رسول گرامی اسلام (صلوات الله علیه) برای هدایت ما خیلی زحمت کشیده است؛ یعنی گاهی اوقات انسان برود سیره‌ی رسول خدا (صلوات الله علیه) را بررسی بکند، حیرت زده می‌شود از این‌که این بزرگوار، این همه در همه‌ی ابعاد مختلف بیانات دارد، زحمات دارد، تلاش عملی و علمی دارد.

یکی از آن‌ها این بود که فرمود: اگر می‌خواهید گمراه نشوید منابع دین دو تا بیشتر نیست. یکی از آن‌ها مکتوب است که قرآن است و یکی اهل بیت من هستند که اشخاص هستند. اهل بیت با حدیث اهل بیت فرق می‌کند. حدیث اهل بیت هم خیلی اهمّیّت دارد. منتها فهم آن و تشخیص این‌که این کلام اهل بیت است یا نیست یک کار تخصّصی است، یک کار عمومی نیست. آن چیزی که به ما دستور دادند این است که درِ خانه‌ی اهل بیت برو، شخص اهل بیت. امام زمان خود. به همه‌ی مردم همه‌ی روزگاران همین دستور صادر شده است. خوب انسان به سراغ امام معصوم برود دیگر دچار ابهام نمی‌شود، سؤال می‌کند جواب می‌گیرد.

ممکن است ما دور دست زندگی می‌کنیم، آن وقت همان امام بزرگوار ما را به شخص دیگری واگذار بکند. مثل حضرت علیّ بن موسی الرّضا (صلوات الله علیه) که فرمودند: از یونس بن عبد الرّحمن مثلاً بگیرید یا العمری و پسر او ثقه‌ی ما هستند، به سراغ آن‌ها بروید. افراد زیادی هستند که اهل بیت معرّفی کردند، به سراغ شخص فرستادند. چون عموم مردم که تخصّص ندارند، نمی‌توانند به متن راه پیدا بکنند آیا این واقعاً کلام معصوم است؟ غرض همین است؟ در مقام بیان حکم شرعی است؟ توصیه‌ی اخلاقی است؟ مستحب است؟ واجب است؟ این‌ها را هر کسی تشخیص نمی‌دهد.

 و اتّفاقاً آن کسانی که می‌خواهند شبهه افکنی بکنند، کلید همه‌ی شبهات نقلی این‌جا است که یک روایتی را بدون توجّه به روایات معارض و مخالف آن در جامعه مطرح می‌کنند.