدّه‌ای از محبّان ما هستند که هنوز پا روی زمین نگذاشته‌اند، یعنی حضرت ما را نگاه کردند و فرمودند هنوز این‌ها به عالَم نیامده‌اند…

سلمان عرض کرد: یا بنت رسول الله! پدرِ شما رحمه للعالمین هستند، حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه اشاره کرده‌اند که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها نفرین نکنند… حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها اینجا اوضاع را توضیح دادند که وقتی حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه را می‌کشیدند شمشیر بلند کرده بودند، فرمودند: «یُرِیدُونَ قَتْلَ عَلِیٍّ»[۱۲] می‌خواهند علی را بکشند…

بعد جمله‌ای فرمودند: «مَا عَلَى عَلَیَّ صَبْرٌ» من نمی‌توانم داغِ علی را تحمّل کنم… این امتحان برای علی است… «مَا عَلَى عَلَیَّ صَبْرٌ» من نمی‌توانم داغِ علی را تحمّل کنم…

قبلِ روضه اینجاست، اول اینطور شد: وقتی حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه را می‌کشیدند که ببرند… پشت در چند اتفاق برای حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها افتاده بود، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بیهوش شده بودند، چشم باز کردند و نگاه کردند که حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه را روی زمین می‌برند، کشان کشان خودشان را رساندند، کمرِ حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه را گرفتند.

من اتفاقی را که افتاد را اینطور می‌گویم: به حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه گفتند: این خلیفه مشاطره کرده است، نیمی از اموال کارگزاران خود را به حساب بیت المال واریز می‌کند و نیمی دیگر را پس می‌دهد، اما قنفذ را استثناء کرده است، «أُغروقت عیناه من الدّم» صورتِ حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه از اشک خیس شد، فرمودند: این جایزه‌ی آن ضربه‌ای است که…

[۱]– سوره‌ی غافر، آیه ۴۴٫

[۲]– سوره‌ی طه، آیات ۲۵ تا ۲۸٫

[۳]– الصّحیفه السّجّادیّه، ص ۹۸٫

[۴] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۴۳، صفحه ۶۵ (فر، [تفسیر فرات بن إبراهیم ] ، مُحَمَّدُ بْنُ اَلْقَاسِمِ بْنِ عُبَیْدٍ مُعَنْعَناً عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ: إِنّٰا أَنْزَلْنٰاهُ فِی لَیْلَهِ اَلْقَدْرِ  اَللَّیْلَهُ فَاطِمَهُ وَ اَلْقَدْرُ اَللَّهُ فَمَنْ عَرَفَ فَاطِمَهَ حَقَّ مَعْرِفَتِهَا فَقَدْ أَدْرَکَ لَیْلَهَ اَلْقَدْرِ وَ إِنَّمَا سُمِّیَتْ فَاطِمَهَ لِأَنَّ اَلْخَلْقَ فُطِمُوا عَنْ مَعْرِفَتِهَا.)

[۵] بشاره المصطفی لشیعه المرتضی، جلد ۱ ، صفحه ۲۵۳ (قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو اَلْعَبَّاسِ مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ قَالَ: حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ إِسْحَاقَ السقانی قَالَ: حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ عُمَرَ قَالَ: حَدَّثَنَا إِسْرَائِیلُ عَنْ مَیْسَرَهَ بْنِ حَبِیبٍ عَنِ اَلْمِنْهَالِ بْنِ عمر[عَمْرٍو] عَنْ عَائِشَهَ بِنْتِ طَلْحَهَ عَنْ عَائِشَهَ أَنَّهَا قَالَتْ: مَا رَأَیْتُ أَحَداً کَانَ أَشْبَهَ کَلاَماً وَ حَدِیثاً مِنْ فَاطِمَهَ بِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ کَانَتْ إِذَا دَخَلَتْ عَلَیْهِ رَحَّبَ بِهَا وَ قَامَ إِلَیْهَا فَأَخَذَ بِیَدِهَا وَ قَبَّلَ یَدَهَا وَ أَجْلَسَهَا فِی مَجْلِسِهِ وَ کَانَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ إِذَا دَخَلَ عَلَیْهَا رَحَّبَتْ بِهِ وَ قَامَتْ إِلَیْهِ وَ أَخَذَتْ بِیَدِهِ فَقَبَّلَتْهَا فَدَخَلَتْ عَلَیْهِ فِی مَرَضِهِ اَلَّذِی تُوُفِّیَ فِیهِ فَرَحَّبَ بِهَا وَ قَبَّلَهَا وَ أَسَرَّ إِلَیْهَا فَبَکَتْ ثُمَّ أَسَرَّ إِلَیْهَا فَضَحِکَتْ فَقُلْتُ فِی نَفْسِی کُنْتُ أَحْسُبُ لِهَذِهِ اَلْمَرْأَهِ فَضْلاً فَإِذَا هِیَ مِنْهُنَّ بَیْنَا هِیَ تَبْکِی إِذْ هِیَ تَضْحَکُ فَسَأَلْتُهَا فَقَالَتْ إِنِّی إِذَا لَبَذِرَهٌ وَ لَمَّا تُوُفِّیَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ سَأَلْتُهَا فَقَالَتْ أَسَرَّ إِلَیَّ وَ أَخْبَرَنِی أَنَّهُ مَیِّتٌ فَبَکَیْتُ ثُمَّ أَسَرَّ إِلَیَّ وَ أَخْبَرَنِی أَنِّی أَوَّلُ أَهْلِهِ أَلْحَقُ بِهِ فَضَحِکْتُ .)

[۶] سوره مبارکه نجم، آیه ۱۷ (مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَىٰ)

[۷] المناقب، جلد ۳، صفحه ۳۳۲ (مُسْتَدْرَکِ اَلْحَاکِمِ عَنْ أَبِی سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ إِسْمَاعِیلَ وَ حِلْیَهِ أَبِی نُعَیْمٍ عَنِ اَلزُّهْرِیِّ وَ اِبْنِ أَبِی مُلَیْکَهَ وَ اَلْمِسْوَرِ بْنِ مَخْزَمَهَ أَنَّ اَلنَّبِیَّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ قَالَ: إِنَّمَا فَاطِمَهُ شَجْنَهٌ مِنِّی یَقْبِضُنِی مَا یَقْبِضُهَا وَ یَبْسُطُنِی مَا یَبْسُطُهَا .)

[۸] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۲۰ (وَلَنْ تَرْضَىٰ عَنْکَ الْیَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۗ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِی جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلَا نَصِیرٍ)

[۹] سیر أعلام النبلاء ط الحدیث، جلد ۱۱، صفحه ۸۳ ( قُلْتُ: هَذَا أَصحُّ، فَإِنَّ ابْنَ یُوْنُسَ حَافِظٌ یَقِظٌ وَقَدْ أَخَذَ عَنِ النَّسَائِیِّ، وَهُوَ بِهِ عَارِفٌ. وَلَمْ یَکُنْ أَحَدٌ فِی رَأْسِ الثَّلاَثِ مائَهٍ أَحْفَظ مِنَ النَّسَائِیِّ، هُوَ أَحْذَقُ بِالحَدِیْثِ وَعِلَلِهِ وَرِجَالِهِ مِنْ مُسْلِمٍ، وَمِنْ أَبِی دَاوُدَ، وَمِنْ أَبِی عِیْسَى، وَهُوَ جَارٍ فِی مِضْمَارِ البُخَارِیِّ، وَأَبِی زُرْعَهَ إلَّا أَنَّ فِیْهِ قَلِیْلَ تَشَیُّعٍ وَانحِرَافٍ عَنْ خُصُومِ الإِمَامِ عَلِیٍّ، کمُعَاوِیَهَ وَعَمْرو، وَاللهِ یُسَامِحُهُ.)

[۱۰] بحارالأنوار، جلد ۴۴ صفحه ۳۲۹ (ثُمَّ دَعَا الْحُسَیْنُ بِدَوَاهٍ وَ بَیَاضٍ وَ کَتَبَ هَذِهِ الْوَصِیَّهَ لِأَخِیهِ مُحَمَّدٍ. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ هَذَا مَا أَوْصَى بِهِ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ إِلَى أَخِیهِ مُحَمَّدٍ الْمَعْرُوفِ بِابْنِ الْحَنَفِیَّهِ أَنَّ الْحُسَیْنَ یَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ جَاءَ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِ الْحَقِّ وَ أَنَّ الْجَنَّهَ وَ النَّارَ حَقٌّ وَ أَنَّ السَّاعَهَ آتِیَهٌ لا رَیْبَ فِیها وَ أَنَّ اللَّهَ یَبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ وَ أَنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّهِ جَدِّی ص أُرِیدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْکَرِ وَ أَسِیرَ بِسِیرَهِ جَدِّی وَ أَبِی‏ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع فَمَنْ قَبِلَنِی بِقَبُولِ الْحَقِّ فَاللَّهُ أَوْلَى بِالْحَقِّ وَ مَنْ رَدَّ عَلَیَّ هَذَا أَصْبِرُ حَتَّى یَقْضِیَ اللَّهُ بَیْنِی وَ بَیْنَ الْقَوْمِ بِالْحَقِّ وَ هُوَ خَیْرُ الْحاکِمِینَ وَ هَذِهِ وَصِیَّتِی یَا أَخِی إِلَیْکَ وَ ما تَوْفِیقِی إِلَّا بِاللَّهِ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ إِلَیْهِ أُنِیبُ. قَالَ ثُمَّ طَوَى الْحُسَیْنُ الْکِتَابَ وَ خَتَمَهُ بِخَاتَمِهِ وَ دَفَعَهُ إِلَى أَخِیهِ مُحَمَّدٍ ثُمَّ وَدَّعَهُ وَ خَرَجَ فِی جَوْفِ اللَّیْلِ)

[۱۱] نهج البلاغه، نامه ۲۸ (وَ زَعَمْتَ أَنِّی لِکُلِّ الْخُلَفَاءِ حَسَدْتُ وَ عَلَى کُلِّهِمْ بَغَیْتُ، فَإِنْ یَکُنْ ذَلِکَ کَذَلِکَ فَلَیْسَتِ الْجِنَایَهُ عَلَیْکَ فَیَکُونَ الْعُذْرُ إِلَیْکَ: “وَ تِلْکَ شَکَاهٌ ظَاهِرٌ عَنْکَ عَارُهَا”. وَ قُلْتَ إِنِّی کُنْتُ أُقَادُ کَمَا یُقَادُ الْجَمَلُ الْمَخْشُوشُ حَتَّى أُبَایِعَ؛ وَ لَعَمْرُ اللَّهِ لَقَدْ أَرَدْتَ أَنْ تَذُمَّ فَمَدَحْتَ، وَ أَنْ تَفْضَحَ فَافْتَضَحْتَ، وَ مَا عَلَى الْمُسْلِمِ مِنْ غَضَاضَهٍ فِی أَنْ یَکُونَ مَظْلُوماً مَا لَمْ یَکُنْ شَاکّاً فِی دِینِهِ وَ لَا مُرْتَاباً بِیَقِینِهِ، وَ هَذِهِ حُجَّتِی إِلَى غَیْرِکَ قَصْدُهَا، وَ لَکِنِّی أَطْلَقْتُ لَکَ مِنْهَا بِقَدْرِ مَا سَنَحَ مِنْ ذِکْرِهَا.)

[۱۲] التفسیر (للعیاشی)، جلد ۲، صفحه ۶۶ (عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِی اَلْمِقْدَامِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ : مَا أَتَى عَلَیَّ یَوْمٌ قَطُّ أَعْظَمَ مِنْ یَوْمَیْنِ أَتَیَا عَلَیَّ، فَأَمَّا اَلْیَوْمُ اَلْأَوَّلُ فَیَوْمٌ قُبِضَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ، وَ أَمَّا اَلْیَوْمُ اَلثَّانِی فَوَ اَللَّهِ إِنِّی لَجَالِسٌ فِی سَقِیفَهِ بَنِی سَاعِدَهَ عَنْ یَمِینِ أَبِی بَکْرٍ وَ اَلنَّاسُ یُبَایِعُونَهُ، إِذْ قَالَ لَهُ عُمَرُ : یَا هَذَا لَیْسَ فِی یَدَیْکَ شَیْءٌ مَهْمَا لَمْ یُبَایِعْکَ عَلِیٌّ ، فَابْعَثْ إِلَیْهِ حَتَّى یَأْتِیَکَ یُبَایِعَکَ، فَإِنَّمَا هَؤُلاَءِ رَعَاعٌ فَبَعَثَ إِلَیْهِ قُنْفُذَ فَقَالَ لَهُ: اِذْهَبْ فَقُلْ/ لِعَلِیٍّ : أَجِبْ خَلِیفَهَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَذَهَبَ قُنْفُذٌ فَمَا لَبِثَ أَنْ رَجَعَ فَقَالَ لِأَبِی بَکْرٍ : قَالَ لَکَ: مَا خَلَّفَ رَسُولُ اَللَّهِ أَحَداً غَیْرِی، قَالَ: اِرْجِعْ إِلَیْهِ فَقُلْ: أَجِبْ فَإِنَّ اَلنَّاسَ قَدْ أَجْمَعُوا عَلَى بِیعَتِهِمْ إِیَّاهُ، وَ هَؤُلاَءِ اَلْمُهَاجِرِینَ وَ اَلْأَنْصَارِ یُبَایِعُونَهُ وَ قُرَیْشٌ ، وَ إِنَّمَا أَنْتَ رَجُلٌ مِنَ اَلْمُسْلِمِینَ لَکَ مَا لَهُمْ وَ عَلَیْکَ مَا عَلَیْهِمْ، فَذَهَبَ إِلَیْهِ قُنْفُذٌ فَمَا لَبِثَ أَنْ رَجَعَ فَقَالَ: قَالَ لَکَ: إِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ قَالَ لِی وَ أَوْصَانِی أَنْ إِذَا وَارَیْتُهُ فِی حُفْرَتِهِ لاَ أَخْرُجُ مِنْ بَیْتِی حَتَّى أُؤَلِّفَ کِتَابَ اَللَّهِ ، فَإِنَّهُ فِی جَرَائِدِ اَلنَّخْلِ وَ فِی أَکْتَافِ اَلْإِبِلِ، قَالَ عُمَرُ : قُومُوا بِنَا إِلَیْهِ، فَقَامَ أَبُو بَکْرٍ ، وَ عُمَرُ ، وَ عُثْمَانُ وَ خَالِدُ بْنُ اَلْوَلِیدِ وَ اَلْمُغِیرَهُ بْنُ شُعْبَهَ ، وَ أَبُو عُبَیْدَهَ بْنُ اَلْجَرَّاحِ ، وَ سَالِمٌ مَوْلَى أَبِی حُذَیْفَهَ ، وَ قُنْفُذٌ ، وَ قُمْتُ مَعَهُمْ، فَلَمَّا اِنْتَهَیْنَا إِلَى اَلْبَابِ فَرَأَتْهُمْ فَاطِمَهُ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَیْهَا أَغْلَقَتِ اَلْبَابَ فِی وُجُوهِهِمْ، وَ هِیَ لاَ تَشُکُّ أَنْ لاَ یُدْخَلَ عَلَیْهَا إِلاَّ بِإِذْنِهَا، فَضَرَبَ عُمَرُ اَلْبَابَ بِرِجْلِهِ فَکَسَرَهُ وَ کَانَ مِنْ سَعَفٍ ثُمَّ دَخَلُوا فَأَخْرَجُوا عَلِیّاً عَلَیْهِ السَّلاَمُ مُلَبَّباً فَخَرَجَتْ فَاطِمَهُ عَلَیْهَا السَّلاَمُ فَقَالَتْ: یَا بَا بَکْرٍ أَ تُرِیدُ أَنْ تُرْمِلَنِی مِنْ زَوْجِی وَ اَللَّهِ لَئِنْ لَمْ تَکُفَّ عَنْهُ لَأَنْشُرَنَّ شَعْرِی وَ لَأَشُقَّنَّ جَیْبِی وَ لآَتِیَنَّ قَبْرَ أَبِی وَ لَأَصِیحَنَّ إِلَى رَبِّی، فَأَخَذَتْ بِیَدِ اَلْحَسَنِ وَ اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِمَا السَّلاَمُ ، وَ خَرَجَتْ تُرِیدُ قَبْرَ اَلنَّبِیِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَقَالَ عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ لِسَلْمَانَ : أَدْرِکْ اِبْنَهَ مُحَمَّدٍ فَإِنِّی أَرَى جَنْبَتَیِ اَلْمَدِینَهِ تُکْفَیَانِ، وَ اَللَّهِ إِنْ نَشَرَتْ شَعْرَهَا وَ شَقَّتْ جَیْبَهَا وَ أَتَتْ قَبْرَ أَبِیهَا وَ صَاحَتْ إِلَى رَبِّهَا لاَ یُنَاظَرُ بِالْمَدِینَهِ أَنْ یُخْسَفُ بِهَا [وَ بِمَنْ فِیهَا] فَأَدْرَکَهَا سَلْمَانُ رَضِیَ اَللَّهُ عَنْهُ . فَقَالَ: یَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ إِنَّ اَللَّهَ إِنَّمَا بَعَثَ أَبَاکَ رَحْمَهً فَارْجِعِی، فَقَالَتْ: یَا سَلْمَانُ یُرِیدُونَ قَتْلَ عَلِیٍّ مَا عَلَى عَلَیَّ صَبْرٌ فَدَعْنِی حَتَّى آتِیَ قَبْرَ أَبِی فَأَنْشُرَ شَعْرِی وَ أَشُقَّ جَیْبِی وَ أَصِیحَ إِلَى رَبِّی، فَقَالَ سَلْمَانُ : إِنِّی أَخَافُ أَنْ تُخْسَفَ بِالْمَدِینَهِ ، وَ عَلِیٌّ بَعَثَنِی إِلَیْکِ وَ یَأْمُرُکِ أَنْ تَرْجِعِی إِلَى بَیْتِکِ وَ تَنْصَرِفِی، فَقَالَتْ: إِذاً أَرْجِعُ وَ أَصْبِرُ وَ أَسْمَعُ لَهُ وَ أُطِیعُ، قَالَ: فَأَخْرَجُوهُ مِنْ مَنْزِلِهِ مُلَبَّباً وَ مَرُّوا بِهِ عَلَى قَبْرِ اَلنَّبِیِّ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: فَسَمِعْتُهُ یَقُولُ: «یَا « اِبْنَ أُمَّ إِنَّ اَلْقَوْمَ اِسْتَضْعَفُونِی  » إِلَى آخِرِ اَلْآیَهِ وَ جَلَسَ أَبُو بَکْرٍ فِی سَقِیفَهِ بَنِی سَاعِدَهَ وَ قُدِّمَ عَلِیٌّ فَقَالَ لَهُ عُمَرُ : بَایِعْ، فَقَالَ لَهُ عَلِیٌّ : فَإِنْ أَنَا لَمْ أَفْعَلْ فَمَهْ فَقَالَ لَهُ عُمَرُ : إِذاً أَضْرِبُ وَ اَللَّهِ عُنُقَکَ، فَقَالَ لَهُ عَلِیٌّ : إِذَا وَ اَللَّهِ أَکُونُ عَبْدَ اَللَّهِ اَلْمَقْتُولَ، وَ أَخَا رَسُولِ اَللَّهِ ، فَقَالَ عُمَرُ : أَمَّا عَبْدُ اَللَّهِ اَلْمَقْتُولُ فَنَعَمْ، وَ أَمَّا أَخُو رَسُولِ اَللَّهِ فَلاَ حَتَّى قَالَهَا ثَلاَثاً فَبَلَغَ ذَلِکَ اَلْعَبَّاسَ بْنَ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ فَأَقْبَلَ مُسْرِعاً یُهَرْوِلُ فَسَمِعْتُهُ یَقُولُ: اُرْفُقُوا بِابْنِ أَخِی وَ لَکُمْ عَلَیَّ أَنْ یُبَایِعَکُمْ، فَأَقْبَلَ اَلْعَبَّاسُ وَ أَخَذَ بِیَدِ عَلِیٍّ فَمَسَحَهَا عَلَى یَدِ أَبِی بَکْرٍ ، ثُمَّ خَلَّوْهُ مُغْضَباً فَسَمِعْتُهُ یَقُولُ: وَ رَفَعَ رَأْسَهُ إِلَى اَلسَّمَاءِ اَللَّهُمَّ إِنَّکَ تَعْلَمُ أَنَّ اَلنَّبِیَّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ قَدْ قَالَ لِی: إِنْ تَمُّوا عِشْرِینَ فَجَاهِدْهُمْ، وَ هُوَ قَوْلُکَ فِی کِتَابِکَ « إِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ عِشْرُونَ صٰابِرُونَ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ  » قَالَ: وَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ: اَللَّهُمَّ وَ إِنَّهُمْ لَمْ یُتِمُّوا عِشْرِینَ ، حَتَّى قَالَهَا ثَلاَثاً ثُمَّ اِنْصَرَفَ .)