حضرت زین العابدین (ع) با مظلومیت در اسارت و روشنگری با صلابت، فصل دوم حماسه الهی حضرت سیدالشهداء (ع) را تکمیل نمودند یعنی قیام عظیم عاشورا که با اعلام انزجار از بیعت با طاغوت و تبیین مبانی و ادله ی این مخالفت و نصیحت و دلسوزی برای مردم و خواص امت آغاز گردید و منتهی به بذل جان و خون دل حضرت ثار الله(ع) گردید با خطابه های آتشین و روشنگری های دلنشین ایشان و حضرت زینب(ع) ، رسانه ای و جهانی شد و با تبیین فلسفه قیام و مبانی و ریشه های آن نهضت عظیم،استمرار یافت و حماسه شور انگیز و عارفانه حضرت اباعبدالله الحسین(ع) از منطقه جغرافیایی کربلا، جهان‌شمول شد و تمامی مرزها را درنوردید و از محدوده ی زمانی عاشورا، زمان شمول گشت و تا قیامت استمرار خواهد یافت و در یک جمله  « کُلُّ یَومٍ عَاشُورَا وَ کُلُّ أرضٍ کَربَلَا» را محقق ساخت.

سخنان قاطع و ساطع حضرت امام سجاد (ع) در کوفه، مردمی که وجدان های آنها خُفته بلکه مُرده بود را چنان زیرورو کرد که به شهادت تاریخ با گریه همدیگر را نفرین می‌کردند و با اظهار پشیمانی و اعلام حمایت از قیام، انتقام و جبران را علنی، خواستار شدند و اولین قیام رسمی کوفه یعنی قیام  «أزدِیان» به رهبری عبدالله بن عفیف أزدی شکل گرفت و موجب پریشانی ابن مرجانه و فرو ریختن شادمانی مستانه او شد

روح سلحشوری و شجاعت در گفتگوی حضرت امام السالکین (ع) با ابن زیاد چنان دشمن سوز بود که طاغوت کوفه سخنان قرآنی و مستدل ایشان را تحمل نکرد و او را به کشته شدن تهدید کرد و امام (ع) در پاسخ، جمله تاریخی و جاودانه «أَبِالْقَتْلِ تُهَدِّدُنی، أَما عَلِمْتَ أَنَّ الْقَتْلَ لَنا عادَهٌ وَ کَرامَتَنَا الشَّهادَهُ»[۱] را ایراد فرمودند

حضرت در شام بلا و جهل، چنان با بیان شکوه و عظمت ولایت اهل بیت (ع) ، مستی متکبرانه طاغوت بنی امیه را با لطافت و زیرکی لگدمال کردند که یزید که در ابتدا با نخوت و سکونت آنان در خرابه به دنبال تحقیر اهل بیت(ع) بود مزورانه و ریاکارانه از رفتار ابن مرجانه تبرّی جُست و با احترام، آنان را در کاخ خود جای داد و اولین مراسم عزاداری رسمی، برای شهدای کربلا را به مدت سه روز، توسط زنان بنی امیه، برقرار کرد

حضرت سید الساجدین(ع) در مدت عمر شریف شان بعد از شهادت حضرت امام حسین(ع) همواره یاد شهداء و شهادت را زنده نگه داشتند و با تبیین اندیشه های عاشورایی، سبک زندگی توحیدی را گسترش دادند

ایشان هنگام ورود به مدینه، در پاسخ به سوال «ابراهیم بن طلحه» که از امام پرسید، چه کسی پیروز شد؟ فرمودند: هنگامی که وقت نماز شد، اذان و اقامه بگو؛ در آن وقت خواهی فهمید که چه کسی پیروز است. [۲]

یعنی دشمنان دین  که به دنبال نابوی توحید و سبک زندگی الهی بودند قطعا پیروز نشدند و به برکت خون ابا عبدالله الحسین(ع)  تا ابد ندای توحید در جهان طنین انداز خواهد ماند.

 پی نوشت:

[۱] آیا مرا با قتل تهدید مى کنى؟ مگر نمى دانى که کشته شدن [در راه خدا]، عادت [دیرین] ما و شهادت، مایه کرامت و افتخار ماست

الفتوح، ج ۵، ص ١٢٣ و الملهوف علی قتل الطفوف، ص ٢٠٢

[۲] امالی شیخ طوسی، مجلس ٣٧،ص ۶٧٧