آیه‌ای که انتخاب کردیم و امشب در محضرِ آن هستیم سی‌امین آیه سوره مبارکه فصّلت است، «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَهُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّهِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ». آن کسانی که گفتند خدای ما «الله» است و معتقد و پایبند شدند و بعد هم به پای این عقیده‌ی خود ایستادند و در زمینه‌ی عمل بر آن عقیده پافشاری کردند، ملائکه بر این‌ها نازل می‌شوند و به آن‌ها بشارت می‌دهند که نترسید و غمگین نباشید، شما را به بهشت بشارت می‌دهیم، آن بهشتی که به شما وعده داده شده بود. آیه‌ی بعد هم به این موضوع مربوط است که می‌فرماید: ما در دنیا و آخرت دوست و رفیق و اولیاء شما هستیم.

طبیعتاً این آیه برای این است که خدای متعال می‌داند پافشاری و ایستادن و مقاومت در برابرِ باطل و ایستادن روی حق و برنگشتن از حق کارِ مشکلی است، و البته اگر کسی به این موضوع وارد بشود باقیِ داستان با خدای متعال است، مصداقِ بارزِ این آیه هم حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه هستند که نترسیدند.

در زیارت غدیریه امام هادی صلوات الله علیه هست که حضرت از قولِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه نقل می‌فرمایند که خودِ شما فرمودند اگر همه‌ی مردم از من فاصله بگیرند هیچ وحشتی پیدا نمی‌کنم، اگر همه هم از من تعریف کنند برای من تفاوتی ندارد، چون من علّت و باعثِ عزّت و ذلّت را خدای متعال می‌دانم، لذا اینکه دورِ من از یاران شلوغ باشد یا اینکه خلوت باشد برای من فرقی ندارد و من مانندِ دیگران نیستم که در جنگ فرار کنم، یک خدایی هست که هم در شلوغیِ ظاهری او همه کاره است و هم در خلوتیِ ظاهری باز هم او همه کاره است.

طبیعتاً حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه روی این موضوع ایستادند و این موضوع برای حضرت خیلی هم هزینه داشت، بسیاری از دوستانِ حضرت از حضرت بریدند، از حق خسته شدند.

جالب است که از معجزاتِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هم در این زمینه این است که به مواردی تصریح کرده‌اند، هم در منابعِ ما هست و هم در منابعِ دیگران که هر کسی از علی (صلوات الله علیه) دفاع کند از من دفاع کرده است، یا هر کسی او را ترک کند مرا ترک کرده است، و به انحاء مختلف این ادبیّات آمده است، لذا ترکِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه ترکِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است، جنگِ با حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه جنگِ با حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است، اطاعت از حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه اطاعتِ از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است، معاذالله دشنامِ به حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه دشنامِ به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است، حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم می‌دانستند چه اتّفاقاتی خواهد افتاد و برای همین برای همه‌ی این‌ها عباراتی فرمودند.

خودِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه هم فرمودند: اگر من با شمشیر به بینیِ مؤمن بزنم (کنایه از اینکه هر طور خشونتی بر او روا بدارم) این عمل موجبِ بیزاریِ او از من نخواهد شد، مؤمن از من بیزار نخواهد شد، و اگر دنیا را به دستِ منافق بدهم که مرا دوست بدارد باز هم مرا دوست نخواهد داشت، حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: یا علی! مؤمن از تو بیزار نخواهد شد، منافق هم با تو رفیق نخواهد شد. سنخِ آن‌ها متفاوت است، چون تو یعسوبِ مؤمنین هستی و یعسوبِ آن‌ها مال و دنیا و ظلم است، این‌ها هیچ وقت به یکدیگر پیوند نمی‌خورند.