یک جمله عرض کنم کتاب اعمالِ ما چه شکلی است، خودِ عمل حاضر می‌شود، هر کسی رد می‌شود و نگاه می‌کند… بعضی‌ها آنقدر خجالت می‌کشند، اصلاً برای اینکه از این خجالت فرار کنند، قرآن می‌فرماید یا آرزو می‌کند که بین من و این اعمالِ من فاصله بیفتد، یا اینکه سرِ خود را پایین می‌اندازد خودِ او به سمت دوزخ می‌رود نستجیربالله… نمی‌تواند از شرم تحمّل کند… آنجا داریم «فَإِنَّ اللَّهَ لَا یَرْضَى عَنِ الْقَوْمِ الْفَاسِقِینَ»[۱] خدای متعال از فاسق راضی نمی‌شود.

بشارتِ من این است، لذا ما که از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم شفاعت می‌خواهیم، اینجا برای ما نوشته‌اند «وَ اجْمَعْ بَیْنِی وَ بَیْنَ الْمُصْطَفَی وَ آلِهِ»[۲] وقتی ما دست به سمت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم دراز می‌کنیم، شفیع چه کاری می‌کند که شفاعتِ او مورد قبول قرار می‌گیرد؟ خدا روح علامه طباطبایی را شاد کند، می‌گوید: نمی‌شود فاسق با گناهانی که کرده است خدا از او بگذرد، «فَإِنَّ اللَّهَ لَا یَرْضَى عَنِ الْقَوْمِ الْفَاسِقِینَ» خدا که از فاسق‌ها نمی‌گذرد، می‌فرماید: شفیع که پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است، زهرای اطهر سلام الله علیها است، امام زمان روحی له الفداه است، این‌ها با تصرّفی که می‌کنند، گناهانِ آن کسانی که به آن‌ها متوسّل می‌شوند را به حسنات تبدیل می‌کنند تا شفاعت‌شان مورد قبول قرار بگیرد، وگرنه «فَإِنَّ اللَّهَ لَا یَرْضَى عَنِ الْقَوْمِ الْفَاسِقِینَ» خدا از فاسق نمی‌پذیرد، خدای متعال هیچ وقت اعمالِ زشت را نمی‌پسندد. یعنی ما برای شفاعت دو امید داریم، یکی اینکه آن لحظه‌ی بی‌آبرویی ان شاء الله دست به دامان حضرت زهرا سلام الله علیها بشویم ایشان اعمالِ ما را تغییر می‌دهند، و بعد هم ان شاء الله بلکه ما را بخرند. کاری که شفیع می‌کند این است که ابتدا آبرو می‌خرد.

[۱] سوره مبارکه توبه، آیه ۹۶ (یَحْلِفُونَ لَکُمْ لِتَرْضَوْا عَنْهُمْ ۖ فَإِنْ تَرْضَوْا عَنْهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یَرْضَىٰ عَنِ الْقَوْمِ الْفَاسِقِینَ)

[۲] دعای ابوحمزه ثمالی