یک موضوعی که خیلی اهمیّت دارد و عبرت‌گیریِ آن هم به نظرِ حقیر مهم است، این است که امیرالمؤمنین صلواه الله علیه برای اینکه سطحِ جامعه تغییر کند خیلی تلاش می‌کنند که جامعه را تغییر دهند، و از مظلومیّت‌های اهل بیت علیهم السلام این بخش است که کمتر به آن پرداخته شده است، اگر بنده یک زمانی توفیق داشته باشم و خدای متعال هزار ساعت وقت لطف کند و فرصتِ تتبّع به حقیر عنایت کند، می‌شود ده جلسه راجع به این موضوع مفصّل‌تر صحبت کرد که ائمه‌ی ما چه اندازه در فضای عمومیِ جامعه موجِ مخالف ایجاد می‌کردند و یا با جامعه همراهی می‌کردند. این خیلی مهم است، الآن ما در جامعه‌ای هستیم که سبکِ زندگی‌های مختلفی می‌بینیم، باید چقدر تغییر ایجاد کنیم؟ چقدر تحریک کنیم؟ وقتی امیرالمؤمنین علیه السلام به حکومت رسیدند قدرت در دستِ ایشان بود، می‌توانستند زور خرج کنند، ولی عرض کردیم که امیرالمؤمنین علیه السلام جریر را بخاطرِ مطالبه‌ی عمومیِ جامعه تحمّل می‌کنند! و جامعه را همراه می‌کنند.

چون شما یا باید جامعه را همراه کنید و یا باید رشوه بدهید! امیرالمؤمنین علیه السلام که اهلِ رشوه نیستند پس باید مردم را همراه کنند! در طرف مقابل هم که جبهه‌ی کفر است، جبهه‌ی معاویه هم همین کار را انجام می‌دهد. معاویه برای اینکه بتواند سران و شُرَحبیل را همراه کند فضاسازی می‌کند، فرعون هم جامعه را همراه می‌کند، فرعون می‌گوید: این موسی آمده است نسلِ شما را خراب کند، آمده سرزمین شما را خراب کند، آمده اقتصادِ شما را خراب کند، چرا این حرف‌ها را می‌زند؟ می‌تواند بگیرد و گردنِ او را بزند! می‌خواهد جامعه را با خود همراه کند. مثلاً اگر ما می‌بینیم کسی گربه‌ی خود را دفن می‌کند و او را مسخره کردیم، اثری نمی‌گذارد، چرا؟ چون آن اشخاصی که آن روش را می‌پسندند احساسِ مظلومیّت هم می‌کنند و احساسِ مظلومیّت رفتارِ آن‌ها را تشدید می‌کند. بعد بازیگرِ دیگری زبانِ خود را در دهانِ سگ می‌کند.

اگر الآن در جامعه‌ی ما کسی بگوید وقتی شوهر تو به خانه آمد، پای او را در شیر کن، صدای مردم در می‌آید، ولی اگر می‌گفت پای سگِ خود را در شیر کن که برای آرامشِ او خوب است می‌گفتند: ببین! نهضتِ حمایت از حیوانات… اصلاً اعتراض نمی‌شد و مورد تعریف و تمجید هم قرار می‌گرفت. در جامعه‌ای که اینطور است، اگر شما بخواهید احساساتی آن را تحریک کنید فقط جبهه می‌گیرد، آیا اهل بیت علیهم السلام این کار را می‌کردند؟ بنظرِ من نه! این کار را نمی‌کردند. آیا ائمه‌ی ما حیواناتی را دفن کرده‌اند یا خیر؟ بله! دفن کرده‌اند. حضرت سجاد سلام الله علیه با شترِ خود بیست سفر حج رفتند، وقتی شترِ ایشان مُرد، آن شتر را دفن کردند. فرمودند: این حیوان با من حج رفته است، من نمی‌خواهم گرگ بدنِ این حیوان را بخورد. فرقِ آن شوهر و آن سگ در چیست؟ فرقِ آن این است که اگر آن شوهر بمیرد همه چیزِ آن زن از بین می‌رود، به سگ وابسته نباش! بحثِ نجاستِ آن سگ یک چیزِ دیگر است، امام به شترِ خود وابسته نیست، امام سجّاد علیه السلام یک لقمه می‌خورند و یک لقمه هم به سگ می‌دهند… وقتی امام حسن علیه السلام می‌بینند که غلامی در حال غذا دادن به سگی است، آن غلام را آزاد می‌کنند، یعنی این رفتار را تأیید می‌کنند.

چرا جامعه‌ی مذهبیِ ما کمپینی که به سگ‌ها غذا می‌دهد مسخره می‌کنند؟ آیا اهل بیت علیهم السلام این کار را مسخره می‌کردند؟ نخیر! مسخره نمی‌کردند، چون اگر مسخره کنی تشدید می‌شود، ائمه‌ی ما خیلی لطیف‌تر از شماها بودند، منتها العیاذبالله آویزانِ یک سگ نبودند، نستجیربالله امام وابسته به یک سگ نبود، ولی مهربان بود! کسی که به یک سگ غذا می‌داد را تکریم می‌کردند، حتّی آن غلام را آزاد کردند، وقتی شترِ امام از دنیا رفت امام آن شتر را دفن کردند، اما نه اینکه بگوید دیگر بعد از تو زندگی تمام شد! این رابطه را باید با همسرِ خود داشته باشی! شما اگر بخواهید این‌ها را تحریک کنید، رفتارشان تشدید می‌شود و فایده‌ای ندارد، ائمه علیهم السلام این کار را نمی‌کردند. «فَحَدِّثْهُمْ بِمَا یَعْرِفُونْ» یعنی وقتی می‌خواهی شروع کنی، در شروع حرکت تبلیغی طرفِ مقابل نباید احساس کند که می‌خواهی همه چیزِ او را از او بگیری! «وَ تْرُکْ مَا یُنْکِرُون» آن چیزی را که بدشان می‌آید را رها کن!

مثلاً چه لزومی دارد بخاطر اینکه مردم به نماز جمعه بیایند شما بگویید که اگر مردم به نماز جمعه نیامدند می‌شود خانه‌ی‌شان را سوزاند! و در ادامه می‌گویی که در این زمینه روایت داریم! آقا وقتی در این زمینه روایت داریم، فتوای ولی فقیه هم همین است؟ ما در بحارالأنوار ۱۱۰جلد روایت داریم، مگر ما به هرچه روایت هست عمل می‌کنیم؟ نه شیعه و نه سنّی به هر روایتی که دارند عمل نمی‌کنند، این روایت مخالف دارد یا نه؟ موافق دارد یا نه؟ در یک شرایط خاصّی بوده است یا نه؟ بنظر می‌آید که ما در تبلیغ دین آسیب‌های زیادی داریم، می‌بینیم مشتری نداریم یک مطلبی را می‌گوییم و ریزشِ آن را بیشتر می‌کنیم! اگر قرار بر این بود که ائمه علیهم السلام اینطوری عقاید مردم را دستخوشِ تغییرات کنند، مردم عکس‌العمل نشان می‌دادند و حکومت امیرالمؤمنین علیه السلام پنج سال هم دوام نمی‌آورد. ائمه علیهم السلام خیلی غربت داشتند.