«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏»

الحَمدُللهِ رَبِّ العَالَمِین وَ صَلَّی الله عَلَی سَیّدِنا وَ نَبیّنَا مُحَمَّدٍ وَ أهلِ بَیتِهِ الطّاهِرین

یکی از موانع مسیر تربیت، پندارها و نگاه های غلط است. یکی از نگاه های بسیار اشتباهی که باعث می شود ما در مسیر سیر و سلوک و تربیت دچار انحراف بشویم، این است که گاهی گمان می کنیم که این قدرت مالی از ماست و این ثروتی که در حال حاضر در اختیار ماست، می تواند ما را در مقابل خواند بی نیاز کند و به ما جاودانگی ببخشد. خداوند در قرآن کریم به این صورت اشاره می فرمایند: «یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ»[۱]؛ انسان فکر می کند این مال و ثروتی که دارد، تا ابد او را جاودانه خواهد کرد؛ در حالی که هیچ کس در این دنیا ماندگار نیست و هیچ کس با این مال جاودانه نشده است و اگر مال انسان را جاودانه می کرد که دیگر به دست ما نمی رسید و گذشتگان را جاودانه می کرد. خداوند در جای دیگری از قرآن کریم می فرماید: «وَلَا یَمْلِکُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا یَمْلِکُونَ مَوْتًا وَلَا حَیَاهً وَلَا نُشُورًا»[۲]؛ ای انسان! این پندار غلط را از ذهن خودت پاک کن؛ هیچ چیزی به صورت ذاتی برای تو نیست و همه چیز عطای الهی است. نفع تو از دنیا، زندگی تو، مرگ تو و قیامت تو همه به دست خداوند تبارک و تعالی است؛ رزق و روزی به دست خداوند است؛ « قُلِ اللَّهُمَّ مَالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِیَدِکَ الْخَیْرُ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ»[۳]؛ قدرت و عزّت از آنِ خداست؛ اگر بخواهد، پس می گیرد و ذلیل می کند. پس این پندار اشتباه را از ذهن خودمان پاک کنیم و بدانیم که ما کاره ای نیستیم و خداوند همه کاره است. همه ی ثروت و قدرت و زیبایی و حتی علم از آنِ خداوند حکیم است. حتی اشخاصی بوده اند که در اوج علم بوده اند اما دچار بیماری فراموشی شده اند. به هیچ چیز خودمان نبالیم و گمان نکنیم که این ها تا ابد با ما خواهد ماند. اگر خداوند بخواهد، پیش ما خواهد ماند و اگر خداوند نخواهند، از ما سلب خواهد کرد.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

[۱] سوره همزه، آیه ۳٫

[۲] سوره فرقان، آیه ۳٫

[۳] سوره آل عمران، آیه ۲۶٫