«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏»

الحَمدُللهِ رَبِّ العَالَمِین وَ صَلَّی الله عَلَی سَیّدِنا وَ نَبیّنَا مُحَمَّدٍ وَ أهلِ بَیتِهِ الطّاهِرین

روز شهادت حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را تسلیت عرض می‌کنم.

حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه که در روایات داریم که در شب معراج به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم اعلام شد که «سَلْ مَنْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رُسُلِنا عَلَى مَا بُعِثُوا»[۱]، بالاخره انبیاء الهی علیهم السلام که به مقامِ رسالت و نبوّت نائل شده‌اند، با چه مجوّزی به رسالت نائل شده‌اند؟ به چه چیزی اذعان کرده‌اند؟ چه چیزی را پذیرفته‌اند که به رسالت و نبوّت مبعوث شده‌اند؟

حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم پرسیدند: «عَلَى مَا بُعِثُوا؟»، از طرف ذاتِ باری تعالی پاسخ آمد که «بُعِثْتُهُمْ عَلَى نُبُوَّتِکَ وَ وَلاَیَهِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ»، آن‌ها را با این مجوّز مبعوث کردم که مقرّ به نبوّتِ تو و ولایتِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه باشند، یعنی اقرارِ به نبوّتِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و ولایتِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه.

چون روز شهادت هست در وصفِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه شعری از ابن ابی الحدید معتزلی بیان می‌کنم. ابن ابی الحدید می‌فرماید:

عجبا لهدی الارض یضمر تربها    اطواد مجدک کیف لا تتزلزل

من از این آرامشِ زمین تعجّب می‌کنم که چگونه کوهِ مجد و عظمتِ تو را در دلِ خود در نجف جای داده است و متزلزل نمی‌شود.

عجبا لأملاک السماء یفوتها         نظر الوجهک کیف لا تتهیل

از فرشتگانِ آسمان تعجّب می‌کنم که چگونه رُخِ زیبای تو را ندیدند اما متلاشی نشدند.

بعد خطاب به حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه عرض می‌کند:

یا ایها النار التی شب السنا                   منها لموسی والظلام مجلل

علی جان! تو همان نورِ الهی بودی که موسی را در آن شبِ ظلمانیِ سحرای سینا هدایت کردی.

یا فلک نوح حیث کل بسیطه      بحر یمور و کل بحر جدول

علی جان! کشتیِ نجاتِ نوح تو بودی، در آن اقیانوسی که اقیانوس‌های فعلی در مقابلِ آن برکه‌ای بیشتر نبودند.

یا وارث التوراه والانجیل           و القرآن والحکم التی لا تعقل

علی جان! تو وارثِ تورات و انجیل و قرآن و تمام حکمت‌هایی هستی که به ذهنِ انسان هم خطور نمی‌کند.

لولاک ما خلق الزمان و لا دجی   غب ابتلاج الفجر لیل ألیل

علی جان! اگر تو نبودی هیچ چیزی آفریده نمی‌شد، و ما از عرصه‌ی تاریکیِ نیستی به صبح و فجرِ هستی پا نمی‌گذاشتیم.

ما الدهر إلا عبدک القن الذی‏      بنفوذ أمرک فی البریه مولع‏

علی جان! تمامِ جهان غلامِ حلقه به گوشِ توست که منتظر است دستور بدهی و اطاعت کند.

برای نکته‌ی پایانی این بیت را انتخاب کردم:

و إلیه فی یوم المعاد حسابنا        و هو الملاذ لنا غدا و المفزع

علی جان! روز معاد حساب و کتابِ همه‌ی ما با توست، تو ترازوی عدلِ الهی هستی، تو پناهِ ما هستی، تو مایه‌ی آرامشِ ما هستی.

این‌ها را یک عالِمِ اهل سنّت می‌گوید، اما ریشه در آیات و روایات دارد.

ان شاء الله که مولا حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه امروز به همه‌ی ما نگاهِ ویژه‌ای داشته باشند.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

[۱] حار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۱۸، صفحه ۲۹۳