خطرِ آن را برای شیعیان هم عرض کنم، با این معنایی که ما گفتیم یکی از فروعاتِ غدیر حکومت امیرالمؤمنین علیه السلام است، پاسخ قبلی برای اهل سنّت و پاسخی هم برای ما شیعیان. آیا ما انصار امیرالمؤمنین علیه السلام هستیم؟ از کجا بفهمیم که آیا ما انصار امیرالمؤمنین علیه السلام هستیم یا نه؟ «وَتُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِکُمْ وَأَنْفُسِکُمْ» اگر امیرالمؤمنین علیه السلام را در مال و جانِ خود مقدّم دانستی در وادی انصار امیرالمؤمنین علیه السلام و انصار الرّسول صلی الله علیه و آله و سلّم و… هستید. کربلا را ببینید، برای اینکه به سیّدالشّهداء علیه السلام بپیوندند بال بال می‌زنند، سیّدالشّهداء علیه السلام در روز عاشورا فرمودند: اگر کسی مال غیر در مالِ خود دارد نمی‌خواهم خونِ او با خونِ من قاطی شود، یعنی از مال غیر می‌گذری؟ مالِ خود را حلال می‌کنی؟ در راه سیّدالشّهداء علیه السلام خرج می‌کنی؟ وگرنه نمی‌خواهد بیایی. کسی که خمس نمی‌دهد یعنی چه؟ یعنی بین جیبِ خود جیب امام زمان ارواحنا فداه جیبِ خود را ترجیح می‌دهد، این معنای «النَّبِیُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ» را عملاً قبول ندارد؛ چطور می‌گویید آن طرف از جنگ فرار کرده است پس معنای این آیه را قبول ندارد، آن کسی هم که پول نمی‌دهد قبول ندارد! آن کسی که زکات نمی‌دهد… این آقایانی که صف ایستادند و سکّه خریدند، تو که این همه سکّه‌ی طلا خریده‌ای زکات ندارد؟ آیا زکات می‌دهی؟ اگر زکات نمی‌دهی شیعه هستی؟ این آیه را قبول داری؟ «النَّبِیُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ»، امیرالمؤمنین «أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ»، سیّدالشّهداء علیه السلام «أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ»، حضرت حجّت سلام الله علیه «أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ»، این‌ها نَفسِ پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم هستند دیگر، اینجا خودِ حضرت فرمودند، آیا پول خرج می‌کنی؟«وَتُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِکُمْ»، یک جایی در یک شهری مجلس سیّدالشّهداء علیه السلام غریب است، پول داری و خبر داری که در جایی نمی‌توانند روضه بگیرند، بین جیبِ خود و جیب سیّدالشّهداء علیه السلام… من الآن بحث واجب و حرام نمی‌کنم، این بحثِ اعتقادی است، آیا خرج می‌کنی؟ اگر خرج می‌کنی این را قبول داری و اگر خرج نمی‌کنی و می‌گویی حیف است که از جیبِ من برود، یعنی باور نداری! اگر انفاق می‌کنی… خدای نکرده شیعه‌ی امیرالمؤمنین علیه السلام به خطر افتاده است، خدای نکرده ممکن است ناموس امیرالمؤمنین علیه السلام به گناه بیفتد، اگر خرج می‌کنی «النَّبِیُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ» را قبول داری، اگر پول خرج نمی‌کنی قبول نداری! این مسئله‌ی پول است، جان هم همینطور، اگر وسط میدان می‌آیی تا دفاع کنی قبول داری، اگر نمی‌آیی قبول نداری؛ آن کسی که مدافع حرم شده است قبول کرده است، من هم ان شاء الله قبول داشته باشم.

اگر کسی می‌خواهد ببیند شیعه هست یا نه باید ببیند آیا امیرالمؤمنین علیه السلام را مقدّم بر جان و مال و ناموسِ خود می‌بیند یا نه؟ آیا امام حسین علیه السلام را مقدّم بر جان و مال و ناموسِ خود می‌بیند یا نه؟ آیا من برای این اینجا می‌آیم که نستجیربالله اسم من را بشناسند یا شما از من تشکّر کنید یا اینکه می‌آیم حق بگویم؟ پناه بر خدا… این فقط برای سنّی‌ها نیست، این برای همه است، این است که سخت است. اگر پای کار هستی که خودت را خرج کنی قبول داری، وگرنه شیعه به معنای حقیقیِ شیعه نیستی! لذا اینکه شما می‌گویید «بِأبى أَنْتُمْ وَ اُمّى وَ نَفسی وَ مالى وَ اُسْرَتى»، این قربان صدقه نیست، ما با این جملات عقیده‌ی خود را بیان می‌کنیم، اگر اینطور نیست اصلاً شیعه نیستم؛ یعنی تعارفی نیست، باید از بُنِ دندان باور داشته باشم که… به قول طلبه‌ها می‌گویند إخباری نگو و إن‌شائی بگو؛ إخباری یعنی خبر می‌دهی که اتّفاقی افتاد، إن‌شائی یعنی مثلاً دعا می‌کنید، چون انواع دارد… با همه‌ی وجود بگو، واقعی بگو «بِأبى أَنْتُمْ وَ اُمّى وَ نَفسی وَ مالى وَ اُسْرَتى»، اگر واقعاً می‌گویی «یا لَیتَنی کُنتُ مَعَکُم»، «مَعَکُم» یعنی چه؟ یعنی جان خود را فدای او کنی، پولِ خود را فدای او کنی، ناموسِ خود را فدای ناموسِ او کنی، اگر اینطور هستی شیعه‌ای، اگر نیستی همان اشکالی که به آن‌ها وارد است به ما هم وارد است. روح معنیِ غدیر این است!