«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏»

الحَمدُللهِ رَبِّ العَالَمِین وَ صَلَّی الله عَلَی سَیّدِنا وَ نَبیّنَا مُحَمَّدٍ وَ أهلِ بَیتِهِ الطّاهِرین

خداوند متعال در قرآن کریم می فرمایند: «قُلِ اللَّهُمَّ مَالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِیَدِکَ الْخَیْرُ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ»[۱]؛ خدایا! قدرت از آنِ توست. به هر کسی که بخواهی  قدرت می دهی و از هر کسی که بخواهی این قدرت را سلب خواهی کرد؛ به هر کسی که بخواهی عزّت می دهی و از هر کسی که بخواهی عزّت را سلب می مکنی و او را به ذلّت می کشانی. تمام خوبی ها در یدّ قدرت توست و بر هر کاری توانا هستی.

این نکته را فراموش نکنیم و غافل نشویم که همه کاره خداوند متعال است. او اگر بخواهد اتفاق خواهد افتاد و اگر نخواهد اتفاقی نخواهد افتاد. فرعون و فرعونیان بعد از خواب مذکور در قرآن کریم که فرعون خوابی دیده بود بر این مذمون که آتشی از سوی سبطیان[۲]، قبطیان[۳] را می سوزاند، معبّرین گفتند پسری به دنیا خواهد آمد که دودمان تو را به باد خواهد داد و ریشه ی تو را خواهد سوزاند. فرعون تصمیم گرفت فرزندان پسر بنی اسرائیل را ذبح کند؛ «یُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ»[۴] و این کار را انجام داد. در بعضی از روایات که در تفسیر نمونه هم آمده است که فرعون در طی چند سال، ده ها هزار کودک را از بین برد تا حضرت موسی علیه السلام به دنیا نیاید اما حضرت موسی علیه السلام به دنیا آمد و حتی در خانه ی فرعون و با منصب ولیعهد بزرگ شد. این قدرت نمایی خداوند است. یعنی اگر فرعون و فرعونیان تصمیم بگیرند که حضرت موسی علیه السلام به دنیا نیاید، اما خداوند متعال تصمیم بگیرد که به دنیا بیاید، همین گونه می شود و با عزّت و شکوه در خانه ی فرعون پرورش یافت و دودمان فرعونیان را به باد داد و این قدرت نمایی خداوند است.

پس به خداوند متعال دل ببندیم؛ همه کاره اوست؛ قدرتمند علی الاطلاق اوست. فراموش نکنیم که همه کاره ی جهان خداوند متعال است و نگاه گدایی به دست دیگران نداشته باشیم و فقط نگاه به لطف ذات باری تعالی داشته باشیم که اگر کسی امید به غیر خداوند داشته باشد، ناامید خواهد شد  اما اگر به خداوند متعال حُسن ظنّ داشته باشیم، خداوند حُسن ظنّ ما را تصدیق خواهد کرد.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

[۱] سوره آل عمران، آیه ۲۶

[۲] “سبطیان”از نوادگان حضرت یعقوب(ع) می باشند که در مصر سکونت نمودند و به دیگر ممالک نیز رفتند. مردم این پیغمبر را با لقب اسرائیل (به زبان عبری یعنی بنده خدا) می خواندند. بنی اسرائیل از دوازده سبط تشکیل شد که هر یک به یکی از فرزندان دوازده گانه حضرت یعقوب(ع) منتهی می شدند.

[۳] “قبطیان” بر مسیحیان مصر که آبا و اجداشان در مصر بودند و در آنجا نشو و نما کردند اطلاق می شود. قبطیان از نسل قبط بن حام بن نوح می باشند و از جزیره العرب به مصر هجرت کرده اند.

[۴] سوره قصص، آیه ۴