آقایان حاکم نیشابوری را راستگو می‌دادند. ابن تیمیه او را توثیق کرده است می‌گوید راستگو است. اشکالی که حاکم نیشابوری داشت این بود که ذهبی می‌گوید: «إلّا أنَّ فِیهِ قَلیلِ تَشَیِّع» یک مقدار شیعه بود، مشکل داشت.

شما الآن خیال می‌کنید که یعنی چه بود؟ یعنی شیعه‌ی چه کسی بود؟ شیعه‌ی امیر المؤمنین. این‌طور خیال می‌کنید. در حالی که نخیر، اسلام اموی برای این‌که بخواهد از یک کسی روایت قبول نکند، می‌گفت: تو شیعه هستی، این شیعه هستی نه این‌که علیّ بن ابی‌طالب را امام معصوم می‌دانی، نه، ذهبی توضیح می‌دهد «و الإنحرافٍ» می‌گوید: انحراف داشت، از چه کسانی؟ از چه کسانی دور بود، قهر بود، خوب نبود؟ «عَن خُصومِ إمَامِ عَلی» از خصوم، خصوم یعنی چه؟ با دشمنان علی خوب نیست، پس این شیعه است.