حجت الاسلام کاشانی روز چهارشنبه مورخ ۱۰ مرداد ۱۴۰۳ در اجتماع میدان فلسطین تهران به مناسبت شهادت شهید هنیه حضور پیدا کردند و به سخنرانی پرداختند که مشروح این جلسه تقدیم میشود.
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم»
«أُفَوِّضُ أَمْری إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ».[۱]
«رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْری * وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی».[۲]
«اللَّهُمَّ وَ أَنْطِقْنِی بِالْهُدَى وَ أَلْهِمْنِی التَّقْوَى».[۳]
هدیه به پیشگاه پیغمبر ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله و سلّم و اهل بیت مکرّم ایشان، علی الخصوص سیّدالسّاجدین و قرّه عین الناظرین حضرت زین العابدین صلوات الله علیه صلواتی هدیه بفرمایید.
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم
عرض ادب و ارادت و خاکساری و عرض تسلیت به محضر باعظمتِ حضرت بقیه الله اعظم روحی و ارواحُ مَن سِواهُ فِداه و عجّل الله تعالی فرجه الشریف صلوات دیگری محبّت بفرمایید.
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم
این گردهمایی امروز ما، ما را به یاد خیلی از موضوعات قدیم جهان اسلام می‌اندازد.
سربازی که… ممکن است ما در کشور خودمان تفاوت و تنوع سلیقه‌ی زیادی داریم، همه زیر پرچم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هستیم، جهان اسلام هم گروه‌های مختلف، احزاب مختلف، اقوام مختلف، مذاهب مختلف، با یکدیگر زندگی می‌کنند.
در بین این‌ها، خدای متعال به بعضی روزی کرده است که برای دفاع از ناموس اسلام پیش‌قراول شوند.
این شهیدی که… جگر ما از این موضوع سوخت که در میهمانی ما بود، گرچه حتماً عزیزانی که باید وظایفشان را انجام می‌دادند، وظایف خود را انجام داده‌اند، ما در حفاظت از ایشان قدری ناکام شدیم، او کسی بود که برای دفاع از آرمان یک مذهب خاص کشته نشد، قدس برای فلان مذهب و فلان قوم و فلان کشور و فلان سلیقه نیست، قدس یادگار معراج رسول خداست، یادگار عبادت‌های اولیه‌ی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و امیرالمؤمنین صلوات الله علیه و صدیقه طاهره سلام الله علیها است.
امروز که روز شهادت سیّدالسّاجدین هست، حضرت در کاخ یزید، وقتی می‌خواهد امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را معرّفی کند، فرمود: «أَنَا اِبْنُ مَنْ ضَرَبَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اَللَّهِ بِسَیْفَیْنِ وَ طَعَنَ بِرُمْحَیْنِ»[۴] من پسرِ آن کسی هستم که با دو دست شمشیر زد و با دو دست نیزه انداخت، «وَ هَاجَرَ اَلْهِجْرَتَیْنِ وَ بَایَعَ اَلْبَیْعَتَیْنِ وَ صَلَّی عَلَی قِبْلَتَیْن».
حضرت سجّاد علیه السلام به این موضوع افتخار کرد که پدرم امیرالمؤمنین صلوات الله علیه به دو قبله نماز خوانده است.
قدس متعلق به اهل توحید است، قدس میعاد عاشقان است، موقف اول معراج پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است.
اینکه پیش‌قراول بعضی از مذاهب… خدا به اسماعیل هنیه توفیق می‌دهد که از ناموس اسلام دفاع کند، درس عبرتی برای همه‌ی مسلمانان است. کسی که ما یادمان نمی‌رود بخاطر زندگی در قطر، دشمنان خدا و دشمنان شقی روزگار ما، او را تمسخر می‌کردند، مردی که چند نفر از بستگان او شهید شدند.
او امروز پیش‌قراولِ شهدای راه دفاع از ناموس اسلام است.
اولین قدمی که ممکن است به این توجّه ما ضربه بزند، این است که ما را به تفاوت‌هایمان برگردانند.
ما هرچه با هم تفاوت داشته باشیم، امروز «دفاع از قدس» محل اختلاف نیست، و او پیش‌قراول بود و دفاع کرد.
بنده قبل از اینکه بخواهم به انتقام او تأکید کنم، برای اینکه نمی‌خواهم کار را برای آن متفکران و خبرگانی که زیر نظر نایب امام زمان ارواحنا فداه تصمیم می‌گیرند، بی‌جهت جهت‌دهی کنم، به این فکر افتادم که مطلب دیگری عرض کنم.
عزیزان! ما خیلی دوست داشتیم که دست و قلم و قدم و تن ما در جنگ با اسرائیل حاضر باشد…
اول یک دعا کنیم، خدایا! نابودی اسرائیل را با دستان ما رقم بزن. خدایا! دست و قلم و قدم ما را در شکست اسرائیل شریک بفرما.
امام رضا سلام الله علیه به «ریّان بن شبیب» فرمود: هر وقت کربلا را به یاد آوردی، بگو «یَا لَیتَنِی کُنتُ مَعَکُم» ای کاش من با شما همراه بودم؛ و خدا اجرِ این همراهی را به تو می‌دهد.
من امروز فکر کردم، امروز به نیّت سردار رشید اسلام، بزرگ‌مردِ تهران، حاج احمد متوسلیان آمده‌ام.
بنده توفیق نداشته‌ام که در جنگ مستقیم با اسرائیل شرکت کنند، فعلاً وظیفه‌ی عمومی برای ما ایجاب نکرده است که اسلحه بدست بگیریم، گرچه دوست داریم. حال که من نتوانستم در آن جنگ شرکت کنم، و یک کسی که در راه جنگ با این دشمن بزرگ، و غده‌ی سرطانیِ مقابله با انسانیت… آن هم کسی که مهمان ما بوده و کشته شده است، اولین نکته برای حق‌شناسی و اعلام همراهی با جبهه‌ی حق‌مداران این است که باید فردا تشییع او طوری باشد که هم محضر امام زمان ارواحنا فداه شرمنده نشویم، هم محضر حضرت حق… این صداقتِ آرزوی جهاد در برابر این دشمن خدا را نشان بدهیم.
ما تا فردا صبح چند ساعت فرصت داریم، نیّت کنیم، ای کاش ما بودیم… بدون اینکه بخواهم تشبیه کنم… ای کاش در کوفه بودیم و مردم را برای دفاع از سیّدالشّهداء صلوات الله علیه آماده می‌کردیم.
این یک صحنه‌ی کوچکی به تأسی از آن روز بزرگ است.
ما چند ساعتی فرصت داریم که مردم را برای قدرشناسی از آن پیش‌قراولانی که بچه‌هایشان به خاک و خون تپیدند و کشته شدند، ده‌ها هزار بچه ذبح شدند، فرزندانِ مادران فراوانی را مقابلِ چشم‌شان را کشتند و خود این مادرها فرزندانشان را دفن کردند… ما چند ساعت فرصت داریم که اگر دنیا ما را نگاه کرد، نعوذبالله نگوید عزاداران سیّدالشّهداء صلوات الله علیه نسبت به ناموس اسلام، قدس شریف، و آن مجاهدانی که خودشان را فدا کردند، بی‌اعتناست.
ان شاء الله خدای متعال به ما توفیق بدهد که تا فردا صبح همه‌ی وجودمان زبان و کلام شود برای دعوت مردم به این فریضه.
حال یک خاطره از امام باقر علیه السلام عرض می‌کنم.
من یک مثالِ بسیار کوچکِ حقیر را انتخاب کردم که بعد شما (به قول طلبه‌ها) اضراب کنید، قابل قیاس نیست. من مثال را بسیار پایین انتخاب کردم که بدانیم أقل وظیفه چیست.
امام باقر صلوات الله علیه در تشییع جنازه‌ی یک برادر مسلمان غیرشیعه شرکت کرد، خانمی از بستگان آن متوفی خیلی جزع و فزع می‌کرد و ضجّه می‌زد و حرف نامربوط می‌زد و ابراز نارضایتی به محضر حضرت حق می‌کرد. این کار اشتباه است.
یک آخوندی از آخوندهای بنی امیّه بود، گفت: این زن را ساکت کنید، وگرنه من این تشییع را ترک می‌کنم.
یعنی اختلافی پیدا شد، رفتند و به آن خانم تذکّر دادند، او همچنان جیغ می‌زد.
آن آخوند بنی امیّه میدان را رها کرد و رفت.
کسی که همراه امام باقر علیه السلام بود گفت: برای ما بد است، شما امام باقر علیه السلام هستید، این خانم هم به خدا جسارت می‌کند، بیا تا ما هم برویم.
ان شاء الله فدای اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین شوم که دینشان اینقدر جامع و لطیف است. امام باقر علیه السلام فرمود: این مسلمان یک حق مسلّمی به گردن ما دارد که آن هم تشییع پیکر اوست، و این خانم که اشتباه می‌کند، اشتباه او به این حق مسلّم آسیب نمی‌رساند.
امام باقر علیه السلام تشییع را ادامه داد.
چند قدم که رفتند، یک نفر از اقوام متوفی آمد و عرض کرد: خیلی از شما ممنونم، شما تشریف ببرید.
امام باقر علیه السلام فرمود: من برای تو نیامده‌ام که الآن تو اعلام رضایت کنی، این شخص مسلمان یک حق مسلمانی به گردن من دارد، من کار واجبی ندارم و در تشییع او شرکت می‌کنم.
اگر ما شیعه‌ی امام باقر سلام الله علیه هستیم، حضرت برای صرفاً یک شهادتین‌گو اینقدر حق قائل است.
ما فردا با تشییع یک مردی طرف هستیم که می‌گویند شصت نفر از نزدیکان او کشته شده‌اند، چند ده سال آوارگی کشیده است.
آوارگی کشیده است که پرچم کجا را بلند کند؟ پرچم قدس را!
پرچم قدس پرچمِ اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین است، پرچمِ امام زمان ارواحنا فداه است.
یک نفر پیدا شده است که غیرت به خرج داده است، از همه‌ی آرمان ما دفاع کرده است، لبّ لبابِ آرمان ماست. آن‌هایی که دل در گروی حاج احمد متوسلیان دارند، من پیشنهاد می‌کنم که یک خیزش راه بیندازیم، همه از طرف آن کسی که می‌گفت من دلم می‌خواهد در مبارزه با اشقی الأشقیای جهان معاصر کشته شوم، و با نامردی آن‌ها به اسارت رفت.
امشب تا صبح به نیّت حاج احمد متوسلیان مردم را دعوت کنیم، و ان شاء الله فردا یک لشکر از حاج احمد متوسلیان «اسماعیل هنیه» را بدرقه کند.
یک جمله‌ی پایانی هم عرض می‌کنم.
خدایا! انتقام خون حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی مهندس و شهید زاهدی و سیّد رضی و شهید عظیم الشّأن دیشبِ لبنان را با آغاز انتقام از شهید قدس، رهبر بزرگ فلسطین، اسماعیل هنیه، در روزگار ما و بزودی مقدّر بفرما.
خدایا! هر کسی که دوست دارد، از جمله این جمع حاضر، ما را در این انتقام شریک بفرما.
خدایا! دست ما، قلم ما، قدم ما، سرمایه‌ی ما، ثروت ما، زن و بچه‌ی ما، کس و کار ما را در راه دفاع از آرمان‌های امام زمان ارواحنا فداه، که قطعاً یکی از آن‌ها آرمان قدس است، خرج و مصرف بفرما.
خدایا! قبل از اینکه آن‌ها فکر کنند، زودتر از آن زمانی که از آن می‌ترسند، اسرائیل را نابود بفرما.
خدایا! مردم جهان اسلام را زیر پرچم نایب امام زمان ارواحنا فداه در پیروزی بر اسرائیل یاری بفرما.
به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم.
[۱]– سوره مبارکه غافر، آیه ۴۴٫
[۲]– سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸٫
[۳]– الصّحیفه السّجّادیّه، ص ۹۸٫
[۴] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۴۵، صفحه ۱۳۷ (وَ قَالَ صَاحِبُ اَلْمَنَاقِبِ وَ غَیْرُهُ رُوِیَ: أَنَّ یَزِیدَ لَعَنَهُ اَللَّهُ أَمَرَ بِمِنْبَرٍ وَ خَطِیبٍ لِیُخْبِرَ اَلنَّاسَ بِمَسَاوِی اَلْحُسَیْنِ وَ عَلِیٍّ عَلَیْهِمَا السَّلاَمُ وَ مَا فَعَلاَ فَصَعِدَ اَلْخَطِیبُ اَلْمِنْبَرَ فَحَمِدَ اَللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَیْهِ ثُمَّ أَکْثَرَ اَلْوَقِیعَهَ فِی عَلِیٍّ وَ اَلْحُسَیْنِ وَ أَطْنَبَ فِی تَقْرِیظِ مُعَاوِیَهَ وَ یَزِیدَ لَعَنَهُمَا اَللَّهُ فَذَکَرَهُمَا بِکُلِّ جَمِیلٍ قَالَ فَصَاحَ بِهِ عَلِیُّ بْنُ اَلْحُسَیْنِ وَیْلَکَ أَیُّهَا اَلْخَاطِبُ اِشْتَرَیْتَ مَرْضَاهَ اَلْمَخْلُوقِ بِسَخَطِ اَلْخَالِقِ فَتَبَّوأْ مَقْعَدَکَ مِنَ اَلنَّارِ ثُمَّ قَالَ عَلِیُّ بْنُ اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِمَا السَّلاَمُ یَا یَزِیدُ اِئْذَنْ لِی حَتَّى أَصْعَدَ هَذِهِ اَلْأَعْوَادَ فَأَتَکَلَّمَ بِکَلِمَاتٍ لِلَّهِ فِیهِنَّ رِضاً وَ لِهَؤُلاَءِ اَلْجُلَسَاءِ فِیهِنَّ أَجْرٌ وَ ثَوَابٌ قَالَ فَأَبَى یَزِیدُ عَلَیْهِ ذَلِکَ فَقَالَ اَلنَّاسُ یَا أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ اِئْذَنْ لَهُ فَلْیَصْعَدِ اَلْمِنْبَرَ فَلَعَلَّنَا نَسْمَعُ مِنْهُ شَیْئاً فَقَالَ إِنَّهُ إِنْ صَعِدَ لَمْ یَنْزِلْ إِلاَّ بِفَضِیحَتِی وَ بِفَضِیحَهِ آلِ أَبِی سُفْیَانَ فَقِیلَ لَهُ یَا أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ وَ مَا قَدْرُ مَا یُحْسِنُ هَذَا فَقَالَ إِنَّهُ مِنْ أَهْلِ بَیْتٍ قَدْ زُقُّوا اَلْعِلْمَ زَقّاً قَالَ فَلَمْ یَزَالُوا بِهِ حَتَّى أَذِنَ لَهُ فَصَعِدَ اَلْمِنْبَرَ فَحَمِدَ اَللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَیْهِ ثُمَّ خَطَبَ خُطْبَهً أَبْکَى مِنْهَا اَلْعُیُونَ وَ أَوْجَلَ مِنْهَا اَلْقُلُوبَ ثُمَّ قَالَ أَیُّهَا اَلنَّاسُ أُعْطِینَا سِتّاً وَ فُضِّلْنَا بِسَبْعٍ أُعْطِینَا اَلْعِلْمَ وَ اَلْحِلْمَ وَ اَلسَّمَاحَهَ وَ اَلْفَصَاحَهَ وَ اَلشَّجَاعَهَ وَ اَلْمَحَبَّهَ فِی قُلُوبِ اَلْمُؤْمِنِینَ وَ فُضِّلْنَا بِأَنَّ مِنَّا اَلنَّبِیَّ اَلْمُخْتَارَ مُحَمَّداً وَ مِنَّا اَلصِّدِّیقُ وَ مِنَّا اَلطَّیَّارُ وَ مِنَّا أَسَدُ اَللَّهِ وَ أَسَدُ رَسُولِهِ وَ مِنَّا سِبْطَا هَذِهِ اَلْأُمَّهِ مَنْ عَرَفَنِی فَقَدْ عَرَفَنِی وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْنِی أَنْبَأْتُهُ بِحَسَبِی وَ نَسَبِی أَیُّهَا اَلنَّاسُ أَنَا اِبْنُ مَکَّهَ وَ مِنًى أَنَا اِبْنُ زَمْزَمَ وَ اَلصَّفَا أَنَا اِبْنُ مَنْ حَمَلَ اَلرُّکْنَ بِأَطْرَافِ اَلرِّدَا أَنَا اِبْنُ خَیْرِ مَنِ اِئْتَزَرَ وَ اِرْتَدَى أَنَا اِبْنُ خَیْرِ مَنِ اِنْتَعَلَ وَ اِحْتَفَى أَنَا اِبْنُ خَیْرِ مَنْ طَافَ وَ سَعَى أَنَا اِبْنُ خَیْرِ مَنْ حَجَّ وَ لَبَّى أَنَا اِبْنُ مَنْ حُمِلَ عَلَى اَلْبُرَاقِ فِی اَلْهَوَاءِ أَنَا اِبْنُ مَنْ أُسْرِیَ بِهِ مِنَ اَلْمَسْجِدِ اَلْحَرٰامِ إِلَى اَلْمَسْجِدِ اَلْأَقْصَى أَنَا اِبْنُ مَنْ بَلَغَ بِهِ جَبْرَئِیلُ إِلَى سِدْرَهِ اَلْمُنْتَهَى أَنَا اِبْنُ مَنْ دَنٰا فَتَدَلّٰى `فَکٰانَ قٰابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنىٰ أَنَا اِبْنُ مَنْ صَلَّى بِمَلاَئِکَهِ اَلسَّمَاءِ أَنَا اِبْنُ مَنْ أَوْحَى إِلَیْهِ اَلْجَلِیلُ مَا أَوْحَى أَنَا اِبْنُ مُحَمَّدٍ اَلْمُصْطَفَى أَنَا اِبْنُ عَلِیٍّ اَلْمُرْتَضَى أَنَا اِبْنُ مَنْ ضَرَبَ خَرَاطِیمَ اَلْخَلْقِ حَتَّى قَالُوا لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ أَنَا اِبْنُ مَنْ ضَرَبَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اَللَّهِ بِسَیْفَیْنِ وَ طَعَنَ بِرُمْحَیْنِ وَ هَاجَرَ اَلْهِجْرَتَیْنِ وَ بَایَعَ اَلْبَیْعَتَیْنِ وَ قَاتَلَ بِبَدْرٍ وَ حُنَیْنٍ وَ لَمْ یَکْفُرْ بِاللَّهِ طَرْفَهَ عَیْنٍ أَنَا اِبْنُ صَالِحِ اَلْمُؤْمِنِینَ وَ وَارِثِ اَلنَّبِیِّینَ وَ قَامِعِ اَلْمُلْحِدِینَ وَ یَعْسُوبِ اَلْمُسْلِمِینَ وَ نُورِ اَلْمُجَاهِدِینَ وَ زَیْنِ اَلْعَابِدِینَ وَ تَاجِ اَلْبَکَّائِینَ وَ أَصْبَرِ اَلصَّابِرِینَ وَ أَفْضَلِ اَلْقَائِمِینَ مِنْ آلِ یَاسِینَ رَسُولِ رَبِّ اَلْعَالَمِینَ أَنَا اِبْنُ اَلْمُؤَیَّدِ بِجَبْرَئِیلَ اَلْمَنْصُورِ بِمِیکَائِیلَ أَنَا اِبْنُ اَلْمُحَامِی عَنْ حَرَمِ اَلْمُسْلِمِینَ وَ قَاتِلِ اَلْمَارِقِینَ وَ اَلنَّاکِثِینَ وَ اَلْقَاسِطِینَ وَ اَلْمُجَاهِدِ أَعْدَاءَهُ اَلنَّاصِبِینَ وَ أَفْخَرِ مَنْ مَشَى مِنْ قُرَیْشٍ أَجْمَعِینَ وَ أَوَّلِ مَنْ أَجَابَ وَ اِسْتَجَابَ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ مِنَ اَلْمُؤْمِنِینَ وَ أَوَّلِ اَلسَّابِقِینَ وَ قَاصِمِ اَلْمُعْتَدِینَ وَ مُبِیدِ اَلْمُشْرِکِینَ وَ سَهْمٍ مِنْ مَرَامِی اَللَّهِ عَلَى اَلْمُنَافِقِینَ وَ لِسَانِ حِکْمَهِ اَلْعَابِدِینَ وَ نَاصِرِ دِینِ اَللَّهِ وَ وَلِیِّ أَمْرِ اَللَّهِ وَ بُسْتَانِ حِکْمَهِ اَللَّهِ وَ عَیْبَهِ عِلْمِهِ سَمِحٌ سَخِیٌّ بَهِیٌّ بُهْلُولٌ زَکِیٌّ أَبْطَحِیٌّ رَضِیٌّ مِقْدَامٌ هُمَامٌ صَابِرٌ صَوَّامٌ مُهَذَّبٌ قَوَّامٌ قَاطِعُ اَلْأَصْلاَبِ وَ مُفَرِّقُ اَلْأَحْزَابِ أَرْبَطُهُمْ عِنَاناً وَ أَثْبَتُهُمْ جَنَاناً وَ أَمْضَاهُمْ عَزِیمَهً وَ أَشَدُّهُمْ شَکِیمَهً أَسَدٌ بَاسِلٌ یَطْحَنُهُمْ فِی اَلْحُرُوبِ إِذَا اِزْدَلَفَتِ اَلْأَسِنَّهُ وَ قَرُبَتِ اَلْأَعِنَّهُ طَحْنَ اَلرَّحَى وَ یَذْرُوهُمْ فِیهَا ذَرْوَ اَلرِّیحِ اَلْهَشِیمَ لَیْثُ اَلْحِجَازِ وَ کَبْشُ اَلْعِرَاقِ مَکِّیٌّ مَدَنِیٌّ خَیْفِیٌّ عَقَبِیٌّ بَدْرِیٌّ أُحُدِیٌّ شَجَرِیٌّ مُهَاجِرِیٌّ مِنَ اَلْعَرَبِ سَیِّدُهَا وَ مِنَ اَلْوَغَى لَیْثُهَا وَارِثُ اَلْمَشْعَرَیْنِ وَ أَبُو اَلسِّبْطَیْنِ اَلْحَسَنِ وَ اَلْحُسَیْنِ ذَاکَ جَدِّی عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ثُمَّ قَالَ أَنَا اِبْنُ فَاطِمَهَ اَلزَّهْرَاءِ أَنَا اِبْنُ سَیِّدَهِ اَلنِّسَاءِ فَلَمْ یَزَلْ یَقُولُ أَنَا أَنَا حَتَّى ضَجَّ اَلنَّاسُ بِالْبُکَاءِ وَ اَلنَّحِیبِ وَ خَشِیَ یَزِیدُ لَعَنَهُ اَللَّهُ أَنْ یَکُونَ فِتْنَهٌ فَأَمَرَ اَلْمُؤَذِّنَ فَقَطَعَ عَلَیْهِ اَلْکَلاَمَ فَلَمَّا قَالَ اَلْمُؤَذِّنُ اَللَّهُ أَکْبَرُ اَللَّهُ أَکْبَرُ قَالَ عَلِیٌّ لاَ شَیْءَ أَکْبَرُ مِنَ اَللَّهِ فَلَمَّا قَالَ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ قَالَ عَلِیُّ بْنُ اَلْحُسَیْنِ شَهِدَ بِهَا شَعْرِی وَ بَشَرِی وَ لَحْمِی وَ دَمِی فَلَمَّا قَالَ اَلْمُؤَذِّنُ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اَللَّهِ اِلْتَفَتَ مِنْ فَوْقِ اَلْمِنْبَرِ إِلَى یَزِیدَ فَقَالَ مُحَمَّدٌ هَذَا جَدِّی أَمْ جَدُّکَ یَا یَزِیدُ فَإِنْ زَعَمْتَ أَنَّهُ جَدُّکَ فَقَدْ کَذَبْتَ وَ کَفَرْتَ وَ إِنْ زَعَمْتَ أَنَّهُ جَدِّی فَلِمَ قَتَلْتَ عِتْرَتَهُ قَالَ وَ فَرَغَ اَلْمُؤَذِّنُ مِنَ اَلْأَذَانِ وَ اَلْإِقَامَهِ وَ تَقَدَّمَ یَزِیدُ فَصَلَّى صَلاَهَ اَلظُّهْرِ قَالَ وَ رُوِیَ أَنَّهُ کَانَ فِی مَجْلِسِ یَزِیدَ هَذَا حَبْرٌ مِنْ أَحْبَارِ اَلْیَهُودِ فَقَالَ مَنْ هَذَا اَلْغُلاَمُ یَا أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ قَالَ هُوَ عَلِیُّ بْنُ اَلْحُسَیْنِ قَالَ فَمَنِ اَلْحُسَیْنُ قَالَ اِبْنُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ قَالَ فَمَنْ أُمُّهُ قَالَ أُمُّهُ فَاطِمَهُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ فَقَالَ اَلْحَبْرُ یَا سُبْحَانَ اَللَّهِ فَهَذَا اِبْنُ بِنْتِ نَبِیِّکُمْ قَتَلْتُمُوهُ فِی هَذِهِ اَلسُّرْعَهِ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُوهُ فِی ذُرِّیَّتِهِ وَ اَللَّهِ لَوْ تَرَکَ فِینَا مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ سِبْطاً مِنْ صُلْبِهِ لَظَنَنَّا أَنَّا کُنَّا نَعْبُدُهُ مِنْ دُونِ رَبِّنَا وَ أَنْتُمْ إِنَّمَا فَارَقَکُمْ نَبِیُّکُمْ بِالْأَمْسِ فَوَثَبْتُمْ عَلَى اِبْنِهِ فَقَتَلْتُمُوهُ سَوْءَهً لَکُمْ مِنْ أُمَّهٍ قَالَ فَأَمَرَ بِهِ یَزِیدُ لَعَنَهُ اَللَّهُ فَوُجِئَ فِی حَلْقِهِ ثَلاَثاً فَقَامَ اَلْحَبْرُ وَ هُوَ یَقُولُ إِنْ شِئْتُمْ فَاضْرِبُونِی وَ إِنْ شِئْتُمْ فَاقْتُلُونِی أَوْ فَذَرُونِی فَإِنِّی أَجِدُ فِی اَلتَّوْرَاهِ أَنَّ مَنْ قَتَلَ ذُرِّیَّهَ نَبِیٍّ لاَ یَزَالُ مَلْعُوناً أَبَداً مَا بَقِیَ فَإِذَا مَاتَ یُصْلِیهِ اَللَّهُ نَارَ جَهَنَّمَ .)
پاسخ دهید