«حافظ ابوطاهر سلفی» از علمای قرن ۶ هـ ق در کتاب «الطیوریّات» به نقل از «جعفر بن محمد بن نُصیر الخُلدی» ـ که ابن کثیر در کتاب «البدایه و النهایه» در وقایع سال ۳۴۸ هـ ق او را صدوق و ثقه معرفی می کند ـ  می نویسد:

«نوعی بیماری شدید پوستی داشتم و آن را به خاک قبر حسین علیه السلام کشیدم، و بعد از آن به خواب رفتم وقتی بیدار شدم هیچ اثری از آن بیماری در بدنم نبود!!»