آیه‌ای که امشب در محضر نورانی آن هستیم، پنجاه و ششمین آیه سوره مبارکه زمر است، خداوند متعال در آیه ۵۶ سوره مبارکه زمر می‌فرمایند: «أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ یا حَسْرَتَا عَلَی مَا فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ وَإِنْ کنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِینَ»[۱]… حضرت حق در آیات قبلی سوره مبارکه زمر می‌فرمایند: ما دین را به شما آموزش می‌دهیم، به شما پیام می‌دهیم و دست شما را می‌گیریم که شما را هدایت کنیم تا مبادا اتفاقاتی رخ ندهد که یکی از آن رخدادها این است که تا مبادا کسی در روز قیامت فریاد واحسرتا بر آرد و بگوید: ای‌وای بر من «عَلَی مَا فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ» که در موردِ خدا، در موردِ اطاعتِ الهی، در موردِ «جنب الله»، که یکی از مصادیقِ برجسته‌ی آن اهل بیت علیهم السلام و حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه هستند، و تمامِ آنچه خدای متعال فرموده است کم‌کاری کرده‌ام… فرصت می‌گذرد…

مجلس تمام گشت و به آخر رسید عمر      ما همچنان در اول وصف تو مانده‌ایم.[۲]

چیزی بیان نکرده‌ایم، و شاید حداقل بیش از ده جلسه از مباحث ما فقط برای این شب‌ها باقی ماند، تازه ما نسبت به حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه چه می‌دانستیم؟ چند نفر دورِ یکدیگر نشستیم درحالی که مجهولات ما نسبت به حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه صدها میلیارد برابر معلومات است، سعی کردیم چیزی برای بیان فضائل حضرت انتخاب کنیم.

فرصت می‌گذرد… این مداحی که قبل از گفت‌وگوی ما پخش شد… من افرادی را می‌شناسم گریه می‌کردند و درحالی که نگران بودند که از دنیا بروند و امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را نبینند، از دنیا رفتند. ما خیلی امید داریم امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف این مطالبی که عرض کردیم را از همه‌ی ما بپذیرند و ان شاء الله زیر پرچم حضرت جمع بشویم و آن عدالتِ مهدوی و حکومتِ آرمانیِ مهدوی را ببینیم و جزو سربازان حضرت باشیم.

حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه آنجا که سخن از حضرت مهدی علیه السلام به میان آمد، به سینهِ مبارکِ خود اشاره کردند و آهی کشیدند و ‌فرمودند: «شَوْقاً إِلَی رُؤْیتِهِ»[۳] چقدر دلم می‌خواهد او را ببینم… کسی که حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب شوقِ دیدنِ او را دارد…

ان شاء الله خداوند تمام ساعات و لحظات ما را از یادِ امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف پُر کند که حضرت غریب‌تر و مظلوم‌تر از حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه است؛ ما به علت غیبت حضرت، از سیره‌ی ایشان گزارش مردمی نداریم و محدودیت داریم، فقط روایاتی وجود دارد و یک‌عمر است که بشریت زار زدند، گریه کردند و منتظر روزی هستند که ایشان برگردد یا درواقع ما به خودمان برگردیم. سلام و درود خدا به پیشگاه باعظمت حضرت ولی‌عصر ارواحنا لتراب مقدمه الفداء.

[۱] – سوره مبارکه زمر، آیه ۵۶٫

[۲] – سعدی.

[۳] – بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۵۱، صفحه ۱۱۵٫ (الغیبه ، للنعمانی عَلِی بْنُ أَحْمَدَ عَنْ عُبَیدِ اَللَّهِ بْنِ مُوسَی عَنْ مُوسَی بْنِ هَارُونَ بْنِ عِیسَی اَلْعَبْدِی عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ مُسْلِمِ بْنِ قَعْنَبٍ عَنْ سُلَیمَانَ بْنِ هِلاَلٍ قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنِ اَلْحُسَینِ بْنِ عَلِی عَلَیهِ السَّلاَمُ قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَی أَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیهِ السَّلاَمُ فَقَالَ لَهُ یا أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ نَبِّئْنَا بِمَهْدِیکمْ هَذَا فَقَالَ إِذَا دَرَجَ اَلدَّارِجُونَ وَ قَلَّ اَلْمُؤْمِنُونَ وَ ذَهَبَ اَلْمُجْلِبُونَ فَهُنَاک فَقَالَ یا أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیک اَلسَّلاَمُ مِمَّنِ اَلرَّجُلُ فَقَالَ مِنْ بَنِی هَاشِمٍ مِنْ ذِرْوَهِ طَوْدِ اَلْعَرَبِ وَ بَحْرِ مَغِیضِهَا إِذَا وَرَدَتْ وَ مَجْفُوِّ أَهْلِهَا إِذَا أَتَتْ وَ مَعْدِنِ صَفْوَتِهَا إِذَا اِکتَدَرَتْ لاَ یجْبُنُ إِذَا اَلْمَنَایا هَلِعَتْ وَ لاَ یحُورُ إِذَا اَلْمُؤْمِنُونَ اِکتَنَفَتْ وَ لاَ ینْکلُ إِذَا اَلْکمَاهُ اِصْطَرَعَتْ مُشَمِّرٌ مُغْلَوْلِبٌ ظَفِرٌ ضِرْغَامَهٌ حَصِدٌ مُخَدِّشٌ ذَکرٌ سَیفٌ مِنْ سُیوفِ اَللَّهِ رَأْسٌ قُثَمُ نَشِقٌ رَأْسَهُ فِی بَاذِخِ اَلسُّؤْدُدِ وَ غَارِزٌ مَجْدَهُ فِی أَکرَمِ اَلْمَحْتِدِ فَلاَ یصْرِفَنَّک عَنْ تَبِعَتِهِ صَارِفٌ عَارِضٌ ینُوصُ إِلَی اَلْفِتْنَهِ کلَّ مَنَاصٍ إِنْ قَالَ فَشَرُّ قَائِلٍ وَ إِنْ سَکتَ فَذُو دَعَائِرَ ثُمَّ رَجَعَ إِلَی صِفَهِ اَلْمَهْدِی عَلَیهِ السَّلاَمُ فَقَالَ أَوْسَعُکمْ کهْفاً وَ أَکثَرُکمْ عِلْماً وَ أَوْصَلُکمْ رَحِماً اَللَّهُمَّ فَاجْعَلْ بَیعَتَهُ خُرُوجاً مِنَ اَلْغُمَّهِ وَ اِجْمَعْ بِهِ شَمْلَ اَلْأُمَّهِ فَأَنَّی جَازَ لَک فَاعْزِمْ وَ لاَ تَنْثَنِ عَنْهُ إِنْ وَفَّقْتَ لَهُ وَ لاَ تُجِیزَنَّ عَنْهُ إِنْ هُدِیتَ إِلَیهِ هَاهْ وَ أَوْمَأَ بِیدِهِ إِلَی صَدْرِهِ شَوْقاً إِلَی رُؤْیتِهِ)