«لو کان فی سکوت علماء الدین» اگر در سکوت عالمان دین «و رؤساء المذهب» این تقویت ظالم حساب بشود، یا تأیید او «العیاذ باللّه یحرم علیهم السکوت» عبارت این است «و لو لم یکن مؤثرا فی رفع ظلمه» ممکن است نتوانند جلوی ظلم او را بگیرند، ولی همین که ساکت است مردم نگاه می‌کنند می‌بینند عجب! مسئله‌ی بعدی امام این است؛ نمی‌تواند نه روی او تأثیر دارد، نه ظلم او از بین می‌رود. می‌فرماید: باز هم بر علمای دین واجب است سکوت نکنند برای این‌که مردم نگویند: دست آن‌ها با آن یزید در دست هم است. دست او با ظالم در دست هم است. چرا؟ چون اگر به مراجع، به آن مراجع ربّانی باتقوا مردم بدبین بشوند، ارتباط آن‌ها با شریعت قطع می‌شود و آن فقیه وظیفه دارد آن کار را به نحوی انجام بدهد، مردم بدبین نشوند، خیال بکنند آن‌ها در برابر آن ظلمه ساکت هستند یا می‌خواهند به آن‌ها کمک بکنند.