صراحتاً خلیفه‌ی شماره‌ی دوم تصریح کرد که اگر سالم مولی ابی حذیفه بود، بعد از خود حکومت را به او واگذار می‌کردم، ابو عبیده‌ی گورکن اگر بود، به او واگذار می‌کردم. یعنی ما بالاخره یک روزی با یک عدّه‌ای قرار داشتیم، یک یوم صحیفه‌ای بود، یک قراری داشتیم. منافع مشترک اقتضا کرد که این‌ها به خاطر دشمن مشترک برای این‌که بتوانند جلوی پیامبر توازن قدرت به وجود بیاورند، با هم بستند.