تمام فرق و مذاهب اسلامی، بر این اعتقاد از دیگران خود را جدا کرده اند که آن ها قرائت حقیقی اسلام را دارا هستند و آن ها کسانی هستند که به هدایت واقعی و کمال مطلوب رسیده اند، اما در واقع، تنها یک مذهب است که می تواند اسلام ناب محمدی باشد که در منابع برادران اهل سنت، تنها مذهب شیعه اثناعشری ست که می تواند مصداق آن مذهب حقه باشد.
برای مشاهده و دریافت این یادداشت به صورت فایل PDF اینجا کلیک نمایید.
بسم الله الرحمن الرحیم
«الإسلام، فی مصادر إخواننا أهل السنّه»
کلّ مَن یعتقد بالإسلام، یزعم أنّه علی الهدایه الحقیقیّه وهو الذی قال الله فی حقّه: (فبشّر عبادی* الذین یستمعون القول فیتّبعون أحسنه أؤلئک الذین هَداهُمُ الله و أؤلئک هم أُولُوا الألبابِ[۱]) و یَظُنّ أنّه فی الملّه الواحده التی قال رسول الله (صلی الله علیه و آله) فی حقّهم: (تفترق أمّتی على ثلاث و سبعین ملّه کلّهم فی النّار إلّا ملّه واحده [۲]) و لکن فی الحقیقه مَن هؤلاء؟
نرجعُ إلی کلام رسول الله (صلی الله علیه و آله) فی صحیح مسلم: (و مَن مات و لیس فی عنقه بیعه، مات میته جاهلیه[۳]) أو فیما حکی عنه (صلی الله علیه و آله) أحمد بن حنبل: (من مات بغیر إمام مات میته جاهلیه[۴]) فأیّ ملّه مِن ثلاث و سبعین ملّه، تحکم بمتابعه إمامٍ حیٍّ فی کلّ زمانٍ ؟
الجواب فی کلام رسول الله (صلی الله علیه و آله) فی صحیح مسلم: عن جابر بن سمره قال دخلتُ مع أبی على النبی (صلی الله علیه و سلم) فسمعته یقول (إنّ هذا الأمر لا ینقضی حتّی یمضی فیهم اثنا عشر خلیفه). قال ثمّ تکلّم بکلام خفی علیّ –قال- فقلت لأبی ما قال؟ قال: (کلّهم مِن قریش[۵])؛ أو فی ینابیع الموده لذوى القربی: (کلّهم من بنی هاشم [۶]) و أین أبحث عنهم؟
یحکی ابن حجر العسقلانی عن ابن جوزی: (قد اطلتُ البحث عنه و تطلّبتُ مظانّه و سألتُ عنه، فما رأیتُ أحدا وقع على المقصود به[۷]) ولکن لا بأس، مِن جرّاء أنّ شوکانی یقول: (أشار النبی إلى علی : و الذی نفسی بیده إنّ هذا و شیعته لَهُمُ الفائزونَ یوم القیامه[۸])
هل فی غیر علی بن أبی طالب و أولاده، یمکن أن یُبحث عن إثنی عشر خلیفه؟
هل غیرهم یدّعی وجود إمام فی کل زمان؟
و فی الحقیقه، أیُّ ملّه هی الملّه الواحده؟
الذین یقتدون بأئمّه یهدون إلی الحقّ و هُمُ الفائزون أم الذین یموتون میته جاهلیه؟
[۱] سوره زمر_۱۷ و ۱۸
[۲] الترمذی، سنن الترمذی، ج۴، ص ۱۳۵، ح۲۷۷۹٫
[۳] مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۳، ص۱۴۸، ح ۱۸۵۱
[۴] احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۴، ص ۹۶٫
[۵] مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۶، ص۳، ح۴۵۹۸، کتاب الأماره، باب الناس تبع لقریش و الخلافه فی قریش.
[۶] القندوزی الشافعی،ینابیع الموده لذوی القربی، ج۳، ص ۲۹۰٫
[۷] ابن حجر عسقلانی، فتح الباری،ج۱۳، ص۱۸۱.
[۸] شوکانی، فتح القدیر، ج۵، ص ۶۴۰٫
پاسخ دهید