آن چیزی که باعث شد، قاعدتاً باید تشیّع در بقیّه‌ی مسلمین هضم می‌شد. امام آن‌ها بین بقیّه بود و هیچ زمینه‌ی بروزی نبود، تا دوباره امام سجاد، بنی هاشم هم مثل بقیّه این‌طور نماز می‌خواندند هیچ تفاوتی نبود. صدا را خفه می‌کردند و هیچ زمینه‌ی بروزی نبود. یک چیزی بود که ناموس عقاید شیعه بود و آن هم جریان فاطمیّه بود. منظور من از فاطمیّه «عملیّه» فاطمه‌ی زهرا (سلام الله علیها) بود یعنی اقدام مقابله‌ی او با سقیفه. می‌گفتند نه مثل این‌که یک تفاوتی وجود داشت.