برای مشاهده و دریافت فایل PDF بسته مستندات این جلسه، اینجا کلیک نمایید.

⚠️⚠️ بدلیل نقص فنی در ضبط برنامه فایل تصویری استثنائا ناقص (حدود نیمی از برنامه) می باشد.

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏»

مقدّمه

ما می‌توانیم موضوعاتِ زیادی را مطرح کنیم ولی به نظرِ بنده هم برای فضای امروزِ جامعه و هم برای اینکه یقین دارم ان شاء الله حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام از ما راضی می‌شوند امشب راجع به خانه‌ای که حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در آن به دنیا آمده‌اند صحبت می‌کنیم، پدر و مادرِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام، و آیه‌ای که قرار گذاشتیم هر شب حداقل یک آیه‌ای را بخوانیم و ذیلِ آن با یکدیگر گفتگو کنیم آیه ششم سوره مبارکه ضحی است، «أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَی» ای پیغمبر من! آیا اینطور نبود که تو یتیم بودی و من به تو پناه و مأوا دادم و تو را از یتیمی درآوردم؟

مفسّرین اینجا حرف‌های مختلفی زده‌اند که با توجّه به حالِ سحر و فضای عمومی برنامه من یکی از آن‌ها را عرض می‌کنم که موضوعِ بحثِ ماست، وگرنه مفسّرین چیزهای دیگری هم فرموده‌اند.

عظمتِ حضرت ابوطالب علیه السلام و حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها

اگر خدای نکرده کسی پدر یا مادر یا هردو عزیز را از دست بدهد و گَردِ یتیمی بر روی انسان بنشیند دیگر هیچ چیزی نمی‌تواند آن را جبران کند، جای آن پُر نمی‌شود، حتّی اگر در بزرگسالی این اتّفاق بیفتد و خدای نکرده انسان پدر یا مادرِ خود را از دست بدهد.

وقتی خدای متعال در سوره مبارکه ضحی نعمت‌های ویژه‌ی خود را بر حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم می‌شمارد یکی این است که تو یتیم شده بودی اما جزوِ منّت‌ها و نعمت‌های ویژه‌ی من به تو این است که یک مرتبه‌ی دیگر یک پدر و مادری به تو دادم که جای پدر و مادرِ تو را پُر کرد و تو را از یتیمی درآوردند.

ان شاء الله من فدای حضرت ابوطالب علیه السلام و حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها بشوم که همچنین کاری را کرده‌اند، این کار خیلی ویژه است. حضرت ابوطالب علیه السلام و حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها پدر و مادرِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام هستند، «أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَی».

این پناه دادنِ حضرت حق… ما می‌گوییم خدای متعال «رزّاق» است، بله «رزّاق» است ولی یک ظرف و مجرایی برای رزق قرار می‌دهد، یکی از ویژه‌های مجرای پناه دادن و مأوا دادنِ خدای متعال حضرت ابوطالب علیه السلام و حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها هستند.

اصلاً رفتارِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم با این دو بزرگوار یک طوری بود که همه از مهربانیِ آن دو بزرگوار تعجّب می‌کردند، اصلاً از قبل از اینکه حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به دنیا بیایند اینطور بودند.

بشارتِ حضرت ابوطالب علیه السلام به حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها

ممکن است کسی تصوّر کند که حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها نسبت به مادرِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم «جاری» هستند و اختلافاتی هست، اما وقتی حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به دنیا آمدند حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها دویدند تا بیایند به حضرت ابوطالب علیه السلام تبریک بگویند…

حضرت ابوطالب علیه السلام خیلی بهتان خورده‌اند، مثلاً اینکه صد سال به حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام جسارت می‌کردند و ایشان را لعن می‌کردند در طولِ تاریخ از بین رفته است، اما آن بهتان‌ها به حضرت ابوطالب سلام الله علیه هنوز هست، ولی این بزرگواران اولیاء ویژه‌ی خدای متعال بودند، چشمِ آن بزرگواران باز بود…

حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها دویدند تا بیایند به حضرت ابوطالب علیه السلام تبریک بگویند، ایشان فرمودند: «اِصْبِرِی سَبْتاً»[۱] سی سال صبر کن «أُبَشِّرْکِ بِمِثْلِهِ إِلاَّ اَلنُّبُوَّهَ» من هم سی سالِ دیگر به تو بشارت می‌دهم، یک نفر مانندِ او به دنیا خواهد آمد ولی «نبی» نیست؛ منظور «حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام» است.

علاقه‌ی رسول خدا صلی الله علیه و آله به حضرت ابوطالب علیه السلام و حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها

به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم گفتند: چرا این دو نفر را اینقدر دوست دارید؟ فرمودند: ایشان پدر و مادرِ من بودند.

توجّه داشته باشید که پدر و مادر در یک خانه تفاوتی برای فرزندانِ خود قائل نمی‌شوند، حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: آن‌ها مرا نسبتِ به فرزندانِ دیگرشان خیلی تحویل می‌گرفتند، گاهی در خانه گرسنه بودند اما نمی‌گذاشتند من گرسنه باشم، گاهی لباسِ فرزندان‌شان مناسب نبود اما نمی‌گذاشتند لباسِ من نامناسب باشد، (وضعِ مالیِ خوبی نداشتند).

این بالاتر از این است که کسی یک حرفِ سستی بزند که «نگاهِ قبیله‌ای و فامیلی»… چه کسی شخصی را به فرزندِ خود ترجیح می‌دهد؟ الا اینکه باید یک عقیده‌ای داشته باشد.

لذا حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم می‌فرمودند که حضرت ابوطالب علیه السلام و حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها پدر و مادرِ من بودند.

حضرت ابوطالب صلوات الله علیه خیلی برای حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم زحمت کشیدند، حضرت ابوطالب علیه السلام باید تقیّه می‌کردند و اعلام نمی‌کردند که بتوانند با مشرکان تعامل کنند و جانِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را حفظ کنند، ولی حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها از همان ابتدا ایمان آوردند و جزوِ ده یازده مسلمانِ اول هستند، اما یکی از دُمِ خروس‌های دروغِ معاذالله کُفرِ جناب ابوطالب علیه السلام همین است که در این خانه چطور این‌ها از یکدیگر جدا نشدند و حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها ایمان آورده بودند؟!

شعرِ زیبای حضرت ابوطالب علیه السلام درباره‌ی رسول خدا صلی الله علیه و آله

حضرت ابوطالب علیه السلام در مدحِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم اشعارِ عجیبی دارند، یکی از آن‌ها خیلی عجیب است، حتّی بعضی‌ها با این شعر حاجت گرفته‌اند، این نشان می‌دهد که حضرت ابوطالب علیه السلام به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم ایمان داشته‌اند.

وقتی بعضی‌ها بر علیه حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم حرف‌های زشت و بهتان‌هایی زدند ایشان اینطور فرمودند… چون حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام اشعارِ پدرِ خود را دوست داشتند من آن‌ها را می‌خوانم، حضرت ابوطالب علیه السلام فرمودند:

«لقد عَلموا أنَّ ابْنَنا لا مُکذَّبٌ»[۲]، هر چه می‌خواهند راجع به این پسرِ ما و شیرمردِ ما حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم حرف بزنند بزنند، نمی‌شود او را تکذیب کرد، حقیقتِ ایشان روشن است، ایشان آفتاب هستند، راهی برای تکذیبِ ایشان نیست.

«لَدَیْنَا وَ لَا یَعْبَأُ بِقِیلِ الْأَبَاطِلِ» اباطیل‌گوها هرچه می‌خواهند بگویند بگویند، ما اهمیّت نمی‌دهیم، ما به او ایمان داریم.

«وَ أَبْیَضَ یُسْتَسْقَى الْغَمَامُ بِوَجْهِهِ» آن سپیدروی آبروداری که عالَم برای روزی‌خوردن و باریدنِ باران و برای اینکه رحمت نازل بشود به او متوسّل می‌شوند و به دامانِ او چنگ می‌زنند «ثِمَالُ الْیَتَامَى عِصْمَهٌ لِلْأَرَامِلِ‌» پناهگاهِ یتیمان و محافظِ زنانِ بی‌سرپرست و یارِ بی‌کسان…

آنقدر این عبارتِ «ثِمَالُ الْیَتَامَى عِصْمَهٌ لِلْأَرَامِلِ‌» برای حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم برای مؤمنین جذّاب بود که وقتی آخرین دیدارِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم اتّفاق افتاد، وقتی حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در بستری بیماری بودند و لحظاتِ احتضارِ عروجِ روح ملکوتیِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم بود حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها خود را روی بدنِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم انداختند…

چقدر آیه در مدحِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم داریم؟ خطبه‌ی فدکیّه‌ی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را ببینید که چندین آیه‌ی قرآن کریم را خوانده‌اند، قرآن در سینه‌ی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها خود را روی بدنِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم انداختند و بجای اینکه آیه‌ای بخوانند اینطور فرمودند:

«وَ أَبْیَضَ یُسْتَسْقَى الْغَمَامُ بِوَجْهِهِ             ثِمَالُ الْیَتَامَى عِصْمَهٌ لِلْأَرَامِلِ‌»

یعنی وقتی پدرِ خود را نگاه کردند فرمودند: ای پناهگاهِ یتیمان و محافظِ زنانِ بی‌سرپرست و یارِ بی‌کسان… عجیب است که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها اینقدر جمله‌ی حضرت ابوطالب سلام الله علیه را پسندیده‌اند.

ایثارِ حضرت ابوطالب علیه السلام و حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها

حضرت ابوطالب علیه السلام و حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها در مورد حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم ایشان را فقط در مورد لباس نسبت به فرزندانِ خود ترجیح ندادند، یعنی من امشب در حالِ بیان از پدر و مادرِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام هستم اما قبل از آن می‌گویم این دو بزرگوار پدر و مادرِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هم بودند، و این موضوع عظمتِ این دو بزرگوار را نشان می‌دهد، درواقع فقط لباس و غذا ایثار نکردند، وقتی شعب ابی‌طالب پیش آمد…

من الآن نمی‌خواهم این بحث‌های اختلافی و فنّی را عرض کنم، به عزیزانمان یک جمله عرض کنم که به رسم برنامه «سمت خدا» مستندات را با دو سه روز تأخیر در کانال‌ها و فضای مجازی منتشر می‌کنیم، عزیزانی که اهل تحقیق هستند می‌توانند به آنجا مراجعه نمایند، من اینجا دیگر نامِ کتاب و … را نمی‌برم که حواسِ عزیزانی که در حالِ میل کردنِ سحری هستند پرت نشود.

اختلاف است که حضرت ابوطالب سلام الله علیه چه زمانی از دنیا رفته‌اند، به آن اختلافات توجّه داریم.

ایثارِ حضرت ابوطالب علیه السلام و حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام برای جان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم

وقتی شعب ابی‌طالب پیش آمد و حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و بنی‌هاشمیان را در یک درّه‌ای بردند و این‌ها را بشدّت محاصره‌ی اقتصادی کردند جانِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در خطر بود، حضرت ابوطالب سلام الله علیه دستِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را می‌رفتند و می‌گشتند و یک جای خوبی برای استراحت پیدا می‌کردند و حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را برای استراحت به آنجا دعوت می‌کردند و حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام مراقبت می‌کردند، وقتی حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم قدری می‌ماندند ممکن بود که جای ایشان لو برود.

عبارت این است: «لَمَّا نَامَتِ اَلْعُیُونُ»[۳] وقتی چشم‌ها می‌خوابید «جَاءَ أَبُو طَالِبٍ وَ مَعَهُ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَأَقَامَ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ» حضرت ابوطالب علیه السلام می‌آمدند و می‌فرمودند: یا رسول الله! از اینجا بلند شوید و به آنجا بروید، سپس حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را جای حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم می‌خواباندند که اگر حمله کردند به حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام بخورند و جانِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم حفظ بشود. یعنی حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام «لیله المَبیت‌ها» داشتند.

یک روز که حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام احساس کردند خطرِ ترور جدّی است به پدرِ خود فرمودند: «یَا أَبَتَاهْ إِنِّی مَقْتُولٌ» امشب مرا می‌کشند، ببینید جناب ابوطالب علیه السلام چه فرمودند…

چقدر به این مردِ خدا جسارتِ «بی‌ایمانی» شده است… جناب ابوطالب سلام الله علیه اینطور فرمودند:

اِصْبِرَنْ یَا بُنَیُّ فَالصَّبْرُ أَحْجَى        کُلُّ حَیٌٍّ مَصِیرُهُ لِشُعُوبٍ

پسرم صبر کن! «صبر» عاقلانه است، بعداً نتیجه‌ی آن را می‌بینی، بالاخره انسان باید یک روزی بمیرد.

قَدْ بَذَلْنَاکَ وَ اَلْبَلاَءُ شَدِیدٌ           لِفِدَاءِ اَلنَّجِیبِ وَ اِبْنِ اَلنَّجِیبِ

من تو را در این بلای شدید فدای این این بزرگ‌زاده‌ی پسرِ آن بزرگ‌زاده می‌کنم.

آیا می‌شود انسان پسرِ خود را اینطور در «بحثِ قبیله‌ای» فدا کند؟؟؟

حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام پاسخ دادند: خیلی زیباست، حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام عرض کردند:

أَ تَأْمُرُنِی بِالصَّبْرِ فِی نَصْرِ أَحْمَدَ              وَ وَ اَللَّهِ مَا قُلْتُ اَلَّذِی قُلْتُ جَازِعاً

آیا به من دستور می‌دهید که در یاریِ احمد (صلی الله علیه و آله و سلّم) تلاش کنم؟ وقتی من گفتم «کشته می‌شوم» از روی ترس نبود.

وَ لَکِنَّنِی أَحْبَبْتُ إِظْهَارَ نُصْرَتِی               وَ تَعْلَمَ أَنِّی لَمْ أَزَلْ لَکَ طَائِعاً

می‌خواستم بگویم من آماده هستم، من می‌دانم که احتمال دارد کشته بشوم، پدر جان! بدانید که اگر دستور بدهید حتما انجام می‌دهم.

جناب ابوطالب علیه السلام کسی هستند که حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌فرمایند که «من مطیعِ شما هستم».

امام صادق صلوات الله علیه در یک روایتی که در کافی «سند صحیح» است فرمودند: جدّ ما جناب ابوطالب علیه السلام خیلی مظلوم بودند، مانندِ اصحابِ کهف بودند، مجبور بودند ظاهراً اظهارِ شرک کنند که بتوانند حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را حفظ کنند، از طرفی ایمان در دلِ ایشان سرشار بود، و خدای متعال در قیامت به او اجرِ دو برابری می‌دهد، چون ایمان آوردند اما متأسّفانه مواهبِ ایمان و همنشینی با مؤمنان و دیدنِ پیروزی‌های مؤمنان را نچشیدند.

این اشعار را خواندم که ببینیم چرا حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام دوست داشتند دیوانِ پدرِ ایشان مدوّن بشود تا این بهتان‌ها برداشته بشود. قطعاً اینطور است که جدای از سیرِ تاریخ کم‌کاریِ ما هم در میان هست که این شخصیت مهجور و غریب هستند.

مقامِ حضرت ابوطالب علیه السلام در بیان حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام

روزی حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌خواستند از پدرِ خویش بفرمایند، فرمودند: اگر پدرم بخواهد برای همه‌ی گنهکارهای روی زمین شفاعت کند خدای متعال قبول می‌کند. بعد یک عبارتِ عجیبی فرمودند که خیلی جانسوز است، فرمودند: من «قسیم النّار» هستم آیا پدرِ من به جهنّم می‌رود؟! چه چیزی می‌گویید؟!؟ بعد فرمودند: بخدا روز قیامت نورِ جناب ابوطالب علیه السلام بر تمامِ نورها بجز پنج نور (که حضرت فرمودند یعنی چهارده معصوم علیهم السلام) غلبه خواهد کرد. این شخصیت اینطور عظیم الشّأن هستند.

روایتی در کتاب «صحیح بخاری» هست که می‌گوید: ابوطالب سلام الله علیه معاذالله مشرک از دنیا رفتند، ولی برای اینکه شما دشمنی را ببینید روایتِ ۴۶۷۵ است؛ آیه مبارکه ۱۱۳ سوره توبه کجا نازل شده است؟ همه گفته‌اند در مدینه، جناب ابوطالب علیه السلام کجا از دنیا رفته‌اند؟ مکّه. این روایت «صحیح بخاری» می‌گوید: حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم آخرین لحظاتِ جناب ابوطالب علیه السلام بالای سرِ ایشان آمدند و گفتند ایمان بیاورید، ایمان نیاوردند و آیه نازل شد… مسلّماً این دروغ واضح است!

این آیات ر مدینه نازل شده است!

«ابن ابی الحدید» می‌گوید و خودِ بنده هم در تحقیق به این موضوع رسیده‌ام، الآن قصد ندارم حالِ سحرِ عزیزان بهم بخورد، عمده‌ی روایاتِ نستجیربالله کفرِ جناب ابوطالب سلام الله علیها را مغیره ملعون و عمروعاص معلوم گفته‌اند، از همین دو نفر ماجرا کاملاً مشخص است! پس ما ادامه‌ی بحث را می‌گوییم.

روایاتِ زیادی داریم، امام سجّاد علیه السلام فرمودند: آیا خجالت نمی‌کشند که به جناب ابوطالب علیه السلام نسبتِ کفر می‌دهند؟ ایشان که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم آنقدر نسبت به او علاقه داشتند.

وقتی جناب ابوطالب علیه السلام از دنیا رفتند و می‌خواستند پیکرِ ایشان را تشییع کنند حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به دنبالِ پیکرِ جناب ابوطالب علیه السلام افتادند و فرمودند: عمو جان! حقِ صله‌ی رحم را بجا آوردید، کودک بودم و شما مرا همراهی کردید و برای من پدری کردید، وقتی بزرگ شدم از من حمایت کردید.

مقامِ حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها

مادرِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام هم از آن زنانِ عجیب بودند، همانطور که حضرت ابوطالب علیه السلام از سی سال بعد خبر داشتند، وقتی حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها به حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام باردار شدند، عباس برادرِ حضرت ابوطالب علیه السلام می‌گوید: ایستاده بودیم و دیدیم حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها به خانه خدا نزدیک شدند و دست بلند کردند و فرمودند: خدایا! من به تو ایمان دارم، به همه‌ی پیغمبرانِ تو ایمان دارم.

هنوز حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم ظاهراً نبی نشده‌اند و اعلام نشده است، حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام ده سال قبل از نبوّت به دنیا آمده‌اند.

در ادامه فرمودند: خدایا! من به همه‌ی کتاب‌های آسمانیِ تو ایمان دارم، خدایا! من یقین دارم به این مولودی که در رحمِ من است و با من انس گرفته است و مرا آرام کرده است «أَنَا مُوقِنَهٌ أَنَّهُ إِحْدَى آیَاتِکَ»[۴] می‌دانم این فرزندی که می‌خواهم به دنیا بیاورم از آیاتِ عظمای توست.

حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها خیلی به حرفِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم گوش می‌دادند، یک روزی حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: وقتی قیامت بشود همه مانندِ روزِ ولادت برهنه هستند، ناگهان دیدند صدای حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها از بینِ زنان بلند شد و فرمودند: وای از عریانی و آبروریزی.

حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: ان شاء الله خدای متعال تو را پوشیده مبعوث می‌کند.

بعد حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم از «فشار قبر» فرمودند و صدای حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها بلند شد و فرمودند: خدایا! ما ناتوان هستیم. حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: من تو را کفایت می‌کنم.

وقتی حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها از دنیا رفتند حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام به محضرِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم آمدند و در حالِ گریه کردن بودند، حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: چه شده است؟ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام عرض کردند: یا رسول الله! مادرم از دنیا رفته است… حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: «وَ اُمّی والله»، بخدا قسم من هم مادرِ خود را از دست دادم.

بعد نوشتند حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم دویدند و خودشان را بالای سرِ پیکرِ حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها رساندند و شروع کردند به گریه کردن، فرمودند: خانم‌ها ایشان را غسل بدهند، سپس حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم لباسِ خاصّ خود را کفنِ ایشان قرار دادند، وقتی قبر را کندند رفتند و جای ایشان خوابیدند و وقتی حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها را دفن کردند و همه عقب رفتند دیدند که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم صورتِ خود را نزدیکِ قبرِ فاطمه بنت اسد سلام الله علیها گذاشته‌اند و در حالِ صحبت کردن با ایشان هستند و گریه می‌کنند. بعد دیدند حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم می‌فرمایند: «إبنُکِ، إبنُکِ» پسرِ توست، پسرِ توست.

پرسیدند: یا رسول الله! چه می‌فرمایید؟ فرمودند: من به حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها وعده داده بودم، الآن از ایشان سؤال می‌کنند «مَن إمامُک؟»، من هم می‌گویم: پسرتِ توست.

[۱] الکافی، جلد ۱، صفحه ۴۵۲ (اَلْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى اَلْفَارِسِیِّ عَنْ أَبِی حَنِیفَهَ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى عَنِ اَلْوَلِیدِ بْنِ أَبَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ مُسْکَانَ عَنْ أَبِیهِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ : إِنَّ فَاطِمَهَ بِنْتَ أَسَدٍ جَاءَتْ إِلَى أَبِی طَالِبٍ لِتُبَشِّرَهُ بِمَوْلِدِ اَلنَّبِیِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَقَالَ أَبُو طَالِبٍ اِصْبِرِی سَبْتاً أُبَشِّرْکِ بِمِثْلِهِ إِلاَّ اَلنُّبُوَّهَ وَ قَالَ اَلسَّبْتُ ثَلاَثُونَ سَنَهً وَ کَانَ بَیْنَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ أَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ ثَلاَثُونَ سَنَهً .)

[۲] الأمالی (للصدوق) ، جلد ۱، صفحه ۶۱۴

[۳] الفصول المختاره من العیون و المحاسن، جلد ۱ ، صفحه۵۸ (وَ أَخْبَرَنِی اَلشَّیْخُ أَدَامَ اَللَّهُ عِزَّهُ قَالَ: لَمَّا أَرَادَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اَلاِخْتِفَاءَ مِنْ قُرَیْشٍ وَ اَلْهَرَبَ مِنْهُمْ إِلَى اَلشِّعْبِ لِخَوْفِهِ عَلَى نَفْسِهِ اِسْتَشَارَ أَبَا طَالِبٍ رَحِمَهُ اَللَّهُ عَلَیْهِ فِی ذَلِکَ فَأَشَارَ بِهِ عَلَیْهِ ثُمَّ تَقَدَّمَ أَبُو طَالِبٍ إِلَى أَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ أَنْ یَضْطَجِعَ عَلَى فِرَاشِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لِیَقِیَهُ بِنَفْسِهِ فَأَجَابَهُ إِلَى ذَلِکَ فَلَمَّا نَامَتِ اَلْعُیُونُ جَاءَ أَبُو طَالِبٍ وَ مَعَهُ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَأَقَامَ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ أَضْجَعَ أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ مَکَانَهُ فَقَالَ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ یَا أَبَتَاهْ إِنِّی مَقْتُولٌ فَقَالَ أَبُو طَالِبٍ رَحِمَهُ اَللَّهُ اِصْبِرَنْ یَا بُنَیُّ فَالصَّبْرُ أَحْجَىکُلُّ حَیٌٍّ مَصِیرُهُ لِشُعُوبٍ قَدْ بَذَلْنَاکَ وَ اَلْبَلاَءُ شَدِیدٌلِفِدَاءِ اَلنَّجِیبِ وَ اِبْنِ اَلنَّجِیبِ لِفِدَاءِ اَلْأَغَرِّ ذِی اَلْحَسَبِ اَلثَّاقِبِوَ اَلْبَاعِ وَ اَلْفِنَاءِ اَلرَّحِیبِ إِنْ یُصِبْکَ اَلْمَنُونُ فَالنَّبْلُ یُبْرِیفَمُصِیبٌ مِنْهَا وَ غَیْرُ مُصِیبٍ کُلُّ حَیٍّ وَ إِنْ تَمَلَّى بِعَیْشٍآخِذٌ مِنْ سِهَامِهَا بِنَصِیبٍ قَالَ فَقَالَ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ أَ تَأْمُرُنِی بِالصَّبْرِ فِی نَصْرِ أَحْمَدَوَ وَ اَللَّهِ مَا قُلْتُ اَلَّذِی قُلْتُ جَازِعاً وَ لَکِنَّنِی أَحْبَبْتُ إِظْهَارَ نُصْرَتِیوَ تَعْلَمَ أَنِّی لَمْ أَزَلْ لَکَ طَائِعاً وَ سَعْیِی لِوَجْهِ اَللَّهِ فِی نَصْرِ أَحْمَدَنَبِیِّ اَلْهُدَى اَلْمَحْمُودِ طِفْلاً وَ یَافِعاً. وَ قَالَ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ بَعْدَ ذَلِکَ وَقَیْتُ بِنَفْسِی خَیْرَ مَنْ وَطِئَ اَلْحَصَىوَ مَنْ طَافَ بِالْبَیْتِ اَلْعَتِیقِ وَ بِالْحِجْرِ رَسُولُ إِلَهِ اَلْخَلْقِ إِذْ مَکَرُوا بِهِفَنَجَّاهُ ذُو اَلطَّوْلِ اَلْکَرِیمُ مِنَ اَلْمَکْرِ وَ بَاتَ رَسُولُ اَللَّهِ بِالشِّعْبِ آمِناًوَ ذَلِکَ فِی حِفْظِ اَلْإِلَهِ وَ فِی سِتْرِ وَ بِتُّ أُرَاعِیهِمْ وَ هُمْ یُنْبِؤُنَنِیوَ قَدْ صَبَرَتْ نَفْسِی عَلَى اَلْقَتْلِ وَ اَلْأَسْرِ أَرَدْتُ بِهِ نَصْرَ اَلْإِلَهِ تَبَتُّلاًوَ أَضْمَرْتُهُ حَتَّى أُوَسَّدَ فِی قَبْرِی. .)

[۴] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۳۵، صفحه ۳۵ (ما، ، [الأمالی] ، للشیخ الطوسی مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ اَلْحَسَنِ بْنِ شَاذَانَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَیُّوبَ عَنْ عَمْرِو بْنِ اَلْحَسَنِ اَلْقَاضِی عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِی حَبِیبَهَ عَنْ سُفْیَانَ بْنِ عُیَیْنَهَ عَنِ اَلزُّهْرِیِّ عَنْ عَائِشَهَ قَالَ اِبْنُ شَاذَانَ وَ حَدَّثَنِی سَهْلُ بْنُ أَحْمَدَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ اَلرَّبِیعِیِّ عَنْ زَکَرِیَّا بْنِ یَحْیَى عَنْ أَبِی دَاوُدَ عَنْ شُعْبَهَ عَنْ قَتَادَهَ عَنْ أَنَسٍ عَنِ اَلْعَبَّاسِ بْنِ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ قَالَ اِبْنُ شَاذَانَ وَ حَدَّثَنِی إِبْرَاهِیمُ بْنُ عَلِیٍّ بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ: کَانَ اَلْعَبَّاسُ بْنُ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ وَ یَزِیدُ بْنُ قَعْنَبٍ جَالِسَیْنِ مَا بَیْنَ فَرِیقِ بَنِی هَاشِمٍ إِلَى فَرِیقِ عَبْدِ اَلْعُزَّى بِإِزَاءِ بَیْتِ اَللَّهِ اَلْحَرَامِ إِذْ أَتَتْ فَاطِمَهُ بِنْتُ أَسَدِ بْنِ هَاشِمٍ أُمُّ أَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ کَانَتْ حَامِلَهً بِأَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ تِسْعَهَ أَشْهُرٍ وَ کَانَ یَوْمَ اَلتَّمَامِ قَالَ فَوَقَفَتْ بِإِزَاءِ اَلْبَیْتِ اَلْحَرَامِ وَ قَدْ أَخَذَهَا اَلطَّلْقُ فَرَمَتْ بِطَرْفِهَا نَحْوَ اَلسَّمَاءِ وَ قَالَتْ أَیْ رَبِّ إِنِّی مُؤْمِنَهٌ بِکَ وَ بِمَا جَاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِکَ اَلرَّسُولُ وَ بِکُلِّ نَبِیٍّ مِنْ أَنْبِیَائِکَ وَ بِکُلِّ کِتَابٍ أَنْزَلْتَهُ وَ إِنِّی مُصَدِّقَهٌ بِکَلاَمِ جَدِّی إِبْرَاهِیمَ اَلْخَلِیلِ وَ إِنَّهُ بَنَى بَیْتَکَ اَلْعَتِیقَ فَأَسْأَلُکَ بِحَقِّ هَذَا اَلْبَیْتِ وَ مَنْ بَنَاهُ وَ بِهَذَا اَلْمَوْلُودِ اَلَّذِی فِی أَحْشَائِی اَلَّذِی یُکَلِّمُنِی وَ یُؤْنِسُنِی بِحَدِیثِهِ وَ أَنَا مُوقِنَهٌ أَنَّهُ إِحْدَى آیَاتِکَ وَ دَلاَئِلِکَ لَمَّا یَسَّرْتَ عَلَیَّ وِلاَدَتِی قَالَ اَلْعَبَّاسُ بْنُ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ وَ یَزِیدُ بْنُ قَعْنَبٍ فَلَمَّا تَکَلَّمَتْ فَاطِمَهُ بِنْتُ أَسَدٍ وَ دَعَتْ بِهَذَا اَلدُّعَاءِ رَأَیْنَا اَلْبَیْتَ قَدِ اِنْفَتَحَ مِنْ ظَهْرِهِ وَ دَخَلَتْ فَاطِمَهُ فِیهِ وَ غَابَتْ عَنْ أَبْصَارِنَا ثُمَّ عَادَتِ اَلْفَتْحَهُ وَ اِلْتَزَقَتْ بِإِذْنِ اَللَّهِ فَرُمْنَا أَنْ نَفْتَحَ اَلْبَابَ لِتَصِلَ إِلَیْهَا بَعْضُ نِسَائِنَا فَلَمْ یَنْفَتِحِ اَلْبَابُ فَعَلِمْنَا أَنَّ ذَلِکَ أَمْرٌ مِنْ أَمْرِ اَللَّهِ تَعَالَى وَ بَقِیَتْ فَاطِمَهُ فِی اَلْبَیْتِ ثَلاَثَهَ أَیَّامٍ قَالَ وَ أَهْلُ مَکَّهَ یَتَحَدَّثُونَ بِذَلِکَ فِی أَفْوَاهِ اَلسِّکَکِ وَ تَتَحَدَّثُ اَلْمُخَدَّرَاتُ فِی خُدُورِهِنَّ قَالَ فَلَمَّا کَانَ بَعْدَ ثَلاَثَهِ أَیَّامٍ اِنْفَتَحَ اَلْبَیْتُ مِنَ اَلْمَوْضِعِ اَلَّذِی کَانَتْ دَخَلَتْ فِیهِ فَخَرَجَتْ فَاطِمَهُ وَ عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ عَلَى یَدَیْهَا ثُمَّ قَالَتْ مَعَاشِرَ اَلنَّاسِ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ اِخْتَارَنِی مِنْ خَلْقِهِ وَ فَضَّلَنِی عَلَى اَلْمُخْتَارَاتِ مِمَّنْ کُنَّ قَبْلِی وَ قَدِ اِخْتَارَ اَللَّهُ آسِیَهَ بِنْتَ مُزَاحِمٍ وَ إِنَّهَا عَبَدَتِ اَللَّهَ سِرّاً فِی مَوْضِعٍ لاَ یَجِبُ أَنْ یُعْبَدَ اَللَّهُ فِیهَا إِلاَّ اِضْطِرَاراً وَ إِنَّ مَرْیَمَ بِنْتَ عِمْرَانَ اِخْتَارَهَا اَللَّهُ حَیْثُ یَسَّرَ عَلَیْهَا وِلاَدَهَ عِیسَى فَهَزَّتِ اَلْجِذْعَ اَلْیَابِسَ مِنَ اَلنَّخْلَهِ فِی فَلاَهٍ مِنَ اَلْأَرْضِ حَتَّى تُسَاقِطَ عَلَیْهَا رُطَباً جَنِیًّا وَ إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى اِخْتَارَنِی وَ فَضَّلَنِی عَلَیْهِمَا وَ عَلَى کُلِّ مَنْ مَضَى قَبْلِی مِنْ نِسَاءِ اَلْعَالَمِینَ لِأَنِّی وَلَدْتُ فِی بَیْتِهِ اَلْعَتِیقِ وَ بَقِیتُ فِیهِ ثَلاَثَهَ أَیَّامٍ آکُلُ مِنْ ثِمَارِ اَلْجَنَّهِ وَ أرواقها [أَرْزَاقِهَا] فَلَمَّا أَرَدْتُ أَنْ أَخْرُجَ وَ وَلَدِی عَلَى یَدَیَّ هَتَفَ بِی هَاتِفٌ وَ قَالَ یَا فَاطِمَهُ سَمِّیهِ عَلِیّاً فَأَنَا اَلْعَلِیُّ اَلْأَعْلَى وَ إِنِّی خَلَقْتُهُ مِنْ قُدْرَتِی وَ عِزِّ جَلاَلِی وَ قِسْطِ عَدْلِی وَ اِشْتَقَقْتُ اِسْمَهُ مِنِ اِسْمِی وَ أَدَّبْتُهُ بِأَدَبِی وَ فَوَّضْتُ إِلَیْهِ أَمْرِی وَ وَقْفْتُهُ عَلَى غَامِضِ عِلْمِی وَ وُلِدَ فِی بَیْتِی وَ هُوَ أَوَّلُ مَنْ یُؤَذِّنُ فَوْقَ بَیْتِی وَ یَکْسِرُ اَلْأَصْنَامَ وَ یَرْمِیهَا عَلَى وَجْهِهَا وَ یُعَظِّمُنِی وَ یُمَجِّدُنِی وَ یُهَلِّلُنِی وَ هُوَ اَلْإِمَامُ بَعْدَ حَبِیبِی وَ نَبِیِّی وَ خِیَرَتِی مِنْ خَلْقِی مُحَمَّدٍ رَسُولِی وَ وَصِیُّهُ فَطُوبَى لِمَنْ أَحَبَّهُ وَ نَصَرَهُ وَ اَلْوَیْلُ لِمَنْ عَصَاهُ وَ خَذَلَهُ وَ جَحَدَ حَقَّهُ قَالَ فَلَمَّا رَآهُ أَبُو طَالِبٍ سُرَّ وَ قَالَ عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَبَهْ وَ رَحْمَهُ اَللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ ثُمَّ قَالَ دَخَلَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَلَمَّا دَخَلَ اِهْتَزَّ لَهُ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ ضَحِکَ فِی وَجْهِهِ وَ قَالَ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اَللَّهِ وَ رَحْمَهُ اَللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ قَالَ ثُمَّ تَنَحْنَحَ بِإِذْنِ اَللَّهِ تَعَالَى وَ قَالَ – بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِیمِ – `قَدْ أَفْلَحَ اَلْمُؤْمِنُونَ – `اَلَّذِینَ هُمْ فِی صَلاٰتِهِمْ خٰاشِعُونَ إِلَى آخِرِ اَلْآیَاتِ فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ قَدْ أَفْلَحُوا بِکَ وَ قَرَأَ تَمَامَ اَلْآیَاتِ إِلَى قَوْلِهِ: أُولٰئِکَ هُمُ اَلْوٰارِثُونَ اَلَّذِینَ یَرِثُونَ اَلْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیهٰا خٰالِدُونَ فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَنْتَ وَ اَللَّهِ أَمِیرُهُمْ – أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ تَمِیرُهُمْ مِنْ عُلُومِهِمْ فَیَمْتَارُونَ وَ أَنْتَ وَ اَللَّهِ دَلِیلُهُمُ وَ بِکَ یَهْتَدُونَ ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لِفَاطِمَهَ اِذْهَبِی إِلَى عَمِّهِ حَمْزَهَ فَبَشِّرِیهِ بِهِ فَقَالَتْ وَ إِذَا خَرَجْتُ أَنَا فَمَنْ یُرَوِّیِهِ قَالَ أَنَا أُرَوِّیهِ فَقَالَتْ فَاطِمَهُ أَنْتَ تُرَوِّیهِ قَالَ نَعَمْ فَوَضَعَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لِسَانَهُ فِی فِیهِ – فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اِثْنَتٰا عَشْرَهَ عَیْناً قَالَ فَسُمِّیَ ذَلِکَ اَلْیَوْمُ یَوْمَ اَلتَّرْوِیَهِ فَلَمَّا أَنْ رَجَعَتْ فَاطِمَهُ بِنْتُ أَسَدٍ رَأَتْ نُوراً قَدِ اِرْتَفَعَ مِنْ عَلِیٍِّّ إِلَى أَعْنَانِ اَلسَّمَاءِ قَالَ ثُمَّ شَدَّتْهُ وَ قَمَّطَتْهُ بِقِمَاطٍ فَبَتَرَ اَلْقِمَاطَ قَالَ فَأَخَذَتْ فَاطِمَهُ قِمَاطاً جَیِّداً فَشَدَّتْهُ بِهِ فَبَتَرَ اَلْقِمَاطَ ثُمَّ جَعَلَتْهُ فِی قِمَاطَیْنِ فَبَتَرَهُمَا فَجَعَلَتْهُ ثَلاَثَهً فَبَتَرَهَا فَجَعَلَتْهُ أَرْبَعَهَ أَقْمِطَهٍ مِنْ رَقِّ مِصْرَ لِصَلاَبَتِهِ فَبَتَرَهَا فَجَعَلَتْهُ خَمْسَهَ أَقْمِطَهِ دِیبَاجٍ لِصَلاَبَتِهِ فَبَتَرَهَا کُلَّهَا فَجَعَلَتْهُ سِتَّهً مِنْ دِیبَاجٍ وَ وَاحِداً مِنَ اَلْأَدَمِ فَتَمَطَّى فِیهَا فَقَطَعَهَا کُلَّهَا بِإِذْنِ اَللَّهِ ثُمَّ قَالَ بَعْدَ ذَلِکَ یَا أُمَّهْ – لاَ تَشُدِّی یَدَیَّ فَإِنِّی أَحْتَاجُ أَنْ أُبَصْبِصَ لِرَبِّی بِإِصْبَعَیَّ قَالَ فَقَالَ أَبُو طَالِبٍ عِنْدَ ذَلِکَ إِنَّهُ سَیَکُونُ لَهُ شَأْنٌ وَ نَبَأٌ قَالَ فَلَمَّا کَانَ مِنْ غَدٍ دَخَلَ رَسُولُ اَللَّهِ عَلَى فَاطِمَهَ فَلَمَّا بَصُرَ عَلِیٌّ بِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ سَلَّمَ عَلَیْهِ وَ ضَحِکَ فِی وَجْهِهِ وَ أَشَارَ إِلَیْهِ أَنْ خُذْنِی إِلَیْکَ وَ اِسْقِنِی بِمَا سَقَیْتَنِی بِالْأَمْسِ قَالَ فَأَخَذَهُ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَقَالَتْ فَاطِمَهُ عَرَفَهُ وَ رَبِّ اَلْکَعْبَهِ قَالَ فَلِکَلاَمِ فَاطِمَهَ سُمِّیَ ذَلِکَ اَلْیَوْمُ یَوْمَ عَرَفَهَ یَعْنِی أَنَّ أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ عَرَفَ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَلَمَّا کَانَ اَلْیَوْمُ اَلثَّالِثُ وَ کَانَ اَلْعَاشِرَ مِنْ ذِی اَلْحِجَّهِ أَذَّنَ أَبُو طَالِبٍ فِی اَلنَّاسِ أَذَاناً جَامِعاً وَ قَالَ هَلُمُّوا إِلَى وَلِیمَهِ اِبْنِی عَلِیٍِّّ قَالَ وَ نَحَرَ ثَلاَثَمِائَهٍ مِنَ اَلْإِبِلِ وَ أَلْفَ رَأْسٍ مِنَ اَلْبَقَرِ وَ اَلْغَنَمِ وَ اِتَّخَذَ وَلِیمَهً عَظِیمَهً وَ قَالَ مَعَاشِرَ اَلنَّاسِ أَلاَ مَنْ أَرَادَ مِنْ طَعَامِ عَلِیٍّ وَلَدِی فَهَلُمُّوا وَ طُوفُوا بِالْبَیْتِ سَبْعاً سَبْعاً وَ اُدْخُلُوا وَ سَلِّمُوا عَلَى وَلَدِی عَلِیٍّ فَإِنَّ اَللَّهَ شَرَّفَهُ وَ لِفِعْلِ أَبِی طَالِبٍ شُرِّفَ یَوْمُ اَلنَّحْرِ .)