«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏»

الحَمدُللهِ رَبِّ العَالَمِین وَ صَلَّی الله عَلَی سَیّدِنا وَ نَبیّنَا مُحَمَّدٍ وَ أهلِ بَیتِهِ الطّاهِرین

شب قدر شبِ طلایی سال و شب سرنوشت‌سازِ ما انسان‌هاست، شب قدر «خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ»[۱]، هزار ماه حدودِ هشتاد و دو یا هشتاد و سه سال می‌شود، به این معنا که یک شب می‌تواند جبرانِ یک عمر از زندگیِ ما انسان‌ها را داشته باشد. شب قدر شبِ بیدار شدن است نه بیدار ماندن، بعضی‌ها شب قدر بیدار هستند اما بیدار نشده‌اند، ما باید بیدار بشویم. شب قدر شبِ «احیاء» است، «احیاء» یعنی «زنده شدن»، انسان باید زنده بشود. انسان چگونه زنده می‌شود؟ «قَدْ أَحْیَا عَقْلَهُ وَ أَمَاتَ نَفْسَهُ»[۲] یعنی انسان باید عقلِ خود را احیاء کند، چگونه؟ «وَ أَمَاتَ نَفْسَهُ» با کشتنِ هوا و هوسِ خود.

یکی از عرفا استفاده‌ی خیلی زیبایی از داستانِ گاو بنی‌اسرائیل سوره بقره داشت، بنی‌اسرائیل کسی را کشتند و بعد قاتل شناسایی نشد و اختلاف افتاد و به جانِ یکدیگر افتادند و مشکلات ایجاد شد، خدای متعال دستور داد که باید یک گاوی را سر بِبُرید، گاوی سر بریده شد، «اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا»[۳]، دستور آمد قسمتی از این گاو را به این مُرده بزنید، مُرده زنده شد و قاتلِ خود را معرّفی کرد و تمام مشکلات حل شد. این عارفِ بزرگوار این استفاده را کردند که اگر کسی گاوِ هوای نفسِ خود را بکشد و به جانِ خود بزند زنده می‌شود و قاتلِ خود را معرّفی می‌کند و می‌گوید که چه چیزی باعث شده است که انسان سقوط کرده است، چه چیزی باعث شده است که انسان دچارِ انحراف شده است و این زندگانی «خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ» جبرانِ یک عمر زندگی و یک جبرانِ هشتاد سال زندگی است.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

[۱] سوره مبارکه قدر، آیه ۳

[۲] نهج البلاغه، خطبه ۲۲۰

[۳] سوره مبارکه بقره، آیه ۷۳ (فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا ۚ کَذَٰلِکَ یُحْیِی اللَّهُ الْمَوْتَىٰ وَیُرِیکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ)