«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏»

الحَمدُللهِ رَبِّ العَالَمِین وَ صَلَّی الله عَلَی سَیّدِنا وَ نَبیّنَا مُحَمَّدٍ وَ أهلِ بَیتِهِ الطّاهِرین

یکی از موانع جدی فکری در مسیر تربیت و تزکیه و تهذیب نفس و در مسیر سیر و سلوک به سوی فتح قلّه های جمال و کمال الهی غفلت است. غفلت متعلّقاتی دارد؛ یکی از متعلّقات آن، غفلت از ذات باری تعالی است. یعنی باید همیشه حضور خداوند را احساس کنیم؛ باید همیشه خداوند را در کنار خودمان حس کنیم. خداوند غائب نیست بلکه همیشه با ما و همراه ما است.

خداوند متعال در قرآن کریم می فرمایند: «وَاذْکُرْ رَبَّکَ فِی نَفْسِکَ تَضَرُّعًا وَخِیفَهً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ وَلَا تَکُنْ مِنَ الْغَافِلِینَ»[۱]؛ اگر می خواهید از غافلین نباشید، اهل غفلت نباشید، همیشه خداوند را با حال تضرّع و گریه و زاری در دل خود یاد کنید؛ با ترس از دوری و جدا شدن از او، خداوند را در دل خود یاد کنید. در صبحگاهان و شامگاهان خداوند را یاد کنید. یعنی همیشه باید نسبت به خداوند هوشیار باشیم و دچار غفلت نشویم.

خداوند متعال در قرآن کریم می فرمایند: «وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُم»[۲]؛ هرکجا باشید، خدا با شماست. در آیه ی دیگری از قرآن کریم می فرماید: «وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ»[۳]؛ ما از رگِ گردن با شما نزدیک تریم. در آیه ی دیگری از قرآن کریم نیز می فرماید: «وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ»[۴]؛ بدانید که خداوند از شما به شما نزدیک تر است. چرا این گونه می فرماید؟ چون خداوند مسبب الاسباب است؛ او خالق همه چیز است؛ خالق و مسبب به معلول، از هر چیز دیگری به معلول نزدیک تر است. خداوند از خودمان به ما هم نزدیک تر است. خداوند همیشه با ماست. باید حضور او را درک کنیم. باید حضور خداوند را حس کنیم و همیشه به یاد او باشیم و این بیداری و هوشیاری نسبت به حضور و نظارت الهی، باعث می شود که انسان در مسیر دچار انحراف نشود و در مسیر هدایت قرار بگیرد و تا فتح قلّه های کمال و شکوفایی استعدادها این مسیر را ادامه دهد.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

[۱] سوره اعراف، آیه ۲۰۵

[۲] سوره حدید، آیه ۴

[۳] سوره ق، آیه ۱۶

[۴] سوره انفال، آیه ۲۴