ابداً در حکومت امیر المؤمنین علیه السّلام یک مورد هم نداریم که رسماً کسی جرأت کرده باشد در مورد شهدای صفّین و جمل و نهروان حرف مفتی زده باشد. یک مورد پیدا کنید من جایزه می‌دهم. این‌که کسی جرأت کند در حکومت امیر المؤمنین علیه السّلام علیه شهدا صحبت کند. این مظلومیّتی که شهدا دارند، ما یک عمر است که به حال شهدای کربلا گریه می‌کنیم و می‌گوییم «یَا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَکُمْ»[۱] در این ۱۴۰۰ سال اخیر کم داریم مواردی که شیعه‌های اهل بیت از اهل بیت علیهم السّلام دفاع کرده باشند، خون داده باشند و جایی را حفظ کرده باشند و شکست نخورده باشند. ولی قدر آن‌ها شناخته نشود و به آن‌ها جسارت شود. یکی از تلخ‌ترین جاهایی که شما بروید ببینید جایگاه شهدای مدافع حرم غیر ایرانی است. نرسیده به قم اگر مشرّف شوید، شهدای مدافع حرم افغان و پاکستانی هستند. ما اخیراً یک روز صبح مشرّف شدیم و یک زائر هم نداشتند، بلکه به این‌ها جسارت هم شده است! این مظلومیّت خیلی عجیب است، چوب دارد. اگر چشم ما باز بود برای تبرّک خاک این‌ها می‌رفتیم. صورت به سنگ قبر این‌ها می‌کشیدیم. امام صادق روحی له الفداء فرمود: «السَّلَامُ عَلَیْکُمْ یَا أَنْصَارَ دِینِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکُمْ یَا أَنْصَارَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکُمْ یَا أَنْصَارَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ السَّلَامُ عَلَیْکُمْ یَا أَنْصَارَ فَاطِمَهَ سَیِّدَهِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ السَّلَامُ عَلَیْکُمْ یَا أَنْصَارَ أَبِی مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الزَّکِیِّ النَّاصِحِ السَّلَامُ عَلَیْکُمْ یَا أَنْصَارَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ بِأَبِی أَنْتُمْ وَ أُمِّی طِبْتُمْ وَ طَابَتِ الْأَرْضُ الَّتِی فِیهَا دُفِنْتُم»[۲] این نصّ کلام امام است. پاک بودید و زمین را پاک کردید. آن منطقه‌ای که شهید دفن است دار الشّفاء است، آن هم شهید غریب. پیغمبر رو به امیر المؤمنین علیه السّلام کرد و فرمود: «بِأَبِی الْوَحِیدِ الشَّهِیدِ بِأَبِی الْوَحِیدِ الشَّهِیدِ بِأَبِی الْوَحِیدُ الشَّهِید بأبی الشّهید الغریب»[۳] پدر من به فدای شهید غریب!
حالا این‌ها اهل بیت نیستند، ولی کسانی هستند که خود را فدای اهل بیت علیهم السّلام کردند. اهل بیت علیهم السّلام خیلی دوست داشتند که ما این فرهنگ را یاد بگیریم. امیر المؤمنین علیه السّلام هم در جمل این را فرمود، هم در نهروان فرمود. فرمود دل کسی با من باشد در ثواب جهاد من شریک است! یک شخصی در جنگ دیر رسید حضرت سهم خود را از غنایم به او داد. فرمود دل شما با ما بود. گفت بله، دل من با شما بود. سیّد حمیری این را در شعر خود گفته است؛ می‌گوید من در ثواب آن با شما شریک هستم، چون دل من با شما بود. حالا دل یکی با اهل بیت علیهم السّلام است، یکی در راه اهل بیت علیهم السّلام جان داده است. این‌ها امامزاده‌ی معاصر هستند. اگر آدم قدر نداند چوب می‌خورد. جایی که به صورت عمومی به نعمتی از نعمات الهی بی‌حرمتی شود، این‌ها خیلی خطرناک است. از این بیشتر آدم می‌ترسد که… ما بعد از آن به گلزای شهدای ایرانی مشرّف شدیم. آن‌جا هم متأسّفانه شلوغ نبود، ولی اوضاع خیلی فرق داشت.
سیّد بحر العلوم سیّد جواد آملی را صدا کرد. ایشان داشت غذا می‌خورد، خادم او آمد و گفت آقا شما را کار دارد. هنوز لقمه را نخورده به زمین گذاشت و گفت به نزد سیّد بحر العلوم رفت وگفت آقا در خدمت هستم. حالا این سیّد جواد آملی چه کسی است؟ فقط۲۰ هزار صفحه کتاب فقهی دارد، یعنی مرجع تقلید است. سیّد بحر العلوم هم عالم برجسته است. سیّد بحر العلوم فرمود در نزدیکی شما، در همسایگی شما یک خانواده هستند که فقیر هستند و غذا ندارند. دیشب شام نخوردند. گفت آقا من نمی‌دانستم! گفت اگر می‌دانستی که از یهود و نصارا بدتر بودی! گله‌ی من این است که چرا نمی‌دانستی؟ بروید زندگی شهدای مدافع حرم افغان را ببینید. این‌ها به نان شب محتاج هستند. بنیاد شهید می‌گوید ما این‌ها را قبول نداریم. ظاهراً شهید ایرانی و غیر ایرانی فرق می‌کند؛ مثلاً «مُن قُتِلَ فی سبیل الله إمّا ایرانی أم غیر ایرانی». این‌ها جاهلیّت‌های عمری در جامعه‌ی شیعه است که عرب و عجم داشته است. فقیر هستند، می‌شود رفت زندگی آن‌ها را دید. خاک بر سر آن کسی که می‌گوید این‌ها برای پول رفتند. پول را چه کار کردند که این وضع زندگی آن‌ها است. کاش برای پول رفته بود. حدّاقل پول را گرفته بودند. پول را بدهید و بعد برای پول رفتن فحش بدهید! خیلی نمک به حرامی است که آدم این را بگوید. حدّاقل پول را بدهید و بعد بگویید برای پول رفتند. برای چقدر پول رفتند که این وضع زندگی آن‌ها است؟!
[۱]– من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۵۹۷٫
[۲]– بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج ۹۸، ص ۲۰۱٫
[۳]– همان، ج ۳۸، ص ۲۹۸٫
پاسخ دهید