«سخاوی» از شاگردان برجسته «ابن حجر عسقلانی» ضمن اعتراض به عدم رعایت اصول علمی، تعصب ورزی و اغراض شخصی هنگام ثبت شرح حال علما، در کتاب مهم استاد خود «الدرر الکامنه» می نویسد:

استاد ما بر حسب عادت خود در اهمال رجال حنفی مذهب، از «عنافقی» که جایگاه علمی بالایی داشت، در این کتاب نامی نبرده است و با عیب جویی و طعن زدن بر علمای مذهب حنفیه همچون «جمال الدین نیشابوری»، وی را به تشیع متهم نموده است.