امیر المؤمنین (صلوات الله علیه) را به چهار دلیل تبلیغ می‌کردند. ۱- امیر المؤمنین  شهید شده بودند، خطر جانی برای حضرت نداشت. امام سجّاد خود را تبلیغ می‌کرد، پسر خود را تبلیغ می‌کرد، می‌کشتند. امیر المؤمنین شهید شده بود، لذا امیر المؤمنین را تبلیغ می‌کردند. ۲- سرچشمه‌ی اختلافات بود. دعوای آن روز تمام نشده، می‌گویید: سقیفه بود، یک بحث تاریخی بود، نه، فاسقی که هزار میلیارد تومان پول در جیب خود دارد، این می‌تواند مسئول حکومت شود یا علیّ بن ابی‌طالب قبول نمی‌کند؟ امروز این مسئله‌ وجود دارد یا نیست؟ حقوق ۸۰ میلیونی به مدیر بدهیم، بگوییم کارآمد است؟ -۹۳ برابر یک کارگر سطح پایین است- یا ندهیم؟ این تندروی است یا نیست؟ می‌بینید مسئله‌ی روز است. ما نمی‌خواهیم سیاسی صحبت کنیم، ولی مسئله‌ی روز است. این‌طور نیست که یک سقیفه‌ای بود و تمام شد، این فکر امروز وجود دارد.

«إِنَّ مِنْکُمْ مَنْ یُقَاتِلُ عَلَى تَأْوِیلِ الْقُرْآنِ کَمَا قَاتَلْتُ النَّاسَ عَلَى تَنْزِیلِهِ»،[۱] فرمود: من جنگیدم تثبیث قرآن را ثابت کنم، این قرآن کلام خدا است. بعداً همه‌ی شما مسلمان می‌شوید، می‌‌گویید: این اسلام است، این هم اسلام است، این هم اسلام است. همه می‌گویند: اسلام است. وقتی اسلام پیروز می‌شود، کسی جرأت نمی‌کند بگوید: من اسلام را قبول ندارم، باید از دایره‌ی این مجموعه بیرون برود. نمی‌گوید: من اسلام را قبول ندارم، اسلام را قبول دارم، این اسلام را قبول دارم.

اوّل آمدند امیر المؤمنین (علیه السّلام) را تبلیغ کردند، چرا؟ چون شهید شده بود. ۲- سرچشمه‌ی اختلافات بود و این اختلافات هنوز وجود دارد. در سبک زندگی ما، در نوع تفکّر ما، در روابط خارجی ما، در روابط داخلی ما. مثلاً طرف کسی است که نماز اوّل وقت می‌خواند، ولی می‌گوید یک منشی با روابط عمومی بالا می‌خواهم، از این اشخاص وجود دارند. همه را حکومت و سیاست خارجی نگیرید، این‌ها وجود دارند، در همه‌ی بدنه‌ی زندگی ما این موج می‌زند. سر منشأ اختلاف است، لذا اهل بیت روی امیر المؤمنین سرمایه‌گذاری کردند. وقتی امام صادق، امام کاظم، امام سجّاد روی امیر المؤمنین سرمایه‌گذاری کردند، یعنی بروید روی حکومت، روی شخصیت علیّ بن ابی‌طالب (صلوات الله علیه) کار بکنید

۳- علیّ بن ابی‌طالب (صلوات الله علیه) را اگر به عنوان مصداق اهل بیت بشناسید، ابن عبّاس و عبّاس و عایشه و این‌ها را دیگر به عنوان شخصیّت اصیل اهل بیت قبول ندارید. فرق قلّابی و اصیل، هولوگرام‌دار و فِیک معلوم می‌شود، چه کسی حق است، چه کسی دقیق مُرِّ حقیقت است، چه کسی نیست. این مصداق است. تمام مشارب مسلمین در کشور ما، از آن کسی که پدر او قرآن را انکار کرده شب عاشورا مشکی می‌پوشد و سخنرانی می‌کند تا کسی که تندرو و افراطی و چماق‌دار است، همه برای امام حسین عزاداری می‌کنند ولی با چه تفسیری از امام حسین؟ لذا برای این‌که مصداق مشخّص کنند از امیر المؤمنین بحث می‌کردند.

۴-  امیر المؤمنین (سلام الله علیه) قبله‌ی اهل بیت است. یعنی وقتی به امام صادق (سلام الله علیه) می‌گویند: شما شبیه به امیر المؤمنین (علیه السّلام) هستید، می‌گوید: هیهات.

پی نوشت

[۱]– وسائل الشیعه، ج ۲۷، ص ۲۰۴٫