اسوه ی صبر و بردباری
«صلّ الله علیک یا زینب بنت علی». امشب شب میلاد با سعادت اخت الامام و الشهدا و بنت الامام و بنت الشهید و بنت العصمت الکبری و بنت الشهیده فاطمه الزهرا و ام الشهیدین و عمه الشهدا و اسوۀ صبر و عالمۀ غیر معلّمه و فهمه ی غیر مفهّمه، حضرت زینب کبری سلام الله‌علیها است. [این شب عزیز را] به امام زمانمان و به شما فرزندان صالح عاشورا و سنگرنشینان انقلاب و نیرو‌های جوان آماده برای مقابله با یزیدیان زمانه تبریک تهنیت عرض می‌کنیم.
حضرت زینب سلام الله‌علیها دارای نفس مطمئنه بودند. و می توان حضرت را مصداق آیات زیر دانست:
- “یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّه“الفجر؛ ۲۷_تو اى جان با ایمان!
- “ارْجِعی إِلى رَبِّکِ راضِیَهً مَرْضِیَّهً“الفجر؛۲۸ _خشنود و پسندیده به سوى پروردگارت باز گرد.
این مقامی که ایشان داشتند مقام اکتسابی نبود. گرچه در کار‌هایی که برای یک بنده فرض [و واجب] است، حضرت زینب سلام الله‌علیها در اوج بودند. ایشان در قلۀ جهاد استقرار دارند و در اوج جهاد گران عالم هستند. در ابعاد مختلف، ایشان مجاهدۀ فی سبیل الله، صابره بودند؛ فنای در ولایت حضرت ابی عبد الله الحسین علیه‌السلام و فنای فی الله داشتند؛ اما این مجاهدت ها و مقاومت ها، تجلیّات ذات حضرت زینب سلام الله‌علیها بود. بعضی‌ها [از آنجایی که] ذاتشان به این مقام نرسیده با اعمال خودشان را بالا می‌برند؛ اما بعضی‌ها چون در اوج هستند، هیچ عمل خوبی نیست مگر اینکه از وجود آن‌ها می‌جوشد. حضرات انبیا و ائمه علیهم السلام، با عمل ارتقای مقام پیدا نکردند؛ [بلکه] آن‌ها اعمال را ارتقا دادند.
حضرت سید الشهدا علیه‌السلام قبل از کربلا نیز، امام و مقرب بودند و در اعلا درجه ی کمال وجود داشتند. در بدو تولد، جبرئیل در خدمت ایشان قرار می‌گیرد. این درجات اکتسابی نبود. این که سید ملائکه به خدمت بیاید و افتخار کند که خادم امام حسین علیه‌السلام باشد و گهواره‌اش را بجنباند این چه مقامی است [که بتواند اکتسابی باشد؟!]؛ بنابراین امام حسین علیه‌السلام مقامش مقام اللهی و موهبتی است. “ذلک فضل الله یؤتیه مَن یشاء” المائده ؛۵۴_این خود فضل خداست به هرکه می خواهد می دهد. اما [اینکه] حضرت سید الشهدا علیه‌السلام جهاد کردند و شهید شدند، [به این معنا نیست که] شهادت امام حسین علیه‌السلام را بالا ببرد؛ [بلکه] ایشان شهادت را بالا بردند و جهاد را برجسته نمودند.
حضرت زینب سلام الله‌علیها نیز همین گونه است. عشق الهی تمام وجود ایشان را گرفته بود؛ لذا به هر مشکلی در راه خدا تن داد و هیچ جا درمانده نشد. سرود «ما رأیت اِّلا جمیلاً»[۱] را حضرت در اوج فشار و بعد از آن همه داغ که در رأس آن داغ امام حسین علیه‌السلام بود، فرمود. [اگر] یکی از این داغ ها بر انسان عادی وارد می‌شد سر از جنون در می‌آورد و از شدت مصیبت جان می داد؛ اما چه ظرفیتی داشت حضرت زینب سلام الله‌علیها [که] همه ی این مصیبت ها را تحمل کرد. اسارت نیز کمتر از این‌ها نبود؛ بلکه بسیار بالاتر از آن بود. تحمل اسارت بچه‌های کوچک و بانوانی که امانت بودند و در معرض انواع خطرات بودند، همه را حضرت بر عهده گرفت [و با این حال فرمود:] “ما رأیت اِّلا جمیلاً” شاهد این نفس مطمئنه هست نماز‌شب ایشان در شب یازدهم است. انسان در این شرایط دچار حواسپرتی می شود و سر به کوه و بیابان می گذارد؛ ولی حضرت نماز شبش ترک نشد. این نفس مطمئنه است.
حضرت استاد صدیقی – شب میلاد حضرت زینب سلام الله علیها – بیست و پنجم اسفندماه ۱۳۹۱
[۱] . بحار الأنوار (ط – بیروت) ج۴۵ ص ۱۱۶ باب ۳۹ الوقائع المتأخره عن قتله صلوات الله علیه إلى رجوع أهل البیت ع إلى المدینه و ما ظهر من إعجازه صلوات الله علیه فی تلک الأحوال
پاسخ دهید