بعضی از جوان‌های حزب اللّهی مدینه تاریخ ثبت کرده است -آن کسانی که به دنبال آن هستند- یکی از آن‌جاهایی که ثبت کرده است ذیل آیه ۳۳، سوره ی احزاب در تفسیر مهم محرر الوجیز است که وهابی‌ها قبول دارند، خیلی از جاهای دیگر هم آمده است. این‌ها می‌رفتند پشت در خانه‌ی عایشه، پشت پنجره در می‌زدند. می‌گفت: بله می‌گفتند: «وَ قَرْنَ فی بُیُوتِکُنَّ» بعد از این واقعه. صدای گریه‌ی او بلند می‌شد، صدای جیغ او بلند می‌شود و شروع به گریه کردن می‌کرد. «بَکَت» می‌گفت: هر وقت «فَلَمَّا سَمِعَت وَ قَرْنَ فی بُیُوتِکُنَّ» تا می‌شنید می‌گویند: «وَ قَرْنَ فی بُیُوتِکُنَّ»، می دانید «وَ قَرْنَ فی بُیُوتِکُنَّ» یعنی چه؟ یعنی باید در خانه‌ی خود می‌ماندی. ۲۵ هزار نفر آدم کشته شد. اوّلین جنگ مسلمان با مسلمان در اسلام است. این به شدّت شروع به گریه کردن می‌کرد. «حَتَّى تَبُّلَ خِمَارَها» تا مقنعه‌ی او خیس می‌شد. صدای گریه که بند می‌آمد، یکی دیگر می‌رفت می‌گفت: «وَ قَرْنَ فی بُیُوتِکُنَّ» دوباره صدای او بلند می‌شد. این از آن چیزهایی است که هم شیعه نقل کرده است و هم سنی. یعنی این آدمی که این‌طور مفتضح شد، دیگر نمی‌تواند مردم را جمع بکند، بگوید بروید بجنگید. لذا با او کاری ندارد. دیگر خطر امنیتی ندارد. نمی‌تواند آدم ها را جمع بکند.
یک روز یک کسی رفت گفت: مادر جان می خواهم دیدار بکنم. گفت: بفرمایید. گفت: نظر شما راجع به آن مادری که فرزند خود را بکشد چیست؟ عایشه گفت: مگر می‌شود، خدا او را لعنت بکند. «تَربَت یَداها» دست او بکشند. مادر ندیده بودیم فرزند خود را بکشد. گفت: اگر کسی دو فرزند خود را بکشد چه؟ دوباره عایشه شروع به مذمّت کرد. گفت: اگر سه فرزند خود را بکشد چه؟ گفت: مگر می‌شود؟! گفت: چه می‌گویی راجع به آن مادری که ۲۰ هزار نفر از فرزندان خود را بکشد؟ گفت: گم شو برو بیرون. یعنی دائم یک عدّه‌ای در مدینه بودند او را اذیت می‌کردند و او را مفتضح می‌کردند، او دیگر نتوانست سر بلند بکند که بتواند هسته راه بیندازد، آدم جمع بکند سر صدا ایجاد بکند.
لذا امیر (سلام الله علیه) هم این‌ها را نکشت امّا اگر این‌طور نبود، یعنی می‌خواهم عرض بکنم دوستان بخشش امیر المؤمنین حکیمانه بود، این‌طور نبود که بگوید: او را رها بکنید، نه گردن زدن امیر المؤمنین غیر حکیمانه بود، نه بخشش او. همین بزرگوار که این‌جا می‌گذرد، یک‌جایی وقتی گروه بعدی که خوارج باشند، به آن ها می‌رسیم انجام نمی‌شود، چهار هزار نفر را می‌کشد. تا فرماندهی و آن جریان نظامی از بین نرفته است، خطر است نباید سکوت کرد، باید جلوی آن ایستاد.
پاسخ دهید