این مسیر ادامه پیدا کرد و برای دوران خود پیغمبر است. کمی که گذشت دوران بنی امیّه شد، هنوز امام حسین قیام نکرده بود، سال ۴۳ هجری است. معاویه حاکم جهان اسلام شده است. پیغمبر اکرم، معاویه را چند بار به زمین زد مثلاً «لَا أَشْبَعَ‏ اللَّهُ‏ بَطْنَهُ‏»[۱] آقایان هم نقل کردند، خدا شکم او را سیر نکند «إِذَا رَأَیْتُمْ مُعَاوِیَهَ عَلَى‏ مِنْبَرِی‏ فَاقْتُلُوهُ» اگر روی منبر من نشست شکم او را بدرید. این روایت صحیحه نزد اهل سنّت است، نه این‌که نزد اهل شیعه است. «هَلَاکُ‏ أُمَّتِی‏ عَلَى‏ یَدَیْ»[۲] هلاکت امّت من به دست‏ «غِلْمَهٍ‏» یک جوانک‌های بی‌ادبی «مِنْ‏ قُرَیْشٍ» از جوانان قریش، از بنی امیّه است.

پی نوشت ها

[۱]– همان، ج ‏۳۳، ص ۲۰۹٫

[۲]– عمده عیون صحاح الأخبار فی مناقب إمام الأبرار، ص ۴۵۶٫