به‌قدری در این باب سخن گفته‌اند که من نمی‌خواهم در این سحرها که فرصت هم نیست کلام خود را از حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه برگردانم ولی خودم و مسئولینِ نظام جمهوری اسلامی را نصیحت می‌کنم که روزی خواهد رسید که برخی از مسئولین ما از خجالت در برابر حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه نمی‌توانند سرخود را بلند کنند.

زندگی فرزندانِ و بعضی از نزدیکان برخی از مسئولان خجالت‌آور است و ان شاء الله خداوند به همه‌ی ما رحم کند.

بالاخره امامِ ما این امام است، اصلاً امکان ندارد کسی حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه بشود ولی باید به سمتِ ایشان حرکت کنیم.

یکی از بیچارگی‌های روزگار ما این است که بعضی از مسئولین ما مانور تجمل می‌دهند و تجملات را ارزش می‌دانند، برخی از کاخ‌های که برای مردم ما نماد «اشرافی‌گری» است محل کار می‌شود! حال هرکسی که این کار را انجام دهد خطرناک است. من دیدم که فردی پاسخ داده است، فقط فلان «آقا» نیست، فلانی هم هست، فقط این قوه نیست، آن قوه هم هست، این چه پاسخی است؟ چون دیگری هم اشتباه می‌کنند مجوز می‌شود؟ بگو: هر دو اشتباه می‌کنند.

«شریح» حضرت امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب صلوات الله علیه را به منزل خود دعوت کرد که مثلاً آقا! یک خانه خریده‌ام شما بیاید و ببینید، حضرت تشریف بردند و مشاهده کردند که آن خانه بزرگ است…

بله! قضّات باید حقوق کافی بگیرند، مسئولین هم باید حقوق کافی (نه نجومی) بگیرند و نباید دغدغه داشته باشند…

حضرت مشاهده فرمودند که خیلی خانه او خیلی حسابی است، حتی نه اینکه به‌طور وحشتناک اشرافی است، چون نقل‌شده است که خانه را ۸۰ دینار خریده است، اما شاید نسبت به عُرف خانه خوبی محسوب می‌شد، در اینجا حضرت می‌توانستند شروع کنند به مداحی کردن و بفرمایند: آفرین! مانور تجمّل است… اما حضرت فرمودند: من برای تو مکتوبی می‌نویسم، که تو در روزی در خانه‌ای خواهی رفت و آن قبر است… مثلاً فرض بفرمایید که کرم‌ها همسایه‌ی تو خواهند شد و روی بدنِ تو راه خواهند رفت… برای چند روزِ دنیا این کار را کرده‌ای؟

ننوشته‌اند که پول شریح حرام بود، ولی حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه نفرمودند: آفرین! بله مسئولین ما باید نعمات ما را بروز دهند.

نه آقا! اگر عُرضه دارید کاری کنید که مردم نعمات خداوند را بروز دهند، بعد نوبت شما هم می‌رسد. حضرت برای اینکه تجملات ارزش نشود او را توبیخ اخلاقی کردند؛ نفرمودند حرام است، اگر با مالِ حرام به دست آورده بود که حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه  او را فی‌المجلس اعمال قانون می‌کرد، حرام نیست ولی مثلاً تو رئیس قضات من هستی، قاضی‌القضات کوفه هستی، اگر مردم هم چیزی نگویند (اعتراض نکنند) من تجلیل نمی‌کنم، چرا؟ چون همین الان که تو این کار را کردی، افرادِ گرسنه وجود دارد، یعنی حضرت از اینکه کاری انجام دهند که دارایی‌های فردی از مسئولین به چشم مردم بیاید و سبب اذیت آن‌ها شود ابا می‌کنند.