آیه‌ای که محضرِ بینندگان عزیز تقدیم می‌کنم و در محضرِ این آیه‌ی کریمه هستیم سی و ششمین آیه سوره مبارکه نساء است: «وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَلَا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئًا»[۱] خدای متعال را بپرستید، و ظاهراً از پایانِ آیه این برمی‌آید که یعنی توحید عملی داشته باشید و برای خدا کار کنید، ریا نکنید، شرک نورزید، چشمِ شما به درگاه حضرت حق باشد. بلافاصله بعد از این مسئله که توحید و فروعاتِ آن اصل الاصولِ همه‌ی معارف است می‌فرماید: «وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا» نسبت به پدر و مادرهای‌تان هم نیکی و احسان کنید و خاک باشید، بعد این موضوع را به «وَبِذِی الْقُرْبَى» عطف می‌کند، اقوام و نزدیکان و خواهران و برادران، «وَالْیَتَامَى» همینطور نسبت به یتیمان، «وَالْمَسَاکِینِ» فقرا، «وَالْجَارِ ذِی الْقُرْبَى وَالْجَارِ الْجُنُبِ» همسایه‌های نزدیک‌تر و همسایه‌های دورتر، «وَالصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ» همسفر و همکار و همراهتان، دوستِ صمیمی‌تان، «وَابْنِ السَّبِیلِ» در راه مانده‌ها… این‌ها امرِ خدای متعال به ماست که نسبت به این‌ها بی‌تفاوت نباشیم، «وَمَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ» اگر برده‌ای دارید باید در کنارِ آن‌ها با این برده‌ها هم احسان داشته باشید؛ جالب است که این‌ها را به احسانِ نسبت به پدر و مادر عطف کرده است، بعد می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ مَنْ کَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا» خدای متعال متکبّرِ فخرفروش را دوست ندارد؛ یعنی اینکه اگر عبادت کردید و این احسان‌ها را انجام دادید اینطور نباشد که تکبّر داشته باشید و فخرفروشی کنید. این آیه عام است، برای همه‌ی ما در همه‌ی زمان‌هاست، ولی یکی از آن کسانی که بصورتِ حیرت‌انگیز به این آیه شریفه عمل کرده است حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله و سلامه علیه است.

[۱] وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَلَا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئًا ۖ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَبِذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَالْجَارِ ذِی الْقُرْبَىٰ وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ وَابْنِ السَّبِیلِ وَمَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ مَنْ کَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا