«ابن قیّم جوزی» شاگرد طراز اول ابن تیمیه در «کتاب الرّوح»  می نویسد:

با توجه به سیاق آیه «وَ ما أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِی الْقُبُور»  مقصود این است که کافری که قبلش مُرده است را نمی توانی شنوا سازی که بوسیله آن نفعی حاصل آن کافر شود، همچون اهل قبور که با شنیدن صدایت سودی نخواهند برد؛ و مقصود خدا در این آیه این نیست که مردگان چیزی نمی شنوند و چگونه چنین برداشتی صحیح باشد، [زمانی که] رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم خبر داده است که مردگان صدای کفش تشییع کنندگان را می شنوند!!؟