به «رفتارهای حکومتی حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه» رسیدیم.

آخرین جمله‌ی شبِ گذشته‌ی ما این بود که حضرت فرمودند: قبل از هر توصیه‌ای به شما خودِ من عامل بدان توصیه بودم.

مردم سختی‌ها را تحمل می‌کنند به شرطی که ببینند حاکمان، مسئولان، وزراء و وکلاء با آن‌ها همراه هستند نه کسی از مسئولین که هزار میلیارد سرمایه دارد، وقتی یک نفر به او می‌گوید: آقا! اینجا مشکلی وجود دارد، او (مسئول) می‌گوید: خودت یک کاری کن… به ریش مردم بخندند… خُب معلوم است که مردم جبهه می‌گیرند و اعتماد خود را از دست می‌دهند و پشت سر شما حرف می‌زنند، ولی اگر شما را در سختی‌ها شریک ببینند… مردمی که جوان‌ها خود را داده‌اند… از نان گذشتن کاری ندارد، به شرطی که مسئولان صادقانه سخن بگویند و مردم ببینند که در شرایطِ سختِ اقتصادی، ظاهرِ هیئت دولت، قوه قضاییه و جاهای دیگر به سختی افتاده است، نه اینکه آن‌ها مشکلی نداشته باشند، بودجه‌های تشریفاتی بیشتر می‌شود که کمتر نمی‌شود و فقط به مردم فشار وارد می‌شود. مردم از تبعیض ناراحت هستند نه از سختی؛ مردمی که جوان داده‌اند و آن جوان شهید شده است حاضر هستند که سختی‌ها را تحمّل کنند، اما به شرطی که مسئولین صادقانه سخن بگویند.

حضرت فرمودند: ای مردم، به خدا سوگند! من شما را به هیچ طاعتی ترغیب نمی‌کنم، مگر این که خودم پیش از شما به آن عمل می‌نمایم و شما را از هیچ معصیتی بازنمی‌دارم مگر اینکه خودم پیش از شما از آن دوری می‌جویم.