در عرایض ناقابل بنده این جمله باور شود، چون دانش در این موضوع این‌قدر مهم نیست، باید تبدیل به باور قلبی شود که غربت دوران اهل بیت صلوات الله اجمعین نسبت به امروز ما قابل قیاس نیست. امّا اهل بیت علیهم السّلام از تلاش فروگذار نشدند، فعّالیّت کردند و سعی کردند اگر به هدف درجه ده پلّه‌ای (مرحله‌ای) نمی‌رسند، تلاش خود را کم نکنند، ولو یک پلّه (یک مرحله) منفعل نبودند.

بعد از این‌که اندکی راجع به غربت اهل بیت علیهم السّلام صحبت کردیم که در اهل بیت علیهم السّلام ناامیدی نیست، چون به حضرت ربّ الارباب وصل هستند. شیعه‌ی اهل بیت علیهم السّلام هم باید وصل به اهل بیت علیهم السّلام باشد تا آن‌ها را به حضرت حق وصل کنند. «مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِکُمْ».[۱] عرض کردیم که اهل بیت علیهم السّلام ناامید نمی‌شوند، چون به حضرت حق وصل هستند، تکلیف مدار هستند، به نتیجه نظر نمی‌کنند. نه برای نتیجه کار نمی‌کنند، هدف گذاری برای رسیدن به نتیجه است، ولی مثل شهید و مجاهدی که «إِحْدَى الْحُسْنَیَیْنِ»[۲] است، یعنی یا کشته می‌شوم و شهید می‌شوم یا پیروز می‌شوم. هیچ شهیدی برای کشته شدن به میدان نمی‌رود، این‌ که خودکشی می‌شود، می‌رود که فتح کند ولی اگر فتح نشد شهید می‌شود.

همه‌ی زندگی امام «إِحْدَى الْحُسْنَیَیْنِ» است؛ یا به اهداف خود می‌رسم و دین خدا را اعتلاء می‌دهم… البتّه خود امام دین خدا است، بلکه لُبّ دین خدا است و آن دین خدا است که باقی دین خدا را می‌خواهد احیاء کند، برای همین هم اصلِ دین است، لبّ دین است. «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا دِینَ اللَّهِ الْقَوِیمَ»[۳] آن دین پابرجای خدا خود امیر المؤمنین است. منتها از کَرم ارباب است که خود را فدای باقی می‌کند. امام همه‌ی تلاش خود را دارد که دین خدا… غیرتی که ما نسبت به اهل بیت إن‌شاء‌الله داریم با غیرت امیر المؤمنین نسبت به کلام خدا قابل قیاس نیست. نمی‌خواهد کلام خدا روی زمین بیفتد، همان‌طور که نمی‌خواهد بدن پیغمبر در جنگ‌ها آسیب ببیند، همان غیرت را نسبت به کلام خدا دارد.

[۱]ـ من لا یحضره الفقیه، ج ‏۲، ص ۶۱۵٫

[۲]ـ سوره‌ی توبه، آیه ۵۲٫

[۳]ـ المزار الکبیر (لابن المشهدی)، ص ۲۶۴٫