علوم اسلامى، آنگاه مسیر رشد و تعالى را طى خواهد کرد که با تکیه بر سنّت ها و مواریث علمى، به افق هاى ناگشوده و مسافت هاى طى نشده چشم بدوزد. بى شک در حوزه علوم انسانى و دینى، گسستن آگاهانه یا نا آگاهانه یک دانش از پیشینه تاریخى و بسترهاى فرهنگى خود، به بهانه نوآورى و حرکت رو به جلو، به معناى محرومیت از ظرفیت هاىِ بالاى آن سنّت علمى خواهد بود.